Parkinson - Stichting Welzijn Ouderen Wassenaar

gaat soms nog steeds naar een Santo Daime werk, maar niet meer zo frequent. Hoe anderen
ermee omgaan, is mij onbekend. Om deze vraag nauwkeuriger te beantwoorden, zouden meer
personen in een dergelijke positie hierover ondervraagd moeten worden.
4.6 Familie en vrienden
Afgezien van de twee jongste ondervraagden kan gesteld worden dat vrijwel alle
ondervraagden staan of hebben gestaan in een positie waarin zij (bijna) de enige zijn die
Daime drinkt binnen de familie. Sommigen waren de eerste van de familie en hebben
inmiddels meerdere Daime-drinkende familieleden:
“Ik was de eerste, nu zijn er 7 familieleden die Daime drinken. Ik heb veel vrienden binnen de
Daime, maar ik heb er maar 2 of 3 buiten de Daime. Mijn andere broers en zussen hebben er
moeite mee om het te accepteren, maar ze hebben het ook nooit gedronken. We hebben een
zekere afstand tot elkaar, we praten niet veel met elkaar.”
Anderen zijn op dit moment (nog steeds) een van de weinigen die binnen de familie bij deze
religie is aangesloten. De oudere respondenten deelden hun religie over het algemeen met
enkele broers, zussen, partner en/of kinderen. In een enkel geval heeft ook een van de ouders
het een keer geprobeerd, maar ik heb slechts 1 geval gehoord waarbij de moeder uiteindelijk
bij de Santo Daime is aangesloten. Vrijwel alle respondenten vertelden dat ze uiterst
voorzichtig zijn met het inlichten van familieleden, omdat er grote kans bestaat op negatieve
vooroordelen. Die personen van wie de familie het inmiddels weet, hebben in het verleden
een moeilijke tijd gehad, bijvoorbeeld omdat hij of zij voor gek werd uitgemaakt of uit angst
en bezorgdheid van vooral ouders. In de meeste gevallen heeft familie het inmiddels
geaccepteerd, omdat ze zien dat het de persoon goed doet. Hoe familieleden reageren bleek
erg afhankelijk te zijn van hun eigen (levensbeschouwelijke) achtergrond. Eén van de eerste
bewoners van de gemeenschap op Florianopolis vertelde:
“In het begin was het heel moeilijk. Ik woonde in Porto Alegre, ik had goed geld verdiend met
werken en we hadden een redelijk luxe leventje met een eigen huis en een auto. Toen heb ik
alles weggedaan en aan deze gemeenschap geschonken. Op papier bezat ik toen helemaal
niets meer. Nu hebben we gewoon wat we nodig hebben. Onze familie en vrienden begrepen
dit eerst niet, dat we al onze bezittingen hebben verlieten. Maar later zagen ze dat ik niet gek
was!”
In eerste instantie is het opvallend dat op Florianopolis meestal 1 of meerdere kinderen van de
respondent ook Daime drinkt, terwijl in Nederland in 2 van de 4 gevallen de kinderen niet de
religie van hun ouder(s) heeft aangenomen of er zelfs niets vanaf weten. De opmerkingen
waren: “Mijn kinderen denken dat mams aan de drugs is” en “Onze kinderen weten het niet,