1 - EUR-Lex

L 103/146 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 12.4.2008
3.3.5. Analiza tlenków azotu (NO x )
Analizator tlenków azotu powinien być detektorem chemiluminescencyjnym (CLD) lub podgrzewanym
detektorem chemiluminescencyjnym (HCLD) z konwerterem NO 2 /NO, jeżeli pomiaru dokonuje się w gazie
suchym. Jeżeli pomiaru dokonuje się w gazie wilgotnym, wykorzystuje się detektor HCLD z konwerterem
o temperaturze wyższej niż 328 K (55 o C), pod warunkiem, że sprawdzi się odporność na wodę (patrz
pkt. 1.9.2.2. dodatku 5 do niniejszego załącznika).
3.3.6. Pomiar stosunku powietrza do paliwa
Urządzeniem do pomiaru stosunku powietrza do paliwa, używanym do określenia przepływu gazów
spalinowych, jak podano w pkt 4.2.5 dodatku 2 do niniejszego załącznika powinien być czujnik stosunku
powietrza do paliwa o szerokim zakresie lub czujnik lambda wykorzystujący dwutlenek cyrkonu. Czujnik należy
zamontować bezpośrednio na rurze wydechowej, w miejscu, w którym temperatura gazów spalinowych jest
wystarczającą wysoka, by uniemożliwić skraplanie się wody.
Dokładność czujnika i towarzyszących urządzeń elektronicznych powinna mieścić się w przedziale:
± 3 % odczytu λ < 2
± 5 % odczytu 2 ≤ λ < 5
± 10 % odczytu 5 ≤ λ
Aby spełnić powyższe wymagania dotyczące dokładności, należy skalibrować czujnik zgodnie ze specyfikacją
jego producenta.
3.4. Próbkowanie emisji zanieczyszczeń gazowych
3.4.1. Nieoczyszczone gazy spalinowe
Sondy do próbkowania emisji gazowych instaluje się w odległości przynajmniej 0,5 m lub w odległości
stanowiącej trzykrotność średnicy rury wydechowej w zależności od tego, która z tych wartości jest wyższa –
w stronę ujścia układu wydechowego, ale wystarczająco blisko silnika, aby zapewnić temperaturę spalin na
sondzie przynajmniej równą 343 K (70 o C).
W przypadku silników wielocylindrowych z rozgałęzionym kolektorem wylotowym, wlot sondy należy umieścić
wystarczająco daleko w stronę wylotu układu wydechowego, aby zapewnić reprezentatywność próbki dla średniej
emisji spalin ze wszystkich cylindrów. W silnikach wielocylindrowych mających wydzielone grupy kolektorów
wlotowych spalin, jak np. w silnikach widlastych („V”), zaleca się połączenie kolektorów wydechowych przed
sondą próbkującą. Jeżeli jest to trudne do wykonania, dopuszcza się próbkowanie z grupy o najwyższej emisji
CO 2 . Można wykorzystywać także inne metody pod warunkiem, że wykaże się ich korelację z metodami
omówionymi powyżej. Do obliczenia poziomu emisji spalin należy wykorzystać całkowite masowe natężenie
przepływu spalin.
Jeżeli silnik wyposażony jest w układ oczyszczania spalin, próbkę spalin należy pobierać za układem
oczyszczania spalin.
3.4.2. Rozcieńczone gazy spalinowe
Rura wydechowa zainstalowana pomiędzy silnikiem a układem pełnego rozcieńczania przepływu spalin powinna
spełniać wymagania zawarte w pkt 2.3.1 dodatku 7 (EP).
Sondę(-y) do próbkowania emisji zanieczyszczeń gazowych instaluje się w tunelu rozcieńczającym w punkcie,
gdzie powietrze rozcieńczające i spaliny są dobrze wymieszane oraz w pobliżu sondy do próbkowania cząstek
stałych.
W przypadku cyklu ETC próbkowanie można przeprowadzić na dwa sposoby:
a) próbki zanieczyszczeń gromadzi się w czasie trwania cyklu w workach do próbkowania i mierzy po
zakończeniu badania;
b) próbki zanieczyszczeń pobiera się w sposób ciągły i całkuje po czasie cyklu; metoda ta jest obowiązkowa
dla węglowodorów i NO x .