pełny tekst - Seminare

UCZESTNICTWO MLODZIEŻY W LITURGII'HSoboru? Często też księża nadmiernie ćvdczą przed :Mszą św., apieśń jeszcze nialo -wyuczona, {,yiczą i ją poder.as Mszyobok celebransa, który musi uważać, księdzu-dyrygentowi niepopsuł zgromadzenia liturgicznego. A broń nas, Boże, przedksiężmi rekolekcjonistami, zwłaszcza gdy przyjadą na \Vieś i myślą, że mająprzed sobą stad-0 niesfornych kozic i kozłów. Pamiętam, jak jeden zakonnik„'""'''n 1 -r się na początku Mszy :hv., podczas śpiewu na ·wejście, zarzucając dzieciomnieudolność śpie-wania, głupkowatość, zmuszając je do powtarzaniawielokrotnego pieśni, wrzeszcząc przez mikrofon: „głośniej, głośniej, bo PanJezus śpi, a chce -was usłyszeć" itp. Należałoby rozesłać wysłanników powszystkich kościołach Polski i zbadać, jakie jest właściwe uczestnictwo młoidzieci \V liturgii eucharystycznej? Takich badań nie ma. Są tylkowyniki ogólnilmwe, wzięte z rozmaitych ankiet. -Wiemy, że mogą być rozmaitestyle prowadzenia liturgii, od demokratycznego do autokratycznego i paternalistycznego,że w odnuwionej liturgii potrzeba styli dialogowego i 'vspólnotmvego,o którym nie ma wzrnianki w badaniach, uparcie trzymających sięterminu „styl demokratyczny·' jako określenie najlepsze. W liturgii nie mademokratycznego stylu.Chociaż stare przyzwyczajenia są jesz.cze widoczne, jednak odnowa soborowaw liturgii zmieniła dawny dualizm liturgiczny: celebrans - wierni;zamiast „my przy ołtarzu" i „oni na kościele", wprowadziła „my razem",narodowy i uporządkowała liturgię orazwokół niej. Reforma liturgiczna w Polsce, rozpoczęta w rokubardziej widoczna od roku 1969, mocno ożywiła duchownych, którzy z zazaczęliwcielać w życie w środowiskach młodzieżowych nowe uczestnictwoliturgiczne. Zaczęto nowych, po polsku śpiewanych tekstów,się lektorzy przy ołtarzu, d?.iewczyny śpiewające psalmy (nierzadkoprzewyższające czytelnością i subtelnością oraz wyczuciem sacrum wielu„mamroczących" organistów, „połykających" słovm wPowstawały schole, zespoły gitarowe i kameralne, V{ielkie dyskusje wokółw kościele. Oto próbka skrajnej oceny tego rodzaju muzyki:„Proszę mi pokazać, czy gitara lub muzyka bitowa przyprowadziła namchoćby jednego penitenta. Nie małpujmy Zachodu. Duval skończył się, a czy,.,_,,,"'''Y'IU młodzieży francuskiej? Tacet sancta Ecclesia. To dobrewszędzie, ale nie w kościele. ·wprawdzie muzyka bitowa napędza namdzież do kościoła, ale nie dla celów religijnych. Gdyby taką muzykę wprowadzonodo remizy straża:ckiej czy rzeźni miejskiej, też by tam poszła. Aleczy to nakłoni jakiegoś słuchacza, by został strażakiem? Wątpię. Bóg,dusza to są rzeczy zupełnie innego wymiaru i należy do nich podchodzić właściwie,a tu «coś nie gra». Sam zaś styl tej muzyki jest rodzajem narkotyku -równoważnikiem alkoholu czy czegoś podobnego. Jestem muzykalny. Uczyłemmuzyki, gram na fortepianie i skrzypcach, prowadziłem orkiestrę, ale przyznażedzisiejszej muzyki nie rozurnien1 ezy nie odczuwam. Nikt mnie nie prze-