Een geschiedenis van Hongarije.pdf - Kees Bakker over Hongarije
Een geschiedenis van Hongarije.pdf - Kees Bakker over Hongarije
Een geschiedenis van Hongarije.pdf - Kees Bakker over Hongarije
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
1939-1945: met Hitler ten strijde<br />
<strong>Hongarije</strong> en de inval in Polen<br />
Hoewel <strong>Hongarije</strong> de gebiedsuitbreiding in Tsjechoslowakije en in de Karpaten-Oekraïne<br />
aan Hitler te danken had, probeerde de Hongaarse regering in de jaren vlak voor de<br />
Duitse inval in de Sovjet-Unie een zekere bewegingsvrijheid te bewaren. Pál Teleki die<br />
opnieuw regeringsleider geworden was, stond op het standpunt, dat de tweede<br />
wereldoorlog onvermijdelijk was en verder dat die onvermijdelijk door Duitsland zou<br />
worden verloren. <strong>Hongarije</strong> kon, zo meende Teleki, officiëel moeilijk anders dan<br />
pakteren met Hitler, maar moest zich tegelijkertijd voorbereiden op de Duitse nederlaag.<br />
In juni 1939 liet minister-president Pál Teleki Berlijn weten, dat <strong>Hongarije</strong> zich niet bij<br />
een oorlog tegen Polen zou laten betrekken. Eind augustus, even nadat het Stalin-<br />
Hitlerpakt tot stand gekomen was (23 augustus), liet Teleki Londen opnieuw weten dat<br />
zijn land niet zou deelnemen aan een militair optreden tegen Polen. Op 1 september 1939<br />
viel het Duitse leger Polen binnen. Op 9 september vroegen de Duitsers toestemming om<br />
voor troepenvervoer gebruik te mogen maken <strong>van</strong> de spoorlijn die <strong>over</strong> Košice naar Polen<br />
liep. De regering-Teleki weigerde. Poolse legereenheden (bij elkaar maar liefst 110.000<br />
man), die voor de Duitsers de Karpaten <strong>over</strong> vluchtten, werden in <strong>Hongarije</strong> opge<strong>van</strong>gen.<br />
De Független Kisgazdapárt nam de verzorging <strong>van</strong> de Poolse militairen op verzoek <strong>van</strong><br />
de regering voor haar rekening. Via Joegoslavië reisden zo’n honderdduizend Poolse<br />
militairen door naar Frankrijk en Engeland.<br />
30 augustus 1940: de annexatie <strong>van</strong> het noorden <strong>van</strong> Zevenburgen<br />
Na de verdeling <strong>van</strong> Polen kwam al snel ook de verdeling <strong>van</strong> Roemenië op de agenda.<br />
Eind juni 1940 bezette de Sovjet-Unie met instemming <strong>van</strong> Duitsland Bessarabië en de<br />
Bukovina. Kort daarna droeg Roemenië Dobrudja aan Bulgarije <strong>over</strong>. De regering-Teleki<br />
besloot, dat nu ook voor <strong>Hongarije</strong> het moment was gekomen om haar deel <strong>van</strong> het<br />
buurland op te eisen en begon troepen naar de grens te sturen. In Berlijn, waar in de<br />
zomer <strong>van</strong> 1940 de voorbereiding <strong>van</strong> de aanval op de Sovjet-Unie op gang kwam, leidde<br />
dit tot grote ergernis. Door Hitler op het matje geroepen kreeg de Hongaarse ministerpresident<br />
te horen dat er geen sprake kon zijn <strong>van</strong> een Hongaarse inval in Roemenië,<br />
omdat dat gemakkelijk tot een oorlog op de Balkan kon leiden. Tegelijkertijd beloofde<br />
Hitler, dat hij samen met Mussolini Roemenië onder druk zou zetten om met <strong>Hongarije</strong><br />
tot een compromis te komen. Onderhandelingen tussen Roemenië en <strong>Hongarije</strong> liepen<br />
207