bin-muhtesem-gunes

esepsiyondaki camın gerisinden, odun kesen, araba yolundaki kan küreyen Tank'ı izliyor. Adamı eğilmiş,
lavabonun altına yatmış, sızan bir boruyu tamir etmekte olan Tarık'ı incelerken gördü. Muhasebe defterini
inceler, hesapta açık olup olmadığını kontrol ederken.
Tank'ın tek odalı kulübesi, aşçının minik bungalovunun arkasındaydı. Aşçı, Edibe adında, anaç, yaşlı bir
duldu. Her iki kulübe de otelden az uzaktaydı; ana binayla arasında dağınık badem ağaçlan, bir tahta sıra ve
yazları suyu bütün gün çağıldayan, piramit biçiminde bir çeşme vardı. Leyla kulübe-sindeki Tank'ı da gördü;
yatağında oturuyor, penceresinin önündeki bol yapraklı dünyayı seyrediyor.
Tank'ın minnetle kabullendiği bu sürenin sonunda, Sayid onun maaşını artırdı, öğle yemeklerinin bedava
olduğunu belirtti, yün bir palto verdi, bacağını da yeniledi. Adamın iyiliği, cömertliği karşısında ağladım, dedi
Tank.
350
İlk aylığını cebine koyar koymaz kasabaya inmiş, Alyo-na'yı satın almıştı.
Gülümsedi: "Kürkü bembeyaz, lekesiz. Bazı sabahlar, eğer gece kar yağmışsa, camdan bakıyorsun ve
sadece iki gözüyle ıslak burnunu görüyorsun."
Leyla başını salladı. Bir sessizlik oldu. Üst katta, Zalmay yeniden topunu duvarda zıplatmaya başlamıştı.
"Öldüğünü sanıyordum," dedi Leyla.
"Biliyorum. Söylemiştin."
Leyla'nın sesi gidiverdi. Durup genzini temizlemeye, kendini toplamaya mecbur kaldı. "Haberi getiren adam
öyle içtendi ki... Ona inandım, Tank. Keşke yapmasaydım, ama inandım. Ve kendimi öyle yalnız, öyle
çaresiz hissettim ki... çok da korktum. Aksi halde, Raşit'le evlenmeyi asla kabul etmezdim. Asla..."
"Açıklamak zorunda değilsin," dedi erkek tatlılıkla, gözlerini kızınkilerden kaçırarak. Bunu söyleme biçiminde
üstü örtük bir sitem de yoktu, gizli bir hayıflanma da. Ne de en küçük bir suçlama.
"Evet, zorundayım. Çünkü onunla evlenmemin çok daha önemli bir nedeni vardı. Bilmediğin bir şey var,
Tank. Daha doğrusu, biri. Sana anlatmam gerekiyor."
Raşit Zalmay'a sordu: "Sen de sohbet ettin mi onunla?"
Zalmay bir şey demedi. Leyla onun gözlerinde şimdi kuşku, tereddüt görüyordu; verdiği haberin sandığından
çok daha önemli olduğunu yeni yeni aynmsıyordu sanki.
"Sana bir soru sordum, evlat."
Zalmay yutkundu. Gözleri oradan oraya uçuşuyordu. "Ben yukardaydım, Meryem'le oynuyordum."
"Peki ya annen?"
351
Oğlan hemen Leyla'ya baktı; süt dökmüş kedi gibi; ağladı ağlayacak.
"Önemli değil, Zalmay," dedi annesi. "Doğruyu söyle."
"O... o aşağıdaydı, o adamla konuşuyordu," dedi oğlan cılız bir sesle, neredeyse fısıldar gibi.
"Anlıyorum," dedi Raşit. "Tam bir ekip çalışması."
Tarık giderken, "Onunla tanışmak istiyorum," dedi. "Onu görmek istiyorum."
"Ayarlarım," dedi Leyla.
"Azize. Azize." Tank gülümsedi, sözcüğün tadına baktı. Oysa Raşit ne zaman kızının adını söylese, Leyla bu
seste hep bozuk, sakat bir tını hissederdi; hatta terbiyesizce. "Azize. Harika bir isim."
"Kendisi de öyle. Göreceksin."
"Dakikaları sayacağım."
Birbirlerini görmeyeli neredeyse on yıl olmuştu. Leyla'nın zihninde geçmiş, dar geçitte buluştukları, gizlice
öpüştükleri anlar çakıp duruyordu. Erkeğin onu şimdi nasır gördüğünü merak etti. Leyla'yı hâlâ güzel buluyor
muydu? Yoksa ona solmuş, yıpranmış, acınası mı görünüyordu; ürkek, bezgin, yaşlı bir kadın gibi? On yıl.
Ama orada, güneş ışığında Tarık'la karşılıklı dururken, Leyla bir an, bu yılların hiç yaşanmadığı, aradan
bunca zaman geçmediği duygusuna kapıldı. Ana-babasının ölümü, Raşit'le evlenmesi, ölümler, roketler,
Taliban, dayaklar, açlık, hatta çocukları bile, hepsi bir rüyaydı sanki; ya da garip, esrarengiz bir mola, birlikte
oldukları o son akşamüstüyle şu an arasındaki kısa bir perde arası.
Sonra, Tarık'ın yüzü değişti, ciddileşti. Leyla bu ifadeyi tanıyordu. Yıllar önce, ikisi de çocukken, takma
bacağını çı-
352
karıp Kadim'e saldırdığı gün, yüzünde yine bu anlam vardı. Elini uzattı, Leyla'nın altdudağının kenarına
dokundu.
"Bunu sana o yaptı," dedi buz gibi bir sesle.
Bu temas, Leyla'ya yeniden o ikindiyi, Azize'ye gebe kaldığı anlardaki cinneti anımsattı. Tarık'ın ılık, ensesini
yakan soluğu, kalçalarının kasılan, esneyen kaslan, göğüslerini ezen göğsü, kenetlenen elleri.
"Keşke seni yanımda götürseydim," dedi Tank fisıldarca-sına.
Leyla başını eğmek zorunda kaldı; ağlamamak için kendini tutuyordu.