1 - EUR-Lex

L 103/80 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 12.4.2008
ZAŁĄCZNIK 4A
Procedura badania
1. WPROWADZENIE
1.1. Niniejszy załącznik opisuje metody wyznaczania poziomów emisji składników gazowych, cząstek stałych
i zadymienia spalin z badanych silników. Opisano trzy cykle badań stosowane zgodnie z przepisami
pkt 5.2.niniejszego regulaminu:
a) cykl ESC składający się z 13 faz w warunkach ustalonych;
b) cykl ELR składający się z faz zmienianego obciążenia przy różnych prędkościach obrotowych, stanowiących
integralną częścią jednej procedury badawczej i wykonywanych równocześnie;
c) cykl ETC składający się z sekundowych sekwencji stanów nieustalonych.
1.2. Badanie przeprowadza się na silniku zamocowanym na stanowisku pomiarowym i połączonym z dynamometrem.
1.3. Zasada pomiaru
Emisje mierzone w spalinach silnika obejmują składniki gazowe (tlenek węgla, suma węglowodorów w przypadku
silników Diesla tylko w badaniu ESC; węglowodory niemetalowe w przypadku silników gazowych tylko w badaniu
ETC; metan w przypadku silników gazowych tylko w badaniu ETC oraz tlenki azotu), cząstki stałe (tylko silniki
Diesla) oraz zadymienie spalin (silniki Diesla tylko w badaniu ELR). Ponadto często używa się dlenku węgla jako
gazu znakującego do wyznaczania współczynnika rozcieńczenia w układach częściowego i pełnego rozcieńczania
przepływu. Dobra praktyka inżynierska zaleca przeprowadzenie ogólnego pomiaru ditlenku węgla jako
doskonałego narzędzia do wykrywania błędów pomiaru podczas wykonywania badania.
1.3.1. Badanie ESC
Podczas przewidzianej sekwencji warunków pracy nagrzanego silnika należy w sposób ciągły rejestrować
wymienione powyżej emisje poprzez próbkowanie nierozcieńczonych spalin. Cykl badania składa się z kilku faz
o określonej prędkości i mocy obejmujących typowy zakres roboczy silników Diesla. W każdej z faz należy
zmierzyć wartości stężeń każdego z zanieczyszczeń gazowych, natężenie przepływu spalin i moc, a następnie
uwzględnić współczynniki ważące. Dla pomiarów cząstek stałych, gazy spalinowe należy rozcieńczyć
kondycjonowanym powietrzem atmosferycznym, przy zastosowaniu częściowego lub pełnego rozcieńczania
przepływu. Cząstki stałe należy gromadzić na odpowiednim pojedynczym filtrze, proporcjonalnie do
współczynników ważących każdego trybu. Masę każdego z zanieczyszczeń wyrażoną w gramach na
kilowatogodzinę oblicza się w sposób opisany w dodatku 1 do niniejszego załącznika. Ponadto mierzy się
stężenie NO x w trzech punktach badania w obszarze kontrolnym wybranym przez służbę techniczną, a zmierzone
wartości porównuje z wartościami obliczonymi dla faz cyklu badania, które obejmują wybrane punkty.
Sprawdzenie poziomu NO x zapewnia skuteczność kontroli emisji silnika w jego typowym zakresie pracy.
1.3.2. Badanie ELR
Podczas przewidzianego badania reakcji na zmianę obciążenia, poziom zadymienia spalin emitowanych przez
nagrzany silnik określa się za pomocą dymomierza. Badanie polega na zmianie obciążenia silnika od 10 % do
100 %, przy stałej prędkości, i wykonuje się je przy trzech różnych prędkościach obrotowych silnika. Dodatkowo
wykonuje badanie przy czwartym stopniu obciążenia w warunkach wybranych przez służbę techniczną ( 1 ),
a zmierzona wartość zadymienia jest porównywana z wartościami z poprzednich obciążeń. Jak opisano w dodatku
1 do niniejszego załącznika, maksymalną wartość zadymienia spalin ustala się przy użyciu algorytmu
uśredniającego.
1.3.3. Badanie ETC
Podczas odtwarzania opisanego cyklu nagrzanego silnika w nieustalonych warunkach eksploatacji, opartego ściśle
na profilach jazdy spotykanych w warunkach drogowych silników o dużej wydajności zainstalowanych
w samochodach ciężarowych i autobusach, wymienione powyżej zanieczyszczenia gazowe są badane po
rozcieńczeniu wszystkich spalin kondycjonowanym powietrzem atmosferycznym (układ CVS z rozcieńczaniem
dwurzędowym dla cząstek stałych), albo przez ustalenie składników gazowych w nieczyszczonych gazach
( 1 ) Punkty badania wybiera się zgodnie z zatwierdzonymi metodami statystycznymi randomizacji.