Een geschiedenis van Hongarije.pdf - Kees Bakker over Hongarije

Ontwakende Hongaren een verbod aan zijn broek. Effectuering van die maatregelen,
genomen door de in de zomer van 1920 aangetreden regering Teleki, had de nodige
voeten in de aarde, maar in 1921 was het met de als schipper naast god opererende
militairen toch gedaan. Zo kwam er een eind aan de terreur die direct na de nederlaag van
de radenrepubliek op gang was gekomen en in het kader waarvan 70.000 personen in
gevangenissen of interneringskampen waren vastgezet en 5000 personen waren
omgebracht.
Gyula Gömbös die in 1919 één van de belangrijkste medewerkers van Bethlen was
geweest, bleef voorlopig ongemoeid en kreeg nog een aandeel in het verijdelen van de
tweede poging van Karel om de troon te bestijgen. Door de afloop van de Karel-affaire
kwam de Habsburg-gezinde oppositie voorlopig aan de zijlijn terecht.
Onderdeel van de normalisatie was verder de gevangenenruil met Sovjet-Rusland,
hetgeen ook nog onder Pál Teleki zijn beslag kreeg.
Bethlen die in 1921 het minister-presidentschap van Teleki overnam, plaatste in de
voorbereiding van de verkiezingen van mei/juni 1922 zelf de communistische partij
buiten de wet. Verder dwong hij de boerenpartij, de Kisgazdapárt, die bij de verkiezingen
van 1920 erg succesvol was geweest en die als belangrijkste agendapunt de hervorming
van de eigendomsverhodingen op het platteland had, tot een fusie met zijn Eenheidspartij.
Als tegenprestatie kreeg Nagyatádi, de leider van de Kisgazdapárt, de gelegenheid om als
minister in 1920 een landhervormingswetje in te dienen. In het kader daarvan werd 700
000 ‘hold’ (een hold is een halve hektare) grond onder 400 000 landarbeiders verdeeld.
Daarnaast kregen nogeens 260 000 landarbeiders een bouwperceel. De grondhervorming
was minder dan een schaduw van wat de Kisgazdapárt zelf had gewild.
Inziend, dat hij om buitenlandspolitieke redenen (speciaal richting Londen) een sociaaldemocratische
partij moest tolereren, bood Bethlen de sociaal-democraten amnestie op
voorwaarde, dat zij zich jegens het nieuwe regiem loyaal zouden opstellen. De sociaaldemocraten
moesten beloven af te zien van politieke stakingen, ze moesten breken met de
andere partijen van de linkse oppositie en met de sociaaldemocratische leiders die in
ballingschap waren gegaan, ze moesten zich onthouden van propaganda voor de
republiek, ze moesten afzien van het organiseren van arbeiders bij de posterijen, de
spoorwegen en de overheid, ze moesten hun activiteiten onder de landarbeiders op een
laag pitje zetten en, wat misschien het belangrijkste was, ze moesten hun internationale
contacten gebruiken om in samenwerking met het ministerie van buitenlandse zaken bij te
dragen aan de verbetering van de naam van Hongarije in het buitenland. Hevig
becritiseerd door de sociaaldemocratische leiders-in-ballingschap ging de gekortwiekte
sociaal-democratische partij zo in de praktijk deel uitmaken van de coalitie die Bethlen
aan de macht hield.
Opvallend was verder dat de katholieke Néppárt, de Hongaarse variant van de christelijksociale
stroming, die in de jaren ’90 een belangrijke oppositiepartij was geweest en die
ook nog in de oorlogsjaren hoog van de toren had geblazen, niet meer tot leven kwam.
Ottokár Prohászka bezegelde de opheffing van zijn partij door het voorzitterschap van
Bethlens Eenheidspartij te aanvaarden.
Gyula Gömbös kreeg tot taak de verkiezingscampagne voor de Eenheidspartij te
organiseren. Behalve in Boedapest en omgeving waren de verkiezingen sinds 1922 niet
meer geheim, iets wat alleen nog in Hongarije voorkwam. In de praktijk betekende dit,
dat maar liefst 199 van de 245 parlementsleden via openbare verkiezingen werd gekozen.
Bovendien beperkte een besluit uit 1922 het aantal kiezers: de leeftijdsgrens voor
vrouwen werd op 30 jaar gesteld en wie korter dan 10 jaar Hongaars staatsburger was,
177