pełny tekst - Seminare

194MARIAN BARTOSdzielnicę dużego miasta. Dla jednorodne układy lokalne sprzyjają kontaktowościnieformalnej, spontanicznej. Również w osiedlach, dzielnicach,sektorach miasta koncentruje się i pulsuje życie rodzin, któreprzywraca czło\\'ieko-wi że nie sam \vśród ludzi1 3 • A to siędokonuje przede \vszystkim za pośrednichvem spontaniczności, która zukazuje, iż rodzina nie 1;vystarcza do zapmvnienia pełnego rozwoju osobyludzkiej. Także mała społeczność lokalna czy też społeczność wielkomiejskanie zape-wniają takiego \V tym procesie potrzebna jest jeszcze spo­:te(;z.rLos.c państwowa, wspierająca roz.wój człowieka 14 • Życie codzienne w społecmościpaństwowej jakże mocno zakłada kontakty gospodarczo-przemysłowe,zawodowe, naukowe, kulturalne, oświatowe, turystyczne, religijne, opiekispołecznej i w dziedzinie techniki 15 • Niemniej też na uprzednich kontaktachspontanicznych kilku czy kilkunastu ludzi-bazują stosunki między państwamii narodami o społeczne porozumienie i pokój 16 •Widać wyraźnie, jak w naszej epoce, w której zmierza się do współpracyi współdziałania, coraz bardziej osoby wierzące i niewierzące, wierzący inaczej,chrześcijanie i katolicy, wszyscy ludzie dobrej woli czują się w sprawachspołecznych więcej odpowiedzialni1 7 • Bez społeczno-spontanicmych kontaktówpomiędzy osobami, grupami, społecmościami narodowymi i państwowymiprawdopodobnie byłoby to niemożliwe.b) POMOC KONTAKÓW SPONTANICZNYCH W ROZWOJU .ŻYCIA RELIGUNEGO W KOŚCIELESpołeczne przeobrażenia w świecie współczesnym powodują powstawanienowych postaw i zachowań religijnych, powodują też rozszerzanie się kontaktówspontanicznych w społecznościach religijnych oraz pomiędzy 1vierz:ącymii niewierzącymi 18 • Społeczność chrześcijańska uświadamia sobie życiei działalność Kościoła w środowiskach socjalistycmych, ateistycznych, obojętnychreligijnie 19 • Spostrzega posuwającą się szybko demokratyzacjęprostotę w sposobie bycia, ubierania się, mieszkania, wyrażania się. Podziela13Por. Suchodolski. Nasza wspókzesność, jw. s. 269n; \Vroczyiiski, jw. s. 176;A. Kłos ko wska. Kultura masowa. Warszawa 1964 s. 136.14Por. Le o n XIII. Encyklika lmmortale Dei; R. Di o n i z i a k. Współczesne spoleczeń-8two polskie. Wa.rszawa 1974 s. 122.15Zob. B. Such od o 1 ski. Labirynty współczesności. ·warszawa 1972 s. 24n; Te n że.Nasza współczesność, jw. s. 187; P. Ryb icki. Nauki społeczne a rozwój społeczny. Warszawa1971.16Zob. H. A n drze j cz a k. Kościół a N Mody Zjednoczone. „Chrześcijanin w Świecie"(ChS) 1970 nt 7 s. 3n; Strzeszewski. Katolicka nauka społeczna, jw. s. l 7ln; Pa we ł VI.Przemówienie do prezydenta SFR Jugosławii 24 III 1971. ChS 1971 nr 12 s. 80n.1 7Zob. J. Maj ka. Solidarność i współodpowiedzialność. AK 62: 1970 nr 367 s. 232; Deklaracjao stosunku do i·eligii niechrześcijańskich l.18Por. A. Bard e ck i. Kościól epoki dialogu. T. l. Kraków 1966 s. 5; M.W. Kośc?'.ólw Polsce a dialog. „Zycie i Myśl 1972 nr 6 s. 86.19Zob. (ab). Czy możemy potępiać ateistów. Dialog chrześcijanie-marksiści. ŻM, jw. s. 114.