14_Saudiña - Sergas

20
VALORACIÓN
— Conseguiuse que os nenos/as
desfruten do tempo de ocio
e que coñezan unha gran variedade
de xogos.
— O profesorado ten claro que o patio
escolar é o espazo por excelencia onde
se pode poñer en práctica, e por iso
interiorizar aqueles aspectos das
habilidades sociais (asertividade,
empatía, …), do desenvolvemento
moral, do traballo en valores e da
resolución de conflitos, que de maneira
teórica, se traballaron nas titorías.
Por iso este espazo ten un papel tan
importante no noso proxecto.
— Por iso exiximos que os nosos
monitores sexan do mundo educativo
(monitor de tempo libre, ensinante en
paro, …), e ademais formámolos en
resolución de conflitos, xa que o seu
papel non é o de vixilante senón o de
educador, estreitamente coordinado co
equipo de profesores. Non hai que
esquecer que o alumnado que queda
no comedor pasa neste espazo o
43,7% do seu tempo escolar.
— Esta proposta de patio escolar,
en que xogan os rapaces e as rapazas
xuntos, axudounos máis que todas
as intervencións teóricas sobre a
igualdade de xénero, a que as
relacións entre rapaces e rapazas
sexan respectuosas, de igual a igual,
sen actitudes discriminatorias
nin sexistas.
— Cos xogos do mundo (que se fan dúas
semanas ao trimestre) obsérvase que
desfrutan practicando xogos doutros
pobos e culturas, o que os axuda a
apreciar outras manifestacións culturais.
Un 80% do alumnado manifesta que
participa a gusto nestes xogos.
— Esta proposta de xogos no patio que
naceu simplemente como unha
proposta organizativa, sorprendeunos
mesmo a nós pola gran repercusión
que tivo na mellora do clima escolar.
Ao ano da súa implantación os
conflitos rebaixáronse ao 10%;
reducíronse significativamente
os abusos de poder dos maiores
sobre os pequenos e dos rapaces
sobre as rapazas.
— Podemos dicir actualmente, que o noso
alumnado entendeu que o conflito é
algo consubstancial ás relacións
humanas, que non hai que velo como
algo negativo nin ocultalo e que o
importante é aprender a resolvelo
construtivamente, eliminando as
respostas violentas (físicas ou verbais)
e optando polas vías do diálogo, a
negociación e o acordo.
— Observamos ademais, que diminúen
as situacións de conflito porque
os pequenos desencontros os
resolven falando.
— Sorprendeunos gratamente o apoio
social que reciben os mediadores
tanto dos seus compañeiros, como das
familias e do profesorado. Parécelles
tan importante esta función, que a
presentación de alumnos voluntarios ás
eleccións é masiva.
— Despois de varios anos, podemos
dicir que é un proxecto moi
interesante, polo tipo de relacións
que axuda a establecer, tanto entre
adultos (profesores, pais, …) como
co alumnado
— Constatamos con ilusión que a
implicación dos nenos/as na
dinámica do centro, como
mediadores, responsables de xogos,
comisión de contorno, coidadores de
xardíns,…, os está a facer moito máis
autónomos e responsables en todas as
facetas da vida escolar.
— O profesorado é consciente e cremos
que as familias empezan a comprender,
que con este proxecto non
pretendemos soamente lograr un clima
escolar agradable senón tamén
desenvolver competencias que os
axuden a ter na súa vida adulta
unhas relacións sas cos demais.
1 AGUDO, D. Y OTROS (2001): Juegos de todas las
culturas. Editorial IOBE.
2 URANGA, MIREIA (1998): “Mediación, negociación y
habilidades para el conflicto en el marco escolar” en
CASAMAYOR, G.: Cómo dar respuesta a los
conflictos. La disciplina en la enseñanza secundaria.
Barcelona. Editorial Graò.