Nisko wykształceni pracownicy a zdrowie – wyzwania dla edukacji ...

do jego ochrony. Ponadto wśród osób, które przyznają się do braku troski o swoje zdrowie w pracy, niskowykształceni wyraźnie rzadziej dostrzegają potrzebę bardziej ochraniającego sposobu wykonywaniaczynności zawodowych (Tab. 6).Tab. 6:Potrzeba podjęcia wyróżnionych działań prozdrowotnych deklarowana przez osoby, które nierealizują tych działań – dane dla całej populacji deklarujących, że aktywność taka byłaby potrzebnadla ich zdrowia (% odpowiedzi twierdzących)„Czy wprowadzenie poniższych zmian byłoby korzystneWykształceniedla P. zdrowia…?”zasadniczepodstawowezawodoweśrednie wyższeOgraniczenie spożycia cukru, słodyczy (p = 0,001) 27 31 35 34Ograniczenie spożycia tłuszczu (p = 0,01) 46 42 58 49Dbałość o sprawność fizyczną, gimnastyka, uprawianiesportu (p = 0,001)66 69 78 80Abstynencja lub spożywanie tylko niewielkich ilościalkoholu (p = n.i.)46 41 51 47Regularne badania wykluczające chorobę (p = 0,01) 62 52 62 64Sposób pracy jak najmniej szkodzący zdrowiu(p = 0,001)51 58 65 75Warto tutaj jeszcze zwrócić uwagę na różnice, jakie w omawianych kwestiach istnieją pomiędzyreprezentantami nisko wykształconych pracowników w poszczególnych krajach. Ogólnie o negatywnymwpływie pracy na zdrowie najczęściej mówią słabo wykształceni Słoweńcy (częściej, niż co druga osoba),natomiast najrzadziej Polacy (28%). Z kolei nisko edukowani pracownicy na Łotwie najczęściej w ogólenie potrafią ocenić wpływu pracy na swoje zdrowie (blisko 30%, podczas gdy w pozostałych krajachod 5% do 13%). Na Łotwie także najczęściej przyznają, że lekceważą swoje zdrowie w pracy (3/4 niskowykształconych w tym kraju, podczas gdy tylko 1/3 w Polsce). Łotysze oraz Polacy najczęściej na tlepozostałych krajów nie są zainteresowani informacjami na temat bezpiecznej pracy – informacji takichposzukuje w obu tych krajach po ok. 40% słabo wyedukowanych pracowników, podczas gdy w Hiszpaniiponad 70% porównywalnej grupy.5. Poczucie potrzeby podjęcia działańprozdrowotnychOsoby, które nie realizują w swym codziennym życiu omówionych wcześniej działań prozdrowotnychzostały zapytane, czy działania takie uważają za przydatne dla ich zdrowia.Świadomość potrzeby prowadzenia zdrowego stylu życia u osób, które tego nie robią w całej tejgrupie najczęściej dotyczy troski o sprawność fizyczną, regularnych badań profilaktycznych oraz bezpiecznegowykonywania pracy. Potrzeba taka na ogół częściej daje się zauważyć wśród lepiej wykształconych.Dotyczy to zwłaszcza dbałości o zdrowie w pracy, ale także troski o sprawność fizyczną. Inne różnice,chociaż także występują (np. dotyczące zmian w odżywianiu), nie są już tak wyraźnie zaznaczone, bymówić o odrębności grup różniących się wykształceniem (Tab. 6).Nisko wykształceni pracownicy, którzy nie postępują w prozdrowotny sposób, nie są w omawianejteraz kwestii jednorodną grupą i różnią się ze względu na kraj, w którym mieszkają (Tab. 7).Potrzebę zdrowego sposobu życia generalnie (z wyjątkiem aktywności fizycznej i ograniczeń piciaalkoholu) najrzadziej zauważają u siebie nisko wykształceni pracownicy z Łotwy, bierni dotychczas w tejsferze. Oni też najczęściej nie potrafią w ogóle ocenić takiej potrzeby – dzięki czemu zazwyczaj najrza dziejją negują. Natomiast najczęściej na tle innych krajów potrzebę realizacji zdrowych zachowań negują u siebieHiszpanie. Jeżeli widzą oni potrzebę podjęcia działań prozdrowotnych, to częściej niż inni chcą ograniczaćspożycie tłuszczu. Polacy częściej niż pracownicy innych narodowości chcą ograniczać konsumpcję alkoholu,55