1 - EUR-Lex

L 103/240 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 12.4.2008
Rys. 8
Schemat urządzenia do pomiaru sprawności konwertera NO 2
9.3.6.1. Ustawienie badania
Stosując ustawienie pokazane schematycznie na rys. 8 oraz poniższą procedurę, sprawność konwerterów
sprawdza się przy pomocy ozonatora.
9.3.6.2. Kalibracja
CLD i HCLD kalibruje się w najbardziej powszechnie stosowanym zakresie roboczym, zgodnie ze
specyfikacjami producenta, używając gazu zerowego i gazu zakresowego (zawartość NO musi wynosić około
80 % zakresu roboczego, a stężenie NO 2 w mieszance gazu musi wynosić mniej niż 5 % stężenia NO).
Analizator NO × musi znajdować się w trybie NO, tak by gaz zakresowy nie przechodził przez konwerter. Należy
zanotować wskazane stężenia.
9.3.6.3. Obliczanie
Wartość procentową sprawności konwertera oblicza się w następujący sposób:
E NO = 1 þ a − b
100 (61)
c − d
gdzie:
a oznacza stężenie NO × zgodnie z pkt. 9.3.6.6.
b oznacza stężenie NO × zgodnie z pkt. 9.3.6.7.
c oznacza stężenie NO zgodnie z pkt. 9.3.6.4.
d oznacza stężenie NO zgodnie z pkt. 9.3.6.5.
9.3.6.4. Dodawanie tlenu
Za pomocą rozgałęźnika T do przepływu gazu w sposób ciągły dodaje się tlen lub powietrze obojętne do chwili,
gdy oznaczone stężenie osiągnie wartość o 20 % niższą niż oznaczone stężenie kalibracji przedstawione
w pkt. 9.3.6.2. (analizator pracuje w trybie NO).
Odnotowuje się wskazane stężenie c). Podczas całego procesu ozonator powinien być wyłączony.
9.3.6.5. Uruchamianie ozonatora
Włączony ozonator powinien wytwarzać ilość ozonu wystarczającą do obniżenia stężenia NO do około 20 %
(minimalnie 10 %) stężenia wskazywanego podczas kalibracji podanego w pkt. 9.3.6.2. Odnotowuje się
wskazane stężenie d) (analizator pracuje w trybie NO).