Parkinson - Stichting Welzijn Ouderen Wassenaar

is en nog geen enkele hymne heeft ontvangen, kan dit bij een ander al meteen vanaf het begin
voorkomen. In de loop der maanden of jaren kan iemand tientallen of honderden van deze
muziekstukken ontvangen, zodanig dat er een liederenbundel, een hinario, ontstaat. Niet altijd
worden ontvangen hymnes aan anderen getoond. Niet iedereen schrijft een ontvangen hymne
op en niet alle ontvangen liederen worden in spirituele werken bezongen. Sommige hymnes
blijven bij de persoon zelf of in een kleinere groep personen.
De werking van de hymnes hangt samen met het laten stromen van energie. Maar liefst 3
respondenten vertelden mij één of meerdere keren de ervaring te hebben gehad hun gezang
letterlijk te zien in de vorm van licht of kleuren die uit de keel stroomden. Dit lijkt raar, maar
wij weten allemaal dat geluid niets meer is dan vibratie van materie. Geluidstrillingen worden
immers voortgebracht via de lucht. Maar een hard geluid kan zelfs vaste materie doen trillen.
Het is bijvoorbeeld mogelijk gebleken om met geluid een glas te breken of een kaars te doven.
De mens kan normaal gesproken geluid alleen maar waarnemen via het gehoor. Gezien
bovenstaande uitleg is het mijns inziens echter niet ondenkbaar dat vibratie ook visueel zou
kunnen worden waargenomen indien men de zintuigen versterkt, bijvoorbeeld onder invloed
van ayahuasca.
De werking van hymnes wordt door Groisman (1999: 70) als volgt uitgelegd:
“Aan de hymnes word teen hoofdrol toegeschreven voor de vorming van de spirituele
stroming. Hymne nummer 25 van “O Justiceiro” van Sebastião Mota de Melo zegt: “De
hymnes zijn de stroming”. De hymnes zijn fundamenteel in het systeem dat het collectieve
continuüm produceert, die dit gevoel van binding construeert. De hymnen functioneren als
mantras en construeren een akoestiek die de Santo Daime kenmerkt en op een individueel
waarnemingsvlak dat gevoel van collectiviteit projecteert. De hymnen zijn tegelijkertijd een
zelfstandige boodschap en een perceptieve boodschap. Zij openen, volgens de visie van de
groep, alle velden van het wezen: het fysieke lichaam, de geest en de ziel.”
De kracht of stroming die Groisman noemt ligt dus niet alleen in de woorden, maar ook in de
muzikaliteit en de vibratie die gegenereerd wordt door het collectieve en gelijktijdige gezang.
Om deze groepsvibratie te bereiken, bestaan er ook richtlijnen voor het zingen, het slaan van
de maraca en voor de muzikanten. Een Haagse respondent vertelde: “Je moet blijven zingen
om niet misselijk te worden. Je moet blijven meedoen met dansen, blijven bewegen. (...) Als
je blijft zingen, laat je de energie stromen, je gooit het eruit.” Hieruit kan geconcludeerd
worden dat het zingen niet alleen de groepsenergie constitueert, maar ook een innerlijke
balans genereert in de individuen, mits zij zich goed concentreren en actief meedoen. Ook
hier weer gaat het om het behoud van een balans, harmonie of evenwicht:
“De uniformiteit, volgens het door Irineu Serra gevestigde ideaal, zou een maraca zijn die
gemaakt is uit blik. Iedere fardado zou er één bezitten, zodat het onderdeel uitmaakt van de
farda (de rituele kleding). Deze maraca dient te worden bespeeld door het bovenste gedeelte
tegen de hand te slaan op een constante markering. Deze markeringen volgen het kompas van
de muziek [mars, mazurca of wals]. (...) Indien het kompas correct wordt gevolgd door