Een geschiedenis van Hongarije.pdf - Kees Bakker over Hongarije

ijk veel aandacht. Het lijkt erop, dat hij daar voor zichzelf een taak zag, groter dan die
van een vorst die zijn gebied verdedigt.
’s Konings ongelukkige poging, direct al aan het begin van zijn regiem, om Franse
ridders bij de strijd te betrekken, wekt de indruk dat hij aan de tijd van de kruistochten
dacht en dat hij de strijd tegen de Turken dus niet in de eerste plaats als een Hongaarse,
maar als een Europese aangelegenheid beschouwde. Maar misschien dacht hij nog verder
terug, aan de tijd van het Romeinse rijk in zijn nadagen, het christelijke Roomse rijk, dat
Karel de Grote rond 800 nog zo indrukwekkend had geprobeerd te doen herleven en dat
in naam althans nog altijd voortleefde in de titel die de Duitse koningen voerden.
In 1412 was Sigismund opeens zelf die Roomse koning. Drie van de zeven keurvorsten
hadden zich al in 1410 voor de koning van Hongarije uitgesproken, de anderen volgden
in 1411 en het jaar daarop vertrok Sigismund om zich de bijbehorende kroon te laten
opzetten. Hij zou zich pas twaalf jaar later weer in Hongarije laten zien.
Als Duits-rooms koning stelde Sigismund zich in de eerste plaats het herstel ten doel van
de eenheid in de kerk die op dat moment maar liefst drie pausen had: Johannes, Gregorius
XII en de in Aragon verblijvende Benedictus XIII. Sigismund riep in Konstanz aan het
Boden meer een concilie bijeen, waarvan hij de zittingen voor alle zekerheid persoonlijk
leidde. Tussen de besprekingen door reisde hij in persoon naar Perpignan om er
Ferdinand van Aragon te bepraten, en later ook nogeens naar Parijs en Londen. Eind 1417
kreeg hij zijn zin. Na drieënhalf jaar onderhandelen kozen de bisschoppen in Konstanz
eenstemmig een nieuwe heilige vader in de persoon van Martinus V.
Een andere kwestie die aan het Boden meer geregeld moest worden, was die van de
Hussitische kerkscheuring. Sommige historici betogen, dat de diplomaat Sigismund
aanvankelijk uit was op een compromis. In ieder geval is het zo dat Johannes Hus met
een vrijbrief van Sigismund in Konstanz verscheen. Maar ondanks dit officiële en
geruststellende document werd hij door het concilie als ketter veroordeeld en in 1415 in
levenden lijve op de brandstapel gezet.
In Bohemen leidde het vuur, dat Europa’s leiders onder de voeten van Johannes Hus
aanstaken, tot woedende reacties. Sigismund die zich als opvolger van de in 1419
overleden koning Vencel aandiende, besloot de opstand met de wapenen te lijf te gaan.
Het gevolg was een oorlog die van 1420 tot maar liefst 1436 duurde en waarin de
Hussieten aanvankelijk ook nogeens de sterkste partij waren. Hussieten verschenen te
vuur en te zwaard in Moravië, in Silezië, maar ook in Oostenrijk en in de jaren ’30
drongen ze zelfs diep in Hongarije door en slaagden ze erin Körmöcbánya, het oord waar
de Hongaarse gouden florijnen geslagen werden, te plunderen. De Hussieten werden in
die jaren in Hongarije niet minder gevreesd dan de Turken.
De oorlog raakte over zijn hoogtepunt heen, toen de gematigde vleugel van de Hussieten
het in 1433 met de officiële kerk op een akkoordje gooide. Sigismund was toen in Italië,
waar hij zich de zo lang en fel begeerde keizerskroon op het hoofd liet zetten. Het Heilige
Roomse Rijk was er weer. De strijd tegen de Turken kon beginnen! Maar intussen was de
onwaarschijnlijk lange ambtstermijn en ook het leven van Sigismund bijna voorbij.
In 1434 heroverde het Hongaarse leger Trnava op de Hussieten en in 1436 kon Sigismund
uiteindelijk toch nog even koning van Tsjechië worden. Veel plezier had hij er niet van.
Na een korte tussenstop in Székesfehérvár naar zijn zoveelste koninkrijk afgereisd, kreeg
hij er al snel zo’n hooglopende ruzie met de standen, dat hij naar Moravië moest
uitwijken, waar hij eind 1437 overleed.
50