Nisko wykształceni pracownicy a zdrowie – wyzwania dla edukacji ...

Tab. 7:Czynniki motywujące do udziału w szkoleniach na temat zdrowia pracowników o różnym poziomiewykształcenia z czterech badanych krajów (w %)Rodzaj motywatoraPracownicy niskowykształceniPracownicy lepiejwykształceniWstęp bez opłaty 78 79Możliwość uzyskania odpowiedzi na własne pytania 73 80Honorarium dla uczestnika 70 63Zabieg dla zdrowia w trakcie 69 74Badanie stanu zdrowia w trakcie 69 73Przeprowadzenie w godzinach pracy 63 66Przećwiczenie czegoś przy pomocy eksperta 63 73Drobny upominek 61 53Zaświadczenie, dyplom ukończenia szkolenia 59 60Możliwość wymiany opinii, doświadczeń z uczestnikami 54 60Udział w losowaniu nagród 53 43Ulotki, broszury dla uczestników 46 43Poczęstunek 44 35Możliwość wystąpienia w mediach jako uczestnik szkolenia 26 19Okazało się, że co najmniej co drugi pracownik, bez względu na poziom wykształcenia, zainteresowanybył wielu tego rodzaju działaniami. Najsłabszą zachętą była możliwość zaistnienia w mediach przyokazji uczestniczenia w szkoleniu (był nią zainteresowany tylko co piąty badany). Nieco mniej niż połowawskazała, że taką rolę spełniłyby w ich przypadku poczęstunek oraz ulotki czy broszury, które moglibyotrzymać.Niewątpliwie najważniejsze (bo dla około trzech czwartych badanych) były kwestie finansowe.Pracownicy nie chcieli płacić za szkolenia na temat zdrowia, a nawet oczekiwali, że organizatorzy zapłacąim za to, że będą w nich uczestniczyć (tego rodzaju opinie nawet nieco częściej wypowiadali niskowykształceni). Porównywalną zachętę stanowiła możliwość uzyskania od prowadzącego szkolenie odpowiedzina własne pytania. Istotne zalety, zdaniem badanych, to też możliwość skorzystania w ramach szkoleniaz jakiejś usługi prozdrowotnej (np. masażu) lub kontroli stanu zdrowia (np. badania poziomu cukruwe krwi czy ciśnienia), organizowanie ich w czasie pracy, oraz w taki sposób by można było skorzystaćz profesjonalnych uwag w trakcie uczenia się nowych umiejętności ważnych dla zdrowia.Nisko wykształceni pracownicy z poszczególnych krajów charakteryzowali się odmiennymiprefe rencjami do stosowanych w praktyce czynników zachęcających do udziału w szkoleniach (Tab. 8).W niektó rych przypadkach były to bardzo wyraźne różnice. Na przykład poczęstunek byłby mile widzianyprzez dwukrotnie większą część Łotyszy, Polaków i Hiszpanów niż Słoweńców. Słoweńcy i Polacy z koleidwu krotnie rzadziej w stosunku do Hiszpanów cenili sobie dyplomy i zaświadczenia potwierdzające ichudział w kursach. Hiszpanie i Słoweńcy w takiej samej proporcji częściej preferowali zajęcia, na którychmożna podyskutować z innymi uczestnikami niż Łotysze. Słoweńcy dwukrotnie rzadziej niż Łotyszei Hiszpanie uważali, że uczestnikom należy płacić za udział w szkoleniach o zdrowiu. Różnice na poziomiejednej piątej wskazań występowały też w przypadku badań, upominków, ulotek i broszur oferowanychw ramach szkoleń, czy ich organizacji w czasie pracy.Reasumując, organizatorzy szkoleń poświęconych problematyce zdrowia muszą liczyć się z odmiennymipreferencjami nisko wykształconych pracowników. To, co w jednym kraju może stanowić zachętędo uczestniczenia w nich, w innym może zupełnie nie działać, albo nawet powodować konsekwencjeodmienne do zamierzonych.75