Inspiratie door bijen in de droom - DWC

26 INSpmATIE DOOR BIJEN IN DE DROOM
Sage aus dem Munde eines alten Mitbürgers aufgenommen, wurde
von Herrn Pedotti daselbst (nl. in Gross-Tettau) gefälligst mitgetheilt.
Jünglinge von Tettau begleiteten einst ... einige Mädchen
nach Hause. Auf den Wiesen am Wege sahen sie einen weiblichen
Körper ausgestrckt liegen. Die Burschen. . . erkannten eine alte
Frau, welche in Klein-Tettau ein baufälliges Häuschen allein bewohnte,
... und die sie für todt hielten. Einer von ihnen Iud sie
auf die Schuiter und brachte sie nach Hause, wo sie die vermeintliche
Leiche auf die Ofenbank legten. Kaum war dieses geschehen ...
als sie im Zimmer das Sumsen einer Biene vernahmen. Ihre Ver-­
wunderung stieg urn so mehr, als sie die Biene der alten Frau sich
nähern und in den offenen Mund derselben einstiegen sahen.
Plötzlich richtete sich diese wieder empor und bat die Jünglinge,
sie doch ungestört liegen zu lassen, wenn sie wieder von ihnen
irgendwie im Schlafe getroffen würde."
In elk geval moet rekening gehouden worden met de resultaten
van het onderzoek van Hans-Joachim Klare 1), volgens wien
in het Noorden de besproken voorstellingen geheel ontbreken. (zie
voor de bedoelde passage mijn Woord vooraf, p. 3). Niettemin, al
zijn dan "die altnordischen Toten Menschen mit Fleisch und Blut",
die zich hun vroeger leven volledig herinneren (p. 35), toch blijkt,
dat zij van gedaante kunnen veranderen, en soms als vogels verschijnen
(p. 26), b.v. als zwaluw of als arend; is het bewezen,
dat wij dan met een metamorfose uit eigen initiatief te maken
hebben 1 Overigens blijkt ook in Scandinavië de zielebij niet geheel
onbekend.
Uit Denemarken is het verhaal afkomstig 2), dat op een boerderij
in Vend-syssel een rondreizend kleermaker op een tafel zat te
werken, toen op een bank naast hem een boerenknecht in slaap
viel. "Soon af ter this the tailor noticed that something flew out
ofhis mouth, while at the same moment the man ceased to breathe."
De kleermaker begreep dat de man droomde en zijn ziel het lichaam
verlaten had, en legde een doek over de mond van de slapende
om te zien wat er gebeuren zou. De ziel keerde terug maar kon de
mond niet vinden en begon onrustig rond te fladderen. In plaats
van de doek weg te nemen ving de kleermaker de "ziel" en borg
die in een doosje; wat er dan volgt is even recent als absurd. Dit
geval onderstreept nog eens de risico's van de zwerftochten der
ziel; bovendien valt het op, dat de ziel enkel getekend wordt als
een "something", dat fladderen kan. Iets dergelijks zou het geval
1) H. J. Klare, Die Toten in der altnordischen Literatur, Acta Philol.
Scandinavica 8 (1933/34) 1 v.v.
2) W. A. Craigie, Scandinavian Folklore (1896) 325.
286