14_Saudiña - Sergas

102
¡¡CHEGAMOS ATA O TEITO!!
que se move cada alumno/a (hipóteses),
cos que organiza o seu modo de actuar.
Respectar estas hipóteses individuais,
poñendo énfase nas achegas de cada
quen, considerando que algunhas son
susceptibles de mellora. Todos/as sen
excepción, incluída a mestra, “imos
aprendendo día a día” Os erros son unha
importantísima fonte de información
do proceso de aprendizaxe.
Diálogo en gran grupo:
—“Lía indicou que fóra da escola
había 16 graos e dentro 6 graos,
¿pode ser certo isto?”
Algúns sinalaron: —“Non, porque fóra
vai máis frío. Dentro hai calefacción,
está máis quente”
—“¿Que é máis quente, 16 graos
ou 6 graos? ¿Por que?”…
(Proxecto: ¡Vai moito frío!)
> Propiciar a construción de estratexias
de aprendizaxe, clarificando os obxectivos
que se pretenden alcanzar e facendo
consciente o alumnado das súas
posibilidades e as dificultades que hai que
superar. Verbalizar as estratexias individuais
de aprendizaxe e as representacións
matemáticas non formais, sexan erróneas
ou non, facilita o conflito cognitivo e,
polo tanto, a adquisición de estruturas
lóxicas cada vez máis complexas, facilita
“aprender a aprender”.
O BIGOTE MÁIS LONGO DO MUNDO
Diálogo en gran grupo:
“Explícanos cantos días de frío houbo
en total neste mes. Lembrade que é
moi importante non dicir as cousas
porque si, hai que dar sempre unha
razón. ¿Como fixeches para sabelo?
¿Estades de acordo? ¿Por que?
¿Hai alguén que o faría doutra
maneira?” (Observación do cadro de
rexistro do tempo meteorolóxico)
Diálogo en grupo a partir dunha
representación gráfica individual:
“¿Que pensades do debuxo que fixo
Santi da torre e o/a neno/a subindo á
escaleira? ¿Vós debuxariádelo así ou
doutro xeito? ¿Por que?”
(Proxecto: Queremos chegar
ata o teito!)
> Impulsar as relacións entre iguais
superando os conflitos mediante o
diálogo e a cooperación,
en agrupamentos heteroxéneos.
Postas en común:
“Dixestes que a profe Mayca ten o pé
máis grande que a profe Ana.
Se o número de zapato da profe Ana
é o 36, ¿o número de zapato que usa
a profe Mayca pode ser o 21,
como di Antón? ¿Por que?”
(Proxecto: ¿Que número de zapato
usa a profe Ana?)
Traballos por parellas:
“Tendes que pensar entre os dous canta
temperatura terá o neno que está
enfermo e canta o que está ben e,
despois de poñervos de acordo, escribilo”
(Proxecto: ¿Canta febre temos?)
Pequeno grupo:
“Ordenade as vosas alturas de menor
a maior. Cando todos/as esteades de
acordo, podedes pegalas na escaleira”
(Proxecto: ¿Canto medimos?)
A estes principios que se sinalan no DCB,
persoalmente eu engadiría un máis que me
parece fundamental, concretamente
en relación cos contidos matemáticos:
> Secuenciar e organizar os contidos con
flexibilidade, non limitándoos por criterios
madurativos, estando sempre dispostos/as
á escoita. Os nenos e nenas son unha fonte
riquísima de contidos significativos.
(Proxecto: ¡Queremos chegar ata o teito!)
Isto non é incompatible coas propostas
docentes que se consideren pertinentes.
En fin, todos estes contextos, materializados
en diferentes proxectos, permitiron
converter a miña aula nun medio social no
que todos e todas, cativos/as e mestra,
interactuamos mentres convivimos a través
da cultura matemática…
…e da man da cultura matemática,
abrimos os ollos ao mundo.