DOSYA: ÇEVİRİ VE SANSÜR Hazırlayan: Nurdan Cihanşümül Maral

20
Öykü
Ancak, bir tür ıstırap yüzüne yansıdı, sanki bayılacakmış gibiydi. Diğer kızlar yana döndüler. John
yırtık kıyafetleri ve kanayan, yana dönük yüzüyle hâlâ öylece yerde yatıyordu.
“Peki, madem seçti,” dedi Polly.
“Ben onu istemiyorum, tekrar seçebilir,” dedi Annie aynı, ama daha da keskin bir ümitsizlikle.
“Kalk ayağa,” dedi Polly, John’un omzundan tutarak. “Kalk ayağa.”
John yavaşça ayağa kalktı; tuhaf, pejmürde ve sersemlemiş yaratık. Kızlar, uzaktan ona merakla,
sinsice ve tehlikeli bir şekilde bakıyorlardı.
“Kim ister bunu?” diye sertçe haykırdı Laura.
“Kimse,” diye cevapladı kızlar küçümsemeyle. Lakin kızların her biri, John kendisine baksın diye
bekliyor, bakacağını umuyordu. Annie dışında hepsi bekledi, Annie’nin ise içinde bir şey kopmuştu.
John’a gelince, o yüzünü kapamış ve başını onlardan farklı yöne çevirmişti. Sonunda bir sessizlik
oldu. Gömleğinin yırtık parçalarını topladı, nereye koyacağını bilmeden. Kızlar huzursuz, yüzleri
kırmızı, nefes nefese ayakta dikilip, şuursuzca saçlarını ve giysilerini düzeltiyor ve John’u izliyorlardı.
John hiçbirine bakmadı. Köşedeki kepi gözüne ilişti ve gidip kepini aldı. Şapkayı başına geçirince,
bu haline kızlardan biri tiz, isterik bir kahkaha bastı. Fakat John umursamazca askılığa doğru
gitti. Kızlar sanki ona değseler elektrik çarpacakmış gibi ondan uzaklaştılar. John paltosunu giydi
ve düğmelerini ilikledi. Sonra lime lime olmuş gömleğini top yapıp, konuşmadan kilitli kapının
önünde dikildi.
“Biri kapıyı açsın,” dedi Laura.
“Anahtar Annie’de,” dedi biri.
Annie sessizce anahtarı kızlara verdi. Nora kilidi açtı.
“Kısasa kısas, moruk,” dedi Nora. “Adam ol ve kin gütme.”
John tek bir kelime etmeden kapıyı açtı ve yüzü düşmüş, başı eğik gitti.
“Bu ona ders olsun,” dedi Laura.
“Dalgacı işte!” dedi Nora.
Annie sanki etinden et koparılıyormuş gibi, “Allah aşkına kesin sesinizi!” diye öfkeyle haykırdı.
“Neyse, gitmeye hazırım, Polly. Acele et!” dedi Muriel.
Kızların hepsi, bir an önce çekip gitme telaşındaydılar. Suskun, afallamış yüzlerle apar topar kendilerine
çeki düzen veriyorlardı.