1 - EUR-Lex

12.4.2008 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 103/245
b) Dla pomiaru w stanie nierozcieńczonym:
(i)
2 % łącznie dla tłumienia CO 2 i wody.
9.3.9.2.4. Sprawność kąpieli chłodzącej
W przypadku analizatorów CLD w stanie suchym należy wykazać, że dla najwyższego oczekiwanego stężenia
pary wodnej H m (patrz pkt 9.3.9.2.2.), technika usuwania wody zapewnie utrzymanie wilgotności ≤ 5 g wody/
kg suchego powietrza (lub ok. 0,008 % H 2 O), co odpowiada 100 % wilgotności względnej przy temperaturze
3,9 o C i ciśnieniu 101,3 kPa. Ta specyfikacja wilgotności jest też równoważna 25 % wilgotności względnej przy
25 o C i 101,3 kPa. Może to zostać wykazane przez zmierzenie temperatury na wyjściu urządzenia osuszającego
termicznie, lub przez zmierzenie wilgotności przed CLD. Również wilgotność spalin przechodzących przez
CLD może zostać zmierzona, pod warunkiem, że jedyny przepływ wchodzący do CLD jest przepływem
pochodzącym z urządzenia osuszającego.
9.4. Układ pomiaru i próbkowania cząstek stałych
9.4.1. Ogólne specyfikacje
Do wyznaczenia masy cząstek stałych wymagany jest układ próbkowania cząstek stałych, filtry do próbkowania
cząstek stałych, mikrowaga oraz komora wagowa o regulowanej temperaturze i wilgotności. Układ
próbkowania cząstek stałych należy zaprojektować tak, aby zapewniał on pobranie reprezentatywnej próbki
cząstek stałych, proporcjonalnej do przepływu spalin.
9.4.2. Filtry do próbkowania cząstek stałych
Próbki cząstek stałych ze spalin rozcieńczonych należy pobierać przy pomocy filtra spełniającego następujące
wymagania zawarte w pkt 9.4.2.1. do 9.4.2.3. , podczas sekwencji badania.
9.4.2.1. Specyfikacja filtrów
Wszystkie typy filtrów powinny się charakteryzować co najmniej sprawnością 99 % zbierania ziaren 0,3 μm
DOP (ftalan oktylu). Wymagane są filtry z włókna szklanego powlekanego fluoropochodnymi węglowodorów
(PTFE).
9.4.2.2. Rozmiar filtra
Filtr powinien mieć średnicę 70 mm.
9.4.2.3. Prędkość na czole filtra
Prędkość gazów na czole filtra nie powinna przekraczać 1 m/s. Wzrost oporów przepływu między początkiem
i końcem badania nie powinien wynosić więcej niż 25 kPa.
9.4.3. Specyfikacje komory wagowej i wagi analitycznej
9.4.3.1. Warunki komory wagowej
Temperaturę komory (lub pomieszczenia), w którym kondycjonuje się i waży filtry cząstek stałych utrzymuje się
w przedziale 295K ± 3 K (22 o C ± 3 o C) podczas kondycjonowania i ważenia wszystkich filtrów. Wilgotność
należy utrzymywać w punkcie rosy 282,5 K ± 3 K (9,5 o C ± 3 o C), a wilgotność względna powinna wynosić
45 % ± 8 %. Dla wag o dużej czułości zaleca się, by tolerancja dla temperatury powietrza w komorze wagowej
i punktu rosy wynosiła ± 1 K.
9.4.3.2. Ważenie filtra odniesienia
Otoczenie komory (lub pomieszczenia) powinno być wolne od zanieczyszczeń powietrza otaczającego (takich
jak kurz), które osadzałyby się na filtrach cząstek stałych podczas ich stabilizowania. Dopuszcza się odchylenia
od specyfikacji warunków pomieszczenia wagowego podane w pkt. 9.4.3.1., jeżeli trwają one nie dłużej niż
30 minut. Przed wprowadzeniem filtrów do komory wagowej komora wagowa musi spełniać wymagane
specyfikacje. W ciągu 12 godzin przed ważeniem filtra do próbkowania, a najlepiej podczas ważenia takiego
filtra należy zważyć przynajmniej dwa nieużywane filtry odniesienia. Filtry te powinny być tej samej wielkości
i być wykonane z tego samego tworzywa, co filtry do próbkowania.
Jeżeli średnia waga filtrów odniesienia zmienia się pomiędzy kolejnymi ważeniami filtra do próbkowania
o ponad 10 μg, wszystkie filtry do próbek należy odrzucić, a badanie emisji powtórzyć.