14_Saudiña - Sergas

Adelaida Cerviño Montero Alberto Carpintero Vara
¿Como te chamas, en qué centro
estudas e que cursas este ano?
Chámome Alberto Carpintero Vara,
teño 15 anos e estou a estudar 4º ESO
no IES Fontexería, no concello de Muros.
¿Onde fuches no programa de
inmersión lingüística no exterior?
Fun a La Rochelle, en Francia
¿Fuches con xente coñecida?
Supostamente non, pero coñecendo á xente
decateime de que unha rapaza de Trazo
viñera comigo a Bruxelas dous anos antes
co programa da Deputación da Coruña para
coñecer as capitais europeas.
¿Como era a vida alí, na residencia
ou familia onde estabas? (aquí, cóntanos
os hábitos de horario, de alimentación,
os costumes, se saías a facer deporte,
se vías a televisión, etc.)
Eu estiven aloxado nun instituto, e pódese
dicir que os hábitos eran practicamente
os mesmos. Erguiámonos ás 7.00 para
almorzarmos ás 7.30 e, de seguido,
tiñamos as clases de francés (durante
catro horas) ás 8.30. Rematabamos ás
12.30, que era a hora de xantar.
Adoitabamos xantar comida feita con
bastante manteiga, aínda que se
semellaba ben á nosa cociña...
Despois de xantar, e dun pequeno anaco
de tempo para ir ao baño e baixar un
pouco a comida, saiamos a facer
actividades como equitación, vela ou
piragüismo, repartidas entre tres grupos
de persoas feitos á nosa chegada. Cando
non iamos facer estas actividades tiñamos
tempo libre para estar nos cuartos a falar,
xogar a xogos de mesa, traballos
manuais, ou mesmo xogar na pista
exterior de volleyball.
Tamén fomos unhas poucas veces a pasear
pola cidade para mercar recordos ou para
tomar algo nun dos bares do centro.
A merenda adoitaba ser ás 15.30, e dábannos
cadanseu bolo recheo ou algún pastel que se
semellaba. Despois das actividades ou da saída
á cidade tiñamos que estar de volta no centro
ás 19.30 para cear e para máis tarde estar
listos para as veladas nocturnas que sempre
se facían arredor das 22.00. Nestas veladas
sempre faciamos xogos en grupos, e a
verdade é que todos saïamos contentos
delas. Para rematar o día, iámonos á cama
ás doce en punto... e ata o día seguinte ás
sete e media.
¿Como era o programa de estudos?
(refírome cantas horas traballabades ao
día, se falabades en castelán, como
eran os grupos de grandes, se faciades
gramática ou sobre todo era conversa
en francés, sobre que temas se
traballaba, etc.)
Estabamos na clase durante catro horas,
dende as oito e media da mañá ata a hora
de xantar, ou sexa, ás doce e media.
Mentres duraba o curso non podiamos falar
en castelán ou galego (en teoría...) e o
profesor intentaba falar moi a modo para
que lle comprenderamos e non ter que nos
falar en español. Tamén axudaba moito a
comprendelo o feito de que xesticulaba
moito cando explicaba.
O primeiro luns que pasamos alí, fixéronnos
un exame de nivel, e a partir del dividíronnos
en tres grupos (Force verte, force bleue e
force rouge) de 12 ou 13 persoas. Nas clases
ensinábannos, sobre todo, situacións
concretas (tanto na oral como na escrita) para
sabermos como nos desenvolver na cidade.
O oral era moi practicado co profesor, xa que
faciamos unha especie de xogo simulando
que eramos parte da tripulación dun barco.
Respecto á túa adaptación ao país:
¿que foi o que mais che custou e
o que menos?
Eu coido que a “adaptación” ao país non foi
en realidade un gran cambio, xa que
eramos todos galegos. Para min o que máis
me custou foi acostumarme a me ter que
levantar ás sete da mañá sendo verán, pero
tampouco é que fose un gran sacrificio...
Hai que ter tamén en conta o feito de que
cando saiamos a mercar pola cidade todo
estaba máis caro que en España e a xente
que saía de festa (por exemplo, o día 14 de
xullo) volvía relativamente cedo.
¿Como valoras a experiencia
de irte fóra?
Foi unha vivencia estupenda, tanto polo
feito de aprender mellor o idioma como por
coñecer xente nova. Ademais,
a oportunidade de poder viaxar ao
estranxeiro non se consegue sempre,
e coido que todo-os rapaces e rapazas que
estivemos alí soubemos aproveitar moi ben
o tempo, tanto facendo novas amizades
como coñecendo aquel novo medio.
Eu, persoalmente, paseino moi ben.
Gocei moito coas actividades, coas saídas
á cidade, cos compañeiros... Para min foi
unha das mellores experiencias vividas
ata o de agora.
Pensas que melloraches moito o teu
francés (si ou non e por que)
Si, coido que o mellorei dabondo, sobre todo
no oral; de feito considero que agora teño
unha pouca máis de fluidez falando o
francés. Tamén penso que este tipo de
melloras no idioma só se poden conseguir
en viaxes coma esta: nunha cidade
estranxeira, rodeado de estranxeiros, para
así poder habituarte moito máis rápido
ao emprego da lingua.
73