bin-muhtesem-gunes

Ama Meryem'in asıl ilgisini çekenler, kadınlardı.
Kabil'in bu kesimindeki kadınlar, daha yoksul semtlerdeki, örneğin Raşit'le oturdukları, kadınların
çoğunluğunun tepeden tırnağa örtülü olduğu mahallelerdeki hemcinslerinden çok farklıydı - başka bir cinsti
bunlar. Bunlar -Raşit'in kullandığı sözcük neydi?- "modem" kadınlardı. Evet, modern Afgan er-kekleriyle
evlenen modern Afgan kadınları; kocaları onların makyajlı yüzleriyle, açık başlarıyla yabancılann arasında
dolaşmasına karşı çıkmıyordu. Meryem onların sokağı serbestçe, özgürce geçişlerini seyretti; bazen bir
erkekle, bazen yalnız, bazen de pembe yanaklı çocuklarla birlikte; bu çocukların parlak ayakkabıları, deri
kayışlı saatleri, yüksek gidonlu, yaldız jandı bisikletleri yardı - Deh-Mazang'daki, eski, patlak lastikleri
çeviren, yanaldan tatarcık çıbanlı çocuklara hiç benzemiyorlardı.
Bu kadınların hepsinin, öne arkaya sallanan çantaları, dalgalanan, hışırdayan etekleri vardı. Meryem'in
gözüne, direksiyonda oturmuş sigara içen bir tanesi bile çarpü. Tırnaklan
78
uzun, pembe ya da turuncu cilalıydı dudakları laleler kadar kırmızı. Yüksek ökçeleriyle, her an acil bir işleri
varmışçasına, hızlı hızlı yürüyorlardı. Koyu camlı güneş gözlükleri takmışlardı; hızla geçip giderlerken,
parfümlerinin hafif kokusu Meryem'in burnuna çarpıyordu. Meryem onların üniversite mezunu olduğunu,
şirkederde, bürolarda çalıştıklarını, günü kendilerine ait masalarda daktilo yazarak, sigara içerek, önemli
kişilerle önemli telefon görüşmeleri yaparak geçirdiklerini tahayyül etti. Bu kadınlar Meryem'i büyülemişti.
Yalnızlığını, basit görüntüsünü, amaçsızlığını ve pek çok konudaki cahilliğini yüzüne çarpıyorlardı.
Sonra, Raşit omzuna dokundu, bir şey uzattı. "Al."
Koyu kestane rengi, ipek bir şaldı; kenarları sırma işiyle çevrilmiş, boncuklu saçaklarla süslenmişti.
"Beğendin mi?"
Meryem başını kaldırıp baktı. O zaman, Raşit dokunaklı bir şey yaptı. Gözlerini kırpıştırdı, bakışlarını kaçırdı.
Meryem CeliPi düşündü; kıza aldığı takılan şen şakrak, güzelce vurgulayarak, önemseyerek veriş biçimini;
insana uysal bir minnettarlık dışında başkaca bir tepki şansı tanımayan, taşkın neşesini. Nana, Celil'in
armağanlan konusunda da haklıydı. Onlar nedamet niyetine, yanm yürekle, üstünkörü verilen rüşvetierdi;
kızı mutlu etmekten çok kendi vicdanını rahatlatmak için yapılan, içtenliksiz, hesapçı jesder. Oysa Meryem
bu şalın gerçek bir hediye olduğunu görebiliyordu. "Çok güzel," dedi.
O gece Raşit yine Meryem'in odasına geldi. Ama kapının eşiğinde durup sigara içmek yerine, odayı geçti,
yatağa ilişti. Yaylar gıcırdadı, döşek çukurlaştı.
79
Bir anlık bir duraklama oldu, sonra elini kızın boynuna doladı; kalın parmaklarıyla Meryem'in ensesindeki
boğumlara hafifçe bastırdı. Başparmağı aşağıya doğru kaydı, köprü-cükkemiğinin üstündeki çukuru,
ardından da çevresini sıvazlamaya başladı. Meryem zangır zangır titriyordu. Erkeğin eli biraz aşağıya indi,
sonra biraz daha aşağıya; tırnaklan kızın pamuklu bluzuna takılıyordu.
"Yapamam," dedi Meryem, kuru, boğuk bir sesle; ayışığı-nın aydınlattığı profile, kalın omuzlara, geniş
göğse, açık yakadan fışkıran kırlaşmış kıl demetine bakarak.
Erkeğin eli şimdi sağ göğsündeydi, bluzun üzerinden sertçe sıkmaktaydı; kız onun burnundan aldığı derin
solukla-n duyabiliyordu.
Battaniyenin altına, kızın yanma kaydı. Meryem onun önce kendi kemeriyle, sonra kızın pijamasının
uçkuruyla uğraşan elini hissedebiliyordu. Kendi elleriyse çarşafi avuçlamış, yumruk olmuştu. Adam onun
üzerine çıktı; o kıvranıp debelenerek yerleşirken, kızın ağzından hafif bir inilti döküldü. Sonra gözlerini
yumdu, dişlerini sıktı.
Acı ani, afallatıcıydı. Gözleri ardına kadar açılıverdi. Havayı dişlerinin arasından içine çekti, başparmağının
boğumunu ısırdı. Boştaki kolunu Raşit'in sırtına attı, parmaklan erkeğin gömleğine gömüldü.
Raşit yüzünü onun yastığına bıraktı, Meryem'in fal taşı gibi açılmış gözleri onun omzunun üstünden tavana
dikildi; tir-tir titriyor, dudaklannı sıkıyordu; erkeğin ağzından çıkan, kısa, kesik soluklar omzunu yakıyordu.
Aralarındaki hava tütün, soğan ve öğlen yedikleri kuzu şiş kokuyordu. Zaman zaman, Raşit'in kulağı onun
yanağına sürtünüyordu; hissettiği hafif tırtıklı, kaşındıran temastan, adamın kulağını araş ettiğini anladı.
İşi bitince, Raşit yana devrildi, soluk soluğa yattı. Kolunu alnına atmıştı. Karanlıkta, Meryem onun saatinin
mavi akre-
80
biyle yelkovanını görebiliyordu. Bu şekilde bir süre yattılar; sırtüstü, birbirlerine bakmadan.
"Bunda utanılacak bir şey yok, Meryem," dedi, hafif pel-tekleşmiş bir dille. "Bütün evli insanlann yaptığı bir
şey. Peygamberimiz de kanlanyla yapardı. Hiçbir ayıp tarafı yok."
Birkaç dakika sonra üzerindeki örtüyü attı, kalkıp odadan çıktı; Meryem yastığın üzerindeki çukurla baş başa
kaldı; gökyüzündeki donmuş yıldızlara, ayın çehresini bir gelin duvağı gibi örten buluta baktı, alt kısmındaki
sancının geçmesini bekledi.
81
12