Parkinson - Stichting Welzijn Ouderen Wassenaar

droomt, dan is die droom hartstikke echt. (...) Het bewustzijn schuift op naar een andere
energie, een andere dimensie.”
De vergelijking met waken en slapen kan ook anders gelegd worden. Het “ontwaken” staat
voor de bewustwording van de spirituele of hogere bestaansdimensie tijdens dit aardse leven.
Het is in deze zin dat vele respondenten verklaarden dat ze met de Santo Daime
“wedergeboren” zijn. Iemand die zich van deze dimensie niet bewust is, heeft “zijn ogen
dicht” of “slaapt”. Geboorte en dood refereren dan naar gebeurtenissen die tijdens het aardse
leven kunnen plaatsvinden. De geboorte is een transformatie naar het licht, het goddelijke.
Maar om geboren te worden, dient men eerst te sterven. Dit sterven is het loslaten van het
verleden, het loslaten van alles dat spirituele groei tegenhoudt.
Niet zelden ervaart men tijdens een Santo Daime werk de eigen geboorte of voelt en ziet men
dat zichzelf sterven. De zojuist geciteerde respondent heeft beide ervaringen meegemaakt en
vertelde daarover het volgende:
“Heel in het begin, misschien de 2 e of 3 e keer dat ik Daime dronk, kwam ik in een soort
stervensscène terecht. Ik moest gaan liggen en ik zie mezelf in de kist gelegd worden. De kist
gaat dicht en ik zie mezelf door de dennetakjes naar beneden gaan. Het is zwart en ‘t wordt
me koud! Nou, alsof het vlees van mijn botten gezogen werd. En koud en zwart en donker!
Koud! Die botten, jemig! Maar helemaal niet eng of zo. Ik kon geen vin verroeren, ik kon
niks zeggen. Ik kon helemaal niks. En hoe lang ik gelegen heb, weet ik niet. Ik was wel
bewust in de zin dat ik wist: “Ik ben er”, maar ik had geen idee waar. In een soort oneindige
ruimte ben je dan, helemaal los van je lichaam. Er helemaal uit. Tenminste, zo kwam dat op
mij over. Toen heb ik ook gezien dat er een soort energetische gestalte uit mijn lichaam
omhoog kwam. En toen werd het heel mystiek. Ik heb een paar keer in m’n bewustzijn gezegd
iets in de zin van: “Christus of de mens regeert over het graf. Begrijpen doe je het niet, maar
het is wel zo”. Dat was zo’n innerlijke ervaring daar. En het heeft bij mij de angst voor de
dood helemaal weggehaald. (...) De angst voor de ego-dood [de dood van het ‘lagere ik’] die
wordt wel sterker, de angst voor de dood zelf. Op een dieper niveau van bewustzijn weet je en
zie je dat je hooguit een vorm achterlaat bij wat wij het sterven noemen. Een lichaam laat je
achter. Maar dat energetische deel dat uit het lichaam opstaat, dat heeft daar maling aan, dat
gaat gewoon door. (...) In het oppervlakkige bewustzijn ... is het de angst voor overgave, angst
dat je je controle los moet laten.”
“Ik ben twee keer in een geboortescène terechtgekomen en ik ben één keer terechtgekomen in
een scène voorafgaand aan de geboorte, zeg maar bij het indalen in de baarmoeder. Eén keer
[daarvan] was bij de Santo Daime. Als het gaat om dat indalen in de baarmoeder, was mijn
ervaring van binnenuit dat ik denk dat je een keuze maakt of verleidt wordt om een bepaalde
schatkamer in te gaan. Ik voelde me verleid. (...) Toen ik eenmaal in die baarmoeder zat,
kwam ik er plots tot mijn grote schrik achter kwam dat ik in het geboortekanaal terecht was
gekomen, daar kon ik niet meer uit. En als het gaat om geboortescènes, wat ik heb gezien, is
dat je als het ware van te voren je omstandigheden al helemaal klaarmaakt. Waar je geboren
wil worden, in welke omstandigheden, in de tuin die je daarvoor zelf hebt aangelegd. Dat er