DOSYA: ÇEVİRİ VE SANSÜR Hazırlayan: Nurdan Cihanşümül Maral

16
Öykü
Sonra ekmeğini yemeğe koyuldu.”
“Ev gibisi yok kızlar,” dedi.
Bu yüzsüz lafı üzerine kızların hepsi ona baktı. Sanki bir sürü genç kız içinde kendini ısıtıyordu.
“Özellikle karanlıkta eve gitmekten korkmuyorsan,” dedi Laura Sharp.
“Ben mi? Yalnız başımaysam korkarım.”
En son tramvayı duyuncaya kadar oturdular. Birkaç dakika sonra Emma Houselay içeri girdi.
“Gelsene kuşum!” diye bağırdı Polly Birkin.
Emma, parmaklarını şömineye doğru uzatarak, “Dışarısı buz gibi,” dedi.
“Ama ben karanlıkta eve gitmeye korkuyorum,” şarkısını söylüyordu Laura Sharp; şarkı ağzına
dolanmıştı.
Muriel Baggaley soğukkanlılıkla, “Bu gece kiminle çıkıyorsun?” diye sordu.
“Bu gece mi?” dedi John Thomas. “Maalesef bu gece eve yalnız gidiyorum, tek başıma, yapayalnız.”
“Tam bana göre!” dedi Nora Purdy, John Thomas’ın lafını taklit ederek.
Kızlar tiz bir sesle güldüler.
“Ben de, Nora,” dedi John Thomas.
“Neden bahsettiğini anlamadım,” dedi Nora.
Ayağa kalkıp, paltosuna doğru uzanırken, “Evet, hadi bana eyvallah,” dedi.
“Olmaz,” dedi Polly. “Hepimiz burada seni bekledik.”
Şefkatli resmî tavrını takınarak, “Yarın sabah vakitlice kalkmamız lazım,” dedi John.
Kızların hepsi güldü.
“Olmaz,” dedi Muriel. “Bizi böyle yalnız başımıza bırakma John Thomas. Birimizi al!”
“İsterseniz hepinizi alırım,” diye yanıtladı centilmence.
“Bunu da yapmazsın,” dedi Muriel. “İki, eşlik için tamam; ama yedi biraz fazla olur.”
“Yok, – birimizi seç,” dedi Laura. “Gayet adil ve hilesiz olur, hangimizi seçiyorsun söyle.”
İlk kez konuşan Annie, “Hadi,” diye bağırdı. “Seçimini duyalım John Thomas.”
“Hayır,” dedi John Thomas. “Bu gece eve yalnız gidiyorum. Bir kerecik kendimi iyi hissediyorum.”