Parkinson - Stichting Welzijn Ouderen Wassenaar

“Mijn vader was gereformeerd, mijn moeder was niks. (...) Met geloven kan ik niets, ik wil
zien en ervaren. Geloof geeft een eigen interpretatie op de teksten van vroeger, daar kan ik
niks mee. Ze maken zichzelf daarmee bang door dogma’s.”
4.3 De eerste keer
De achtergronden en motieven die leiden tot het besluit om voor het eerst Daime te drinken
zijn gevarieerd en staan in verband met de levensgeschiedenis van de persoon in kwestie. Ook
de effecten van die eerste keer kunnen van persoon tot persoon sterk verschillen. De vele
achtergronden, motieven en effecten van een eerste ervaring met ayahuasca die tijdens de
interviews gehoord zijn, tonen wel een gemeenschappelijk patroon: de wil en de noodzaak om
te genezen door middel van transformatie. Deze transformatie bestaat uit het loslaten van die
lichamelijke, psychische en spirituele gewichten die persoonlijke ontwikkeling in de weg
staan.
Iets meer dan de helft (10) van de ondervraagden liet weten dat het eerste contact met Santo
Daime is ontstaan in een situatie van ernstige ziekte, een moment van grote persoonlijke crisis
of problemen in de relatie met derden. Bij de anderen (7) was het de wil om zichzelf beter te
leren kennen en antwoord te vinden op bepaalde vragen.[66] Via derden (familie, vrienden,
toevallige ontmoetingen) of via studie (universiteit, boeken, internet) kwamen zij te weten van
het bestaan van Santo Daime en zagen dit als een mogelijke weg of leerschool tot verbetering
van zichzelf, oftewel genezing. Velen noemen de drank daarom een leraar of medicijn.
“Mensen komen hier drinken óf vanwege gezondheid, óf voor zelfkennis, óf uit
nieuwsgierigheid. Die alleen uit nieuwsgierigheid komen, die blijven meestal niet,” aldus een
mede-oprichtster van ACEPSJ mij.
In het vorige hoofdstuk is verteld dat het besluit om te initiëren in de Santo Daime kan
geschieden via een droom of visioen. Eén van mijn respondenten vertelde hoe hij ertoe kwam
om Daime te drinken. Hij is geen fardado, maar onderstaand verhaal illustreert wel hoe een
dergelijke ‘roeping’ kan geschieden:
“Zo’n anderhalf jaar voordat ik met Santo Daime in contact kwam, zag ik het in een droom. Ik
ging in die droom naar een kerk waar een ritueel gehouden met een militaire ceremonie. Er
vond een stervens- en opstandingsritueel plaats. Er werd een soort groene thee gedronken en
na afloop was er een uitwisseling van ervaringen. Een soort essentie van herkenning van
religie. Zo werd dat in die droom getoond. Er was een innerlijk gevecht in mij. Een deel ervan
wilde er naartoe, maar een deel niet. Ik wist niet van het bestaan van Santo Daime, maar naam
werd genoemd in de droom. ’s Ochtends wist ik het niet meer, was het nou ‘SMED’ of was
het een ‘S’ met een ‘D’? Ik wist het gewoon niet meer. Een jaar later kwam ik iemand tegen
en kwam die droom ter sprake. Hij zei: ‘Je hebt het natuurlijk over Santo Daime’. Toen ik
later een kijkje ging nemen in de kerk in Den Haag, zag ik het allemaal gebeuren, de dingen
uit mijn droom. Ik dacht: ‘Ik zit hier wel goed’.” [67]