Schriftelijke vragen en antwoorden Questions et ... - de Kamer

4270 QRVA 50 037
03 - 07 - 2000
in 1993 ondertekende en dat handelt over de burgerlijke
aansprakelijkheid bij schade ten gevolge van activiteiten
die een gevaar voor het milieu inhouden.
Het verdrag voorziet in een systeem inzake milieuaansprakelijkheid
dat voor alle schade geldt, voor
zover ze werd veroorzaakt door een gevaarlijke activiteit.
België heeft het verdrag echter nog niet geratificeerd.
1. Waarom heeft België het verdrag van de Raad
van Europa dat in 1993 te Lugano werd ondertekend,
nog niet bekrachtigd?
2. Wat is het standpunt van de regering over het
witboek van de Europese Commissie?
Antwoord: Ik heb de eer het geachte lid hierna
antwoord te verstrekken op zijn vragen.
1. Het Verdrag inzake de burgerrechtelijke aansprakelijkheid
voor schade ten gevolge van milieugevaarlijke
activiteiten, dat in Lugano is aanvaard, is
sinds 21 juni 1993 voor ondertekening open. Hierbij
zijn betrokken: de lidstaten van de Raad van Europa,
de niet-lidstaten die hebben meegewerkt aan de opstelling
ervan alsook de Europese Gemeenschappen.
Op 28 maart 2000 hebben slechts negen van de
drieënveertig landen het verdrag ondertekend. Voor de
lidstaten van de Europese Unie zijn dat Finland, Griekenland,
Italië, Luxemburg, Nederland en Portugal.
De inwerkingtreding van dit verdrag hangt af van
het bestaan van drie bekrachtigingen. Tot op heden
heeft geen enkel land deze tweede stap gezet.
België besliste in 1998 dat het zich niet door het verdrag
kan laten binden. Deze beleidskeuze werd op
gecoördineerde manier tussen de Belgische federale en
regionale overheid duidelijk geformuleerd. De reden
hiervoor is dat het door dit verdrag ingevoerd systeem
van aansprakelijkheid te weinig juridische zekerheid
terzake biedt. Het toepassingsgebied van dit verdrag
wordt veel te ruim geacht. Bovendien leidt de afwezigheid
van duidelijke en afgebakende definities tot juridische
«vaagheid» wat de te overwegen milieuschade
betreft. De huidige regering treedt deze beslissing bij in
de zin dat het Verdrag van Lugano, zelfs bij bekrachtiging
door België, dode letter zou blijven gezien geen
enkel land het verdrag bekrachtigd heeft en het dus
niet in werking kan treden.
2. België is voor een harmonisatie op Europees
vlak. De instelling van een aansprakelijkheidsregeling
voor milieuschade helpt immers de sleutelbegrippen
van het milieubeleid te verwezenlijken. Buiten een
sterke preventieve werking, zorgt dergelijke regeling
voor de concretisering van het voorzorgsprincipe en
het principe «de vervuiler betaalt». Bovendien zorgt
la responsabilité civile des dommages résultant d’activités
dangereuses pour l’environnement.
La convention qui comprend un système de responsabilité
environnementale couvrant tous les types de
dommages occasionnés par une activité dangereuse n’a
pas encore été ratifiée par la Belgique.
1. Pour quelles raisons la Belgique n’a-t-elle pas
encore ratifié la Convention du Conseil de l’Europe
signée à Lugano en 1993?
2. Quelle est la position du gouvernement à l’égard
du livre blanc de la Commission européenne?
Réponse: L’honorable membre voudra bien trouver
ci-après les réponses à ses questions.
1. La Convention sur la responsabilité civile des
dommages résultant d’activités dangereuses pour
l’environnement, adoptée à Lugano, est ouverte à la
signature depuis le 21 juin 1993. Sont ainsi concernés:
les États membres du Conseil de l’Europe, les États
non-membres qui ont participé à son élaboration ainsi
que les Communautés européennes.
À la date du 28 mars 2000, seuls neuf pays sur
quarante-trois avaient procédé à la signature. En ce
qui concerne les États membres de l’Union européenne,
il s’agit de la Finlande, la Grèce, l’Italie, le
Luxembourg, les Pays-Bas et le Portugal.
L’entrée en vigueur de cette convention est conditionnée
par l’existence de trois ratifications. À ce jour,
aucun pays n’a procédé à cette deuxième étape.
En 1998, la Belgique a décidé qu’elle ne pouvait pas
être liée par la présente convention. Ce choix politique
a clairement été défini de manière coordonnée, entre
les autorités fédérale et régionales belges. La raison en
est que le système de responsabilité, mis en place par la
convention, offre trop peu de sécurité juridique en
cette matière. En effet, le champ d’application couvert
par cette dernière est jugé beaucoup trop large. De
plus, l’absence de définitions claires et précises a pour
conséquence d’instituer un «flou» juridique quant aux
dommages environnementaux à prendre en considération.
Le gouvernement actuel approuve la décision,
dans le sens où la Convention de Lugano, même ratifiée
par la Belgique, resterait lettre morte étant donné
qu’aucun pays n’a ratifié la convention et qu’elle ne
peut donc pas entrer en vigueur.
2. La Belgique est favorable à une harmonisation
au niveau européen. L’instauration d’une réglementation
en matière de responsabilité pour les dommages
environnementaux aide en effet à réaliser les concepts
clés d’une politique environnementale. En dehors d’un
travail de prévention poussé, un tel règlement prend en
compte la concrétisation du principe de précaution et
KAMER • 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE 1999 2000 CHAMBRE • 2e SESSION DE LA 50e LÉGISLATURE