Schriftelijke vragen en antwoorden Questions et ... - de Kamer

QRVA 50 037 4271
03 - 07 - 2000
de regeling ervoor dat de lidstaten de communautaire
wetgeving beter kunnen implementeren en worden
hiermee de milieubekommernissen beter geïntegreerd
in de andere beleidsdomeinen.
De nood aan een harmonisatie bestaat: recente
gebeurtenissen zoals de ramp met de Erika en de vervuiling
van het Donaubekken hebben dit nog maar
eens duidelijk gemaakt. De verschillen inzake aansprakelijkheid
voor milieuschade tussen de verschillende
lidstaten zijn op dit moment erg groot, wat verstorend
werkt, ook voor de interne markt. Ook het Europees
Parlement heeft, in deze problematiek, voor de eerste
keer gebruik gemaakt van zijn recht uitdrukkelijk om
een wetgevend initiatief te vragen. En ook de lidstaten
hebben tijdens verschillende verklaringen in juni 1999
naar aanleiding van het op de markt brengen van genetisch
gemanipuleerde organismen hierop aangedrongen.
Als deze materie geharmoniseerd wordt, kan de
Europese Unie binnen de internationale fora met één
stem spreken, wat ook daar onze positie versterkt.
Door het instellen van een algemene regeling voor aansprakelijkheid
voor milieuschade wordt gekozen voor
een horizontale aanpak in plaats van een sectoriële.
Dit vermijdt een verschillende benadering al naar
gelang het dossier en verhoogt de transparantie en
eenduidigheid.
België is dus in principe voorstander van een communautaire
regeling inzake milieuschade voor aansprakelijkheid.
Of België het uiteindelijke voorstel
terzake van de EU zal steunen hangt af de invulling
van deze aansprakelijkheidsregeling. Vooral het toepassingsgebied
van de bedoelde richtlijn is hierbij van
belang. Hier zal gezocht dienen te worden naar een
goede balans tussen de verschillende doelstellingen.
Het progressief uitbouwen van een aansprakelijkheidssysteem
lijkt België voor alle lidstaten aanvaardbaar.
Dit wordt ook door de Commissie voorgesteld in
haar witboek, waar dan vertrokken kan worden van
een beperkte toepassing in overeenstemming met de
vigerende communautaire wetgeving.
De Commissie stelt voor de gevaarlijke activiteiten
te onderscheiden van de niet-gevaarlijke activiteiten.
België kan zich hierbij aansluiten in de zin dat, in een
eerste stap van een progressieve invoering van een aansprakelijkheidsregeling
voor milieuschade, eerst de
gevaarlijke activiteiten, geregeld door communautaire
regelgeving onder het toepassingsgebied zouden vallen.
De regeling mag echter niet beperkt worden tot
grensoverschrijdende activiteiten, maar moet ook van
toepassing zijn op de activiteiten binnen de grenzen
van de lidstaten zelf.
du principe du «pollueur-payeur». En outre, cette
réglementation vise à ce que les États membres puissent
mieux mettre en œuvre la législation communautaire
et, dès lors, intégrer davantage les préoccupations
environnementales dans les autres politiques.
La nécessité d’une harmonisation existe bel et bien:
les récents événements comme le naufrage de l’Erika et
la pollution sur les rives du Danube l’ont encore
démontré. Les différences en matière de responsabilité
pour les dommages environnementaux sont à l’heure
actuelle très grandes entre les États membres, ce qui
perturbe le travail, y compris pour le marché interne.
Dans cette problématique, le Parlement européen a,
pour la première fois, fait usage de son droit de
demander formellement une initiative législative. Et
lors de plusieurs réunions en juin 1999, à l’occasion de
la mise sur le marché d’organismes génétiquement
modifiés, les États membres ont également insisté sur
cet aspect des choses.
Si cette matière était harmonisée, l’Union européenne
pourrait parler d’une seule voix dans les
forums internationaux, ce qui renforce encore notre
position. En instaurant une réglementation générale
concernant la responsabilité pour des dommages environnementaux,
on opte pour une perspective horizontale
plutôt que sectorielle. Ceci évite une approche
différente tout au long du dossier et augmente la transparence
et le caractère univoque.
La Belgique est donc en principe partisane d’une
réglementation communautaire concernant la responsabilité
en matière de dommages environnementaux.
Quant à savoir si la Belgique soutiendra le projet final
proposé par l’UE en la matière, cela dépend du
contenu de cette réglementation. C’est surtout le
champ d’application de la directive visée qui est ici
important. Il faut veiller à un bon équilibre entre les
différents objectifs.
La Belgique estime que la mise en place progressive
d’un système de responsabilité est acceptable pour
tous les États membres. Cela est également proposé
par la Commission dans son livre blanc, ce qui peut
constituer le point de départ d’une application limitée,
et ce conformément au droit communautaire en
vigueur.
La Commission propose de faire la distinction entre
activités dangereuses et activités non dangereuses. La
Belgique peut s’aligner sur cette proposition dans la
mesure où, dans un premier temps, la mise en place
progressive d’une réglementation en matière de
responsabilité pour les dommages environnementaux,
s’attachera d’abord aux activités dangereuses, régies
par la réglementation communautaire, qui tomberaient
sous le champ d’application. La réglementation
ne peut toutefois pas se limiter aux activités transfrontières,
mais doit aussi s’appliquer aux activités à
l’intérieur même des États membres.
KAMER • 2e ZITTING VAN DE 50e ZITTINGSPERIODE 1999 2000 CHAMBRE • 2e SESSION DE LA 50e LÉGISLATURE
549