bin-muhtesem-gunes

"Yemeği yapar, bulaşıkları yıkarım. Sen de çamaşırları, silip süpürmeyi halledersin. Kalanını sırayla yaparız.
Bir şey daha. Arkadaşlığını istemiyorum. Eksik olsun! Tek isteğim, yalnız kalmak. Beni kendi halime bırak,
ben de seni. Ancak böyle geçinip gidebiliriz. Kurallar böyle."
Konuşması bittiğinde, yüreği deli gibi atıyordu, ağzı kurumuştu. Meryem daha önce hiç bu tarzda
konuşmamış, arzusunu böylesine güçlü beyan etmemişti. Sergilediği tavra sevinmesi gerekirdi, fakat kızın
gözlerinin yaşla dolduğunu, suratının düştüğünü görünce, bu patlamanın verdiği doyumu pek yavan, hatta
nedense yanlış buldu.
Gömlekleri kıza uzattı.
"Bunian ainmriye koy, dolaba değil. Beyazları en üst çekmecede, gerisini ortada, çorapların yanında ister."
Kız fincanı yere bıraktı, ellerini gömleklere uzam; avuçlar yukarı bakacak şekilde. "Bütün bunlar için çok
üzgünüm," dedi, hırıltılı bir sesle.
"İyi edersin," dedi Meryem. "Üzül zaten."
231
32 LEYLA
Leyla bir toplantıyı anımsadı; yıllar önce, kendi evlerinde, Anne'nin iyi günlerinden birinde. Kadınlar bahçede
oturmuş, Vecma'nın kendi bahçesinden toplayıp getirdiği duda-n yiyorlardı. Tombul dutlar beyaz ve
pembeydi; bazılanysa koyu mor, tıpkı Vecma'nın burnundaki minik, çatlak damarlar gibi.
"Oğlunun nasıl öldüğünü duydunuz mu?" dedi kadın, bir avuç dolusu dutu çökmüş ağzına iştahla
tıkıştırırken.
"Boğulmuştu, öyle değil mi?" dedi Nila, Citi'nin annesi. "Gharğa Nehri'ndeydi, galiba?"
232
Dışarıda, bülbüller neşeyle şakıyordu, arada bir, şarkıcılar hep birlikte havalanınca, Meryem bulutlan delip
geçen ayı-şığının fosforlu mavisinde balkıyan kanadan görebiliyordu. Susuzluktan boğazı kurumuş olsa,
karıncalanan ayaklarına iğneler batsa da kıpırdamadı; çok sonra, epeyce sonra parmağını yavaşça çekip
bebeğin pençesinden kurtardı, ayağa kalktı.
249
34 LEYLA
Bütün dünyevi zevkler içinde, Leyla için birincisi, Azi-ze'nin yanına yatmak, yüzünü bebeğinkine iyice, iri göz
bebeklerinin genişleyip küçülüşünü izleyecek kadar yaklaştırmaktı. Parmağını Azize'nin nefis, ipeksi teninde,
ellerinin gamzeli boğumlarında, dirseklerindeki tombul kat yerlerinde gezdirmeye bayılıyordu. Bazen Azize'yi
göğsüne yaslıyor, yumuşak kafatasına fısıl fısıl, Tank hakkında, hiç tanıyamaya-cağı, yüzünü hiç
göremeyeceği babası hakkında bilgiler veriyordu. Tarık'ın bulmaca çözme yeteneğini, hilekârlığını ve
haylazlığını, nasıl kolayca gülüverdiğini fısıldadı.
"Dünyanın en güzel kirpiklerine sahipti; seninkiler kadar sık. Sağlam bir çene, düzgün bir burun ve yuvarlak
bir alın.
250
Ah, baban çok yakışıklıydı, Azize. Mükemmeldi. Tıpkı senin gibi, kusursuzdu."
Ama erkeğin adını söylememeye dikkat ediyordu. Bazen Raşit'i, yüzünde son derece tuhaf bir anlamla Azize'ye
bakarken yakalıyordu. Bir gece önce yatak odasında, yerde oturmuş ayağındaki nasırı keserken
gelişigüzel bir tavırla, "Ee, ikinizin arasında ne vardı bakalım?" demişti. Leyla ona şaşkın şaşkın baktı;
anlamamışçasına. "Leyla ile Mecnun. Sen ve şu yaklenga; topal. Aranızdaki neydi, ha?"
"Arkadaşımdı," dedi Leyla, ses tonunu sabit tutmaya Özen göstererek. Bütün dikkatini, hazırlamakta olduğu
biberona vermişti. "Bunu sen de biliyorsun."
"Ben hiçbir şey bilmediğimi biliyorum." Raşit, kestiği deri parçalarını pencerenin çıkıntısına koydu, kendini
yatağa attı. Yaylar tiz bir gıcırtıyla isyan etti. Bacaklarını ayırdı, kasığını kaşıdı. "Peki siz... arkada/ olarak hiç
sının aştınız mı?" "Sının mı?"
Adam neşeyle gülümsedi, fakat Leyla onun dik bakışlannı üzerinde hissedebiliyordu; soğuk, uyanık
gözlerini. "Şimdi, bir bakalım... Eh, seni hiç öptü mü? Ya da elini uygunsuz bir yere götürmüştür belki?"
Leyla, kızgınlık yansıttığını umduğu bir edayla yüzünü buruşturdu. Boğazının zonkladığını duyumsuyordu.
"Benim için bir ağabey gibiydi."
"İyi de, arkadaş mı ağabey mi? "İkisi de. O..." "Hangisiydi?" "İkisi birden."
"Ama kız ve erkek kardeşler tuhaf yaratıklardır. Evet. Bazen bir ağabey pipisini kız kardeşine gösterebilir,
mesela; kız da..."
251
"Midemi bulandınyorsun," dedi Leyla. "Aranızda bir şey yoktu, yani?" "Bu konudan söz etmek istemiyorum
artık." Raşit başını yan yatırdı, dudaklarını büzüp başını salladı. "Millet konuşup duruyordu, biliyorsun. Gayet
iyi anımsıyorum. İkiniz hakkında olmadık laflar ediyorlardı. Sense bir şey olmadığını söylüyorsun."
Leyla kendini zorladı, onun gözlerinin içine baktı. Adam bu bakışları, gözünü bir kez olsun kırpmadan, öy le
uzun bir süre, öyle eziyet edercesine hapsetti ki, Leyla'nın biberonu kuşatan eklemleri bembeyaz kesildi;
açık vermemek için olanca iradesini kullanmaktaydı.