1 - EUR-Lex

12.4.2008 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 103/175
2. ROZCIEŃCZANIE SPALIN I USTALENIE POZIOMU EMISJI CZĄSTEK STAŁYCH
2.1. Wstęp
Punkty 2.2., 2.3. i 2.4. oraz rys. 11–22 zawierają szczegółowe opisy zalecanych układów rozcieńczania
i próbkowania. Ponieważ różne konfiguracje mogą dać równoważne wyniki, nie jest wymagana dokładna zgodność
z tymi rysunkami. Do uzyskania informacji dodatkowych i skoordynowania funkcji układów można użyć części
dodatkowych, takich jak zawory, zawory elektromagnetyczne, pompy i przełączniki. Pozostałe części, które nie są
potrzebne do utrzymywania dokładności niektórych układów można wykluczyć, jeżeli ich wykluczenie opiera się
na dobrej praktyce inżynieryjnej.
2.2. Układ częściowego rozcieńczania przepływu
Układ rozcieńczania opisano na rys. 11–19 w oparciu o układ rozcieńczania części strumienia spalin. Rozdzielanie
strumienia spalin i proces następczego ich rozcieńczenia można przeprowadzić za pomocą różnego typu układów
rozcieńczania. Do celów gromadzenia cząstek stałych całość lub część przepływu rozcieńczonych spalin kierowana
jest do układu próbkowania cząstek stałych (pkt 2.4., rys. 21). Pierwsza metoda to metoda pełnego próbkowania,
druga metoda to metoda częściowego próbkowania.
Obliczanie współczynnika rozcieńczenia zależy od typu zastosowanego układu. Zaleca się następujące rodzaje
układów:
Układy izokinetyczne (rys. 11, 12)
W tych układach przepływ w przewodzie przesyłowym dostosowuje się do ogólnego przepływu spalin pod
względem prędkości i/lub ciśnienia, w związku z czym wymaga niezakłóconego i jednorodnego przepływu spalin
w sondzie próbkującej. Uzyskuje się to zazwyczaj dzięki zastosowaniu rezonatora i prostego przewodu przed
punktem próbkowania. Współczynnik rozdzielania oblicza się z wartości, których zmierzenie nie stanowi
problemu, na przykład średnic przewodów. Należy zauważyć, że izokinetykę wykorzystuje się wyłącznie do
dopasowywania warunków przepływu, a nie do dopasowywania wielkości rozkładu. To drugie nie jest zazwyczaj
konieczne, ponieważ cząstki stałe są na tyle małe, że podążają zgodnie z liniami prądu cieczy.
Układy z przepływem sterowanym i pomiarem stężenia (rys. 13–17)
W przypadku tych układów próbka jest pobierana z głównego strumienia spalin przez regulację przepływu
powietrza rozcieńczającego oraz całkowitego przepływu spalin rozcieńczonych. Współczynnik rozcieńczania
ustala się ze stężenia gazów znakujących, takich jak CO 2 lub NO x naturalnie występujących w spalinach silnika.
Mierzy się stężenie w rozcieńczonych spalinach i w powietrzu rozcieńczającym, przy czym stężenie
w nierozcieńczonych spalinach można zmierzyć albo bezpośrednio, albo wyznaczyć ze zużycia paliwa oraz
z równania bilansu masy węgla, jeżeli znany jest skład paliwa. Układy można kontrolować w oparciu o obliczony
współczynnik rozcieńczenia (rys. 13, 14) lub za pomocą przepływu kierowanego do przewodu przesyłowego
(rys. 12, 13, 14).
Układy z przepływem sterowanym i pomiarem przepływu (rys. 18, 19)
W przypadku tych układów próbka jest pobierana z głównego strumienia spalin przez ustawienie przepływu
powietrza rozcieńczającego i całkowitego przepływu rozcieńczonych spalin. Współczynnik rozcieńczenia jest
wyznaczany z różnicy pomiędzy dwoma wartościami natężenia przepływu. Wymaga się dokładnej kalibracji
przepływomierzy współzależnych, ponieważ różnica dwóch wartości natężenia przepływu przy wyższych
współczynnikach rozcieńczenia (15 i wyższych) może prowadzić do znacznych błędów. Kontrolę przepływu
prowadzi się metodą bezpośrednią utrzymując stałą wartość przepływu rozcieńczonych spalin i różnicując, jeżeli
jest to potrzebne, wartość przepływu powietrza rozcieńczającego.
W przypadku stosowania układów rozcieńczania przepływu częściowego należy zwrócić uwagę na konieczność
unikania potencjalnych problemów związanych z utratą cząstek stałych w przewodzie przesyłowym zapewniając,
że z układu wylotowego silnika pobrano reprezentatywną próbkę oraz wyznaczono współczynnik rozdzielania. Te
obszary krytyczne mają zasadnicze znaczenie dla opisywanych układów.