DEEL 3 - Nuweopenbaring::: Welkom by Die Nuwe Openbaring

julle ook nog in duisternis en julle sal dit nie kan deurbreek nie, omdat die
lig, wat julle insig sou kon skenk, julle sal ontwyk wanneer julle sou verlang
om sy skynsel te betree. Nooit sal My Liefde vir My skepsele ophou nie en
nooit sal Ek, as die voorwaardes daarvoor aanwesig is, versuim om julle
aan te spreek nie. En steeds sal My Woord klink vir diegene wat van goeie
wil is, tot wie die Vader kan spreek as Sy kinders en wat ‘n lewende geloof
in My het en aan hulle sal Ek My ook te kenne gee en Myne sal ook My
stem herken, want by hulle kan Ek aanwesig wees; aan hulle kan Ek My
openbaar soos wat Ek dit beloof het. Amen
Die geloof aan die voortlewe van die siel
8059 9 Desember 1961
As die mense tog daaraan wil glo dat hul siel - hul eintlike ek - onverganklik
is, as hulle wil glo, dat die siel as mens op hierdie aarde vir homself sy lot
berei in die ryk hierna, wanneer hulle hul aardse liggaam verlaat. Die
onverskilligheid teenoor hul latere lot sal die mense eens bitter berou, want
eens sal hulle tot die besef kom wat hulle versuim het in die lewe op aarde,
wat hulle kon bereik, as hulle die waarskuwings en vermaninge sou geglo
het wat hul op aarde steeds ontvang het. Die onverskilligheid teenoor hul
toekomstig lot is die grootste kwaad wat dreig om baie mense in die
afgrond te trek.
En daarom moet hulle steeds weer daarop gewys word, dat daar ‘n lewe na
die dood is, dat hulle nie kan vergaan nie, ook wanneer hulle hul aardse
liggaam moet aflê. Hul gedagtes moet gerig word op hierdie tyd, wat so
seker kom soos die dag van more. Dan sal hulle ook bewuster van hul
verantwoordelikheid lewe, as hulle maar die geloof sou kan kry aan ‘n
voortlewe na die dood. Ook dit kan hul nie bewys word nie, hulle moet dit
slegs glo, maar hulle kan ‘n oortuigde geloof ontvang, as hulle nadink en
vra, oor die eintlike doel van hul lewe op aarde. Slegs ‘n geestelik gerigte
gedagte sou voldoende wees dat hulle ook die antwoord d.m.v. gedagtes
gegee word uit die ryk wat die ware vaderland van die siel is. Maar hierdie
vraende gedagtes moet die mens in vrye wil opstuur, want hulle kan nie in
sulke geestelik denke gedwing word nie. Maar die geringste impuls kan al
voldoende wees dat hulle hulself hierdie vrae stel en dit sal alleen goeie
gevolge hê.
Daarom moet die mens dikwels getref word deur gevoelige verliese wat dit
betref wat hy bemin, aardse besit of ook geliefdes, waarvan die verlies hom
tot sulke gedagtes aanwakker. En dan het ook die moeilike slae van die
noodlot vir hom tot ‘n seën geword, as dit die denke van die mens in ‘n
geestelike rigting lei en geestelike kragte nou tussenbeide kan kom wat
hom probeer onderrig. En word die mens gevra of hy oortuig aan ‘n
voortlewe van die siel glo, dan sal hy meestal daaraan twyfel, selfs as hy
daaroor deur die kerk onderrig is en nog nie openlik dit weerspreek het nie.
497