14_Saudiña - Sergas

Docentes galegos no exterior
Rosa López Boullón
Datos profesionais identificativos
Rosa López Boullón, catedrática de inglés
de ensino secundario, destinada no IES
de Cacheiras (Teo), licenciada en filoloxía
xermánica, MA. En TEFL (Universidade de
Reading). Membro fundador
e ex-presidenta de APIGA (Asociación de
Profesores de Inglés de Galicia).
Ex-asesora de linguas estranxeiras
do CeFoRe da Coruña.
Posto docente no exterior
Asesora técnica: 1994-96 en Washington,
1997-98 en Reino Unido; 1998-2003
en Irlanda
¿Canto tempo leva vostede
no exterior?
Dous anos en Washington (EE.UU.)
e seis entre Reino Unido e Irlanda.
¿Como foi o proceso selectivo?
Nas dúas ocasións fun por medio dunha
convocatoria pública feita no BOE polo
MEC. No caso de EE.UU., por quedar de
substituta nas listas de candidatos
seleccionados, fun por un ano en comisión
de servizos, tempo que logo se ampliou a
dous anos por non se facer convocatoria de
asesores para o curso 1995-96.
Díganos algo sobre o proceso
de adaptación ao país
Posiblemente por ser a primeira vez que
ocupaba un posto no exterior e por ser un
país no que non estivera anteriormente,
a adaptación a Estados Unidos foi un pouco
máis difícil e longa. Pero o segundo ano xa
estaba perfectamente afeita ao posto e un
pouco máis ao país.
¿Como era o seu traballo diario?
O día a día dun posto de traballo de
asesoría é moi variado e depende do
contexto: cando estiven en Washington
traballaba na oficina central da Consellería
de Educación igual que en Londres. Iso vai
acompañado dunha infraestrutura de apoio
“in situ” da que carecen as asesorías
illadas, como era o caso de Dublín:
a asesora era a auxiliar administrativa,
a conserxe, a asesora, de cando en vez
agregada de educación e representante
do conselleiro ou embaixador…
En calquera caso, a experiencia
é enormemente enriquecedora.
¿Con que profesionais traballou?
Con docentes, profesorado de español
como lingua estranxeira dos diferentes
niveis educativos, con autoridades
educativas, responsables de formación de
profesorado e de programas educativos.
Tamén tiven a sorte de traballar con
prestixiosos investigadores do mundo da
lingüística aplicada e da aprendizaxe de
linguas segundas. En Washington asistín a
algunha das reunións do Centre for Applied
Linguistics e do Nacional Foreign Language
Centre, nas cales estaban presentes
persoas de recoñecido prestixio
internacional. E, por suposto, non faltou o
contacto co alumnado dos diferentes niveis
educativos: estudantes realizando cursos
de posgrao equivalentes ao CAP (cun grupo
destes alumnos, na universidade Trinity
Collage de Dublín traballei como formadora
de CLIL), alumnado de licenciatura de
linguas modernas, futuros mestres
de ensino primario, estudantes de ensino
secundario (algún deles candidatos
a participar na Ruta Quetzal), rapazas e
rapaces de educación infantil, co seu
primeiro contacto coa lingua estranxeira
(o español), no caso de EEUU,
en programas de inmersión cos que tiven a
sorte de estar en contacto constante os
dous anos que traballei en Estados Unidos.
O abano era tan amplo que nalgún
momento incluíu a reunión con algún
ministro de Educación.
¿Tivo vostede algunha dificultade
engadida polo feito de ser profesora?
O profesorado ten a gran sorte de que
como ninguén o prepara “a priori” para a
función docente, en moitos casos
desenvolven ou adquiren estratexias de
adecuación e adaptación ao medio que son
moi útiles ao longo da vida. Pero, ás veces,
a longa permanencia nas aulas tamén
nos limita a certas rutinas que, ás veces,
nos poden limitar.
¿Recomenda esta experiencia
profesional?
Para min foi altamente enriquecedora.
Pode ser un traballo esgotador ás veces:
incontable número de horas, presión…
Pero coñecer outros países coa súa
realidade social, cultural e política, e, para
profesionais docentes, poderse familiarizar
con outras formas de ensino, outros
sistemas educativos, é recomendable.
103