1 - EUR-Lex

L 103/188 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 12.4.2008
Pompę próbkująca cząstek stałych umieszcza się w odpowiedniej odległości od tunelu, tak aby utrzymywać stałą
temperaturę gazów wlotowych (± 3 K), jeżeli nie stosuje się kompensacji przepływu za pomocą FC3.
DP: Pompa powietrza rozcieńczającego (rys. 22)
Pompę powietrza rozcieńczającego umieszcza się tak, aby temperatura dostarczanego wtórnego powietrza
rozcieńczającego wynosiła 298 K ± 5 K (25 o C ± 5 o C), jeżeli powietrze rozcieńczające nie zostało wstępnie
ogrzane.
FC3: Sterownik przepływu (rys. 21, 22)
Sterownika przepływu używa się do wyrównywania natężenia przepływu cząstek stałych przy wahaniach
temperatury i przeciwciśnienia na drodze próbki, o ile nie są dostępne inne środki. Sterownik przepływu jest
konieczny, jeżeli wykorzystuje się elektroniczną kompensację przepływu EFC (patrz rys. 20).
FM3: Przepływomierz (rys. 21, 22)
Gazomierz lub przyrządy mierzące natężenie przepływu próbki cząstek stałych umieszcza się w odpowiedniej
odległości od pompy próbkującej P, tak aby temperatura gazów wlotowych pozostawała na stałym poziomie
(± 3 K), jeżeli nie wykorzystuje się kompensacji przepływu za pomocą FC3.
FM4: Przepływomierz (rys. 22)
Gazomierz lub przyrządy pomiarowe mierzące natężenie przepływu powietrza rozcieńczającego umieszcza się tak,
by temperatura gazów wlotowych utrzymywała się na poziomie 298 K ± 5 K (25 o C ± 5 o C).
BV: Zawór kulowy (fakultatywny)
Zawór kulowy powinien mieć wewnętrzną średnicę nie mniejszą niż wewnętrzna średnica przewodu przesyłowego
cząstek stałych PTT, oraz czas przełączania niższy niż 0,5 s.
Uwaga: Jeżeli temperatura otoczenia w pobliżu PSP, PTT, SDT i FH jest niższa niż 293 K (20 o C), powinno się
podjąć środki zaradcze w celu uniknięcia osadzania cząstek stałych na zimnych ściankach tych części.
Dlatego też zaleca się ogrzanie lub izolowanie tych części w zakresie podanym w odnośnych opisach.
Zaleca się, aby temperatura czoła filtra podczas próbkowania nie była niższa niż 293 K (20 o C).
Przy wysokich obciążeniach silnika części wymienione powyżej można chłodzić za pomocą nieagresywnych
środków, takich jak wentylator wirnikowy, o ile temperatura płynu chłodzącego pozostanie równa lub wyższa
od 293 K (20 o C).
3. OKREŚLENIE ZADYMIENIA
3.1. Wstęp
Punkty 3.2. i 3.3. oraz rys. 23 i 24 zawierają szczegółowe opisy zalecanych układów dymomierzy. Ponieważ różne
konfiguracje mogą dać równoważne wyniki, nie jest wymagana dokładna zgodność z rys. 23 i 24. Do uzyskania
informacji dodatkowych i skoordynowania funkcji układów można użyć części dodatkowych, takich jak zawory,
zawory elektromagnetyczne, pompy i przełączniki. Pozostałe części, które nie są potrzebne do utrzymywania
dokładności niektórych układów można wykluczyć, jeżeli ich wykluczenie opiera się na dobrej praktyce
inżynieryjnej.
Zasada pomiaru polega na tym, że przez słup mierzonych spalin o określonej długości, a ilość światła padającego
na odbiornik jest wykorzystywana do oceny przesłaniania światła przez czynnik. Pomiar zadymienia zależy od
konstrukcji przyrządu i można go przeprowadzić w rurze wydechowej (dymomierz przepływu pełnego
zainstalowany wewnątrz układu wylotowego), na końcu rury wydechowej (dymomierz pełnego przepływu
zainstalowany na końcu układu wylotowego) lub przez pobranie próbki z rury wydechowej (dymomierz
przepływu częściowego). W przypadku ustalania współczynnika pochłaniania światła z sygnału zadymienia
producent przyrządu powinien podać długość drogi optycznej przyrządu.