Parkinson - Stichting Welzijn Ouderen Wassenaar

DNA en de kans dat bovenstaande bevindingen kunnen worden bevestigd op biochemisch
niveau lijken zeer reëel (Lévi-Strauss 1979 [1963], Metzner 2006 [1999], Narby 2006 [1995],
Van Lommel 2007). Hoewel ik mijn persoonlijke vragen heb hieromtrent, vraag ik mij af
waarom de westerse wetenschap het massaal en onmiddellijk verwerpt, zonder het eerst nader
te analyseren. Het is als gevolg van maatschappelijke en ideologische ontwikkelingen in de
afgelopen eeuwen, waarbij wetenschap en religie op kunstmatige wijze tegenover elkaar zijn
gezet, dat de tegenwoordige gedachte heerst dat de door mensenzintuigen waarneembare
wereld de enige bestaande realiteit is (Plotkin 2001, Metzner 2006 [1999]: 4-6, Narby 2006
[1995]: 15-22). Het ‘spirituele’ of het ‘goddelijke’ worden nog steeds vaak afgedaan als
verzinsels of als niet behorend tot de wetenschap, alsof religie helemaal geen kern waarheid
zou kunnen bevatten.
Wat men hierbij vergeet, is dat de wetenschap ook een vorm van geloof is. De wetenschap
gaat op zoek naar de waarheid en naar gelang men antwoorden vindt, wordt er een beeld van
de werkelijkheid geconstrueerd. Telkens als dit beeld wordt aangevuld of aangepast, verandert
het algemene concept van de waarheid. Eerst geloofde men bijvoorbeeld dat de aarde plat
was, maar later bleek deze bol te zijn. Eerst geloofde men dat de zon om de aarde draaide,
later heeft iedereen zijn visie bijgesteld. Het leek kort geleden ondenkbaar dat de mens een
machine zou kunnen maken waarmee hij zou kunnen vliegen als een vogel. Nu kan iedereen
met het internetprogramma Google Earth via satellietbeelden zijn eigen huis zien vanuit de
ruimte!
En dan nog iets. Het menselijk lichaam is een fantastisch apparaat, maar beperkt. Een bloot
mensenoog kan zien van een afstand van ongeveer 0,1 millimeter tot 1 kilometer. Hoewel het
buiten het vermogen van ons gezichtszintuig reikt om kleinere of grotere dimensies waar te
nemen, is wetenschappelijk bewezen dat moleculen uit atomen bestaan en dat er meerdere
zonnestelsels zijn. Er zijn apparaten ontwikkeld waarmee de mens in staat werd gesteld
grotere en kleinere afstanden te zien dan met het blote oog ooit mogelijk was. De wetenschap
heeft zodoende methoden ontwikkeld om ‘onzichtbare’ werkelijkheden zichtbaar te maken.
Maar wie zegt dat de mens nu al het onzichtbare zichtbaar heeft gemaakt? Waarom realiseren
we ons niet de verhoudingen tussen de kleine mens en dat enorme heelal? Waarom zou er niet
méér kunnen zijn?
Een fusie tussen religie en wetenschap is noodzakelijk voor een vollediger begrip van ons
menselijk bestaan. Dit is ook wat antropoloog Narby (2006 [1995]: 146) concludeert:
“Volgens mijn hypothese brengen sjamanen hun bewustzijn naar het moleculaire niveau en
krijgen toegang tot biomoleculaire informatie. Maar wat gaat er eigenlijk om in het brein/de
geest van een ayahuasquero als dit gebeurt? Wat is de aard van de communicatie van de
sjamaan met het bezielde wezen van de natuur? Het duidelijke antwoord is dat er meer
onderzoek nodig is naar bewustzijn, sjamanisme, moleculaire biologie en hun onderlinge
samenhang.
Rationalisme scheidt dingen om ze te begrijpen. Maar de gefragmenteerde disciplines daarvan
hebben een beperkte kijk en blinde vlekken. En zoals iedere autorijder weet, is het belangrijk
om aan blinde vlekken aandacht te besteden, omdat ze vitale informatie kunnen bevatten. Om
een beter inzicht in de werkelijkheid te krijgen, zal de wetenschap helpen haar blik te