Parkinson - Stichting Welzijn Ouderen Wassenaar

gemakkelijk om onderzoek te willen doen naar een religie waarin een psychoactief middel als
sacrament beschouwd wordt. Zelfs met medicijnen van de huisdokter was ik al huiverig!
Tijdens dit onderzoek, heb ik echter geleerd dat het woord ‘drugs’ een contextafhankelijk
woord is. Net als de meesten onder ons, heb ik het altijd gerelateerd aan criminaliteit en
ongelukkige mensen. Er kwamen automatisch beelden bij me op van verloren jongeren,
afkick klinieken en uitgemergelde prostituees. Echter, toen ik op 6 oktober 2006, op de Vijfde
Europese Encontro (bijeenkomst) van Santo Daime in Doorwerth, bij Arnhem, voor het eerst
oog in oog kwam te staan met honderden Daime-drinkende mensen, heb ik mijn
vooroordelen, waarvan ik later leerde dat ze meestal op angst en onwetendheid gebaseerd zijn,
behoorlijk moeten bijstellen.
Wat hier plaatsvond had niets van doen met recreatief of impulsief drugsgebruik. Wat hier
plaatsvond leek serieus en belangrijk. Wat hier plaatsvond leek mensen innerlijk gelukkig te
maken. Wat vond hier toch plaats?
1.1 Onderzoekshistorie
Zoals vaak schijnt te gebeuren, was het via toeval dat ik voor het eerst hoorde van Santo
Daime. In het najaar van 2005 trof in de trein van Amsterdam naar Leiden een kennis van een
kennis met wie ik een gesprek aanknoopte over een mogelijk thema voor mijn
afstudeerscriptie. Op haar visitekaartje schreef zij “Santo Daime”, vertelde mij een kijkje te
nemen op het internet en ik plakte het kaartje in mijn notitieboekje. Zij had nooit iets met de
religie ondernomen, maar het had altijd al haar nieuwsgierigheid gewekt.
Vele maanden later, toen het langzaam tijd werd een onderzoeksvoorstel in te dienen, besloot
ik dat ik me met sjamanisme wilde gaan bezighouden. Het was een thema waar ik mij nooit
eerder echt in verdiept had, maar wel al sinds de lessen levensbeschouwing op de middelbare
school benieuwd naar was. Gezien mijn deels Latijns-Amerikaanse achtergrond en het feit dat
Spaans mijn moedertaal is, wilde ik graag veldwerk doen in Zuid-Amerika. De landen
Ecuador, Bolivia en het noorden van Argentinië kwamen bij me op als mogelijk
onderzoeksgebied, maar ik leek er niet enthousiast van te worden. Plots kwam die toevallige
ontmoeting in mijn herinnering en ik greep naar mijn notitieboekje. Zoals geadviseerd, nam ik
een kijkje op het internet en wat ik las sprak mij erg aan. Het feit dat het elementen van het
sjamanisme en van het christendom combineert, leek mij een interessant gegeven in het kader
van het onderzoeken van verschillen en overeenkomsten tussen religies. Bovendien viel het
mij op dat de levensfilosofie van de Santo Daime erg overeenkwam met die van mijzelf. Ik
kon me ermee identificeren, terwijl ik er nooit eerder van had gehoord. De enige barrière was
de taal: ik sprak geen Portugees. Een probleem kan echter ook gezien worden als een
uitdaging: na mijn veldwerk zou ik een taal rijker zijn! Zo gezegd, zo gedaan. De stap vanaf
het Spaans is niet zo groot. Voor vertrek heb ik enkele lessen gevolgd, maar in feite heb ik het
Portugees me ter plaatse eigen gemaakt.
Ondanks het merkwaardige gevoel van identificatie met de Santo Daime, was ik huiverig van
deze groep mensen en vooral van hun drankje. Ik vroeg me af wat voor drankje het precies
was en wat de effecten ervan zijn op de korte en lange termijn. Op internet vond ik enkele
artikelen met negatieve kritiek, maar om me niet verder te laten beïnvloeden door andermans
bevindingen, besloot ik eens contact op te nemen met de Santo Daime in Nederland. De