pełny tekst - Seminare

DUSZPASTERSTWO NIEDOSTOSOWANYCH SPOŁECZNIE 95religia, której treścią jest Osoba. To ta Osoba buduje w chrześcijaństwiekoncepcję człowieka jako osoby, to Ona staje się punktem odniesienia wszelkichmiędzyludzkich relacji. Gł6wnie do tego sprowadza się terapeutyczna funkcjachrześcijaństwa w patologicznie zbiurokratyzowanym świecie instytucji społeczeństwaprzemysłowego. Adresatem wartości osobowych staje się w duszpasterstwie·osoba wychowanka, ich nośnikiem osoba duszpasterza. Stądwołanie o stosowny format tej ostatniej.b) Relacja Osoba-osoba to w istocie dialog, a właśnie dialog wskazuje siędziś - po Vaticanum II - jako zasadniczą metodę duszpasterską. Co więcej,teolog dostrzega, iż rzeczywistość zbawcza sprowadza się do dialogu Bogai człowieka (por. KDK 19, DM 11, KL 33). To głównie dialogowy charaktermisterium Zbawienia winien skłaniać ·duszpasterzy do przełamania. obawprzed ich dialogiem z młodzieżą niedostosowaną społecznie. Dialog ewangelizacjipoprzedzić trzeba dialogiem humaniz:icji, odwołując się do spraw doświadcz~mychprzez młodzież na co ązień 15 • Należy odwoływać się do potrzebmłodzieży: potrzeby bezpieczeństwa i miłości, potrzeby akceptacji, potrzebyprzynależności do grupy, potrzeby samorealizacji i rozwoju. Na takim tleewangelizacja ujawni swą przystawalność do wartości bliskich młodzieży,a dialog duszpasterski otworzy młodzież na dialog z Osobą 16 •c) Dialog prowadzi do wspólnoty, a ta polega w istocie na uspołecznieniu.Zaś człowiek uspołeczniony nie będzie już człowiekiem niedostosowanymspołecznie. Kościół może oferować młodzieży życie we wspólnotach, którychszczytem będzie (przynajmniej w porządku postulatów) wspólnota eucharystyczna.Pełne w niej uczestnictwo zakłada korzystanie z sakramentu pokuty,który już sarn w sobie jest sakramentem resocjalizacji. Lepsza jest ofertamałych wspólnot, bo duże zgromadzenia niosą obawę przed zagubieniemi anonirnmvością. Jednak małe wspólnoty winny otwierać się na uczestnict·wowe \vspólnotach dużych jako dających im oparcie i mogących - przy poszanowaniuzasady pomocniczości - służyć im pomocą. Współczesna eklezjologia,podkreślając wspólnotowy charakter Kościoła, oferuje więc pedagogice resocjalizacyjnejnowe perspektywy. Nie rokuje jednak istotnych nadziei resocjalizacyjnychzamykanie osobników społecznie niedostosowanych w swoistegorodzaju gettach. Zapmvne korzystniejsze będzie włączenie ich w jużistniejące grupy młodzieży nie sprawiającej większych trudności wychowawczych.d) Terenem realizowania się przywołanych wyżej małych wspólnot jestprzede wszystkim parafia, tym bardziej że oczekuje się, by ona sarna byławspólnotą. Niepowtarzalną zaletą parafii, wyróżniającą ją spośród innych15Tezę, że ewangelizacja musi odbywać się w humanizacji, w jej formach, M.D. Chenuwyprowadza właśnie z faktu Wcielenia. Zob. M. D. Che n u OP. Lud Boży w świecie. Kraków1968 s. HO.16Pożyteczne dla duszpasterza mogą okazać się doświadczenia, które przedstawił ostatnioJ. Tar n owski. Pr6by dialogit z młodymi. Prekatecheza egzystencjalna. Katowice 1983.