Een geschiedenis van Hongarije.pdf - Kees Bakker over Hongarije

Als er iets was, waarvoor de keizers die in de 18de en de eerste helft van de
19de eeuw ook over Hongarije regeerden, niet de minste belangstelling
hadden, dan was dat het feit wel, dat er in hun rijk zo'n tien verschillende talen
werden gesproken. In een zo verlichte tijd moest men, vonden zij namelijk, niet
zeuren over wat mensen van elkaar onderscheidde, maar alle nadruk leggen
op het feit dat mensen allemaal mensen waren, broeders en, natuurlijk,
onderdanen.
In het begin van de 19de eeuw rees er tegen die opvatting protest. Schrijvers,
dichters en politici opperden de vermetele gedachte, dat er in die zee van
onderdanen mensen waren die samen zoiets vormden als het Hongaarse volk.
Ze voegden daar nog als hun mening aan toe, dat een taal die alleen hier en
daar op het platteland nog een beetje werd gesproken en die behalve
onverstaanbaar dus ook aan het uitsterven was, eigenlijk de taal was van dat
volk en dat roemruchte gebeurtenissen uit een ver verleden er de geschiedenis
van vormden.
Tijdgenoten moeten deze gedachtengang hoogst onwaarschijnlijk gevonden
hebben, maar toch kregen de bedenkers ervan gelijk. Want het Hongaarse
volk was in de decennia na de Napoleontische tijd dan misschien nog met een
kaarsje te zoeken, in het revolutiejaar 1848 bleek het opeens wel degelijk te
bestaan. En hoewel de revolutie faalde, zou Hongarije, vanaf 1867 een
constitutionele monarchie, later als volksrepubliek, eventjes zelfs als heuse
raden-republiek, als koningloos koninkrijk in de jaren 20 en 30 van de 20ste
eeuw en tegenwoordig als een gewone republiek een belangrijke politieke
faktor blijven.
Het Luie Eiland, 2006