bin-muhtesem-gunes

İlk gün, karanlıkta sürünerek, el yordamıyla birbirlerini buldular. Leyla Azize'nin ağladığını, emeklediğini
göremiyordu.
"¦Mamma," diye mızıldandı Azize. "¦Mamma.'"'
"Yakında." Leyla kızını öptü; alnını hedeflemiş, onun yerine başının tepesini bulmuştu. "Yakında süt
içeceğiz. Azıcık sabırlı ol, yeter. Anneciğinin hatırına uslu, sabırlı bir kız ol; o da sana mama bulsun."
Leyla ona birkaç şarkı söyledi.
Ezan ikinci kez yankılandı, Raşit onlara yine yiyecek bir şey, daha da kötüsü su vermedi. O gün tepelerine
kalın, boğucu bir sıcak çöktü. Oda bir düdüklü tencereye dönüştü. Leyla kuru dilini dudaklarından geçiriyor,
bahçedeki kuyuyu, soğuk, taze suyu düşünüyordu. Azize sürekli ağlıyordu; Leyla eliyle onun yanaklarını silip
de elinin ıslanmadığını ayrım-sayınca, paniğe kapıldı. Azize'yi soydu, yelpazeleyecek bir şey arandı,
bulamayınca da üflemeye başladı; ta ki nefesi tükenip başı dönünceye kadar.
277
O gün, defalarca duvarları yumrukladı, kalan enerjisini de, komşulardan biri duyar umuduyla, haykırarak,
imdat isteyerek harcadı. Ama kimse gelmedi, tiz çığlıkları Azize'yi korkuttu; kız cılız, kurbağa vıraklamasını
andıran bir sesle, yeniden ağlamaya başladı. Leyla kendini yere bıraktı. Büyük bir suçlulukla Meryem'i
düşündü; kan revan içinde, bu sıcakta küçücük kulübeye hapsolmuş olan kadını.
Bir ara içi geçti; vücudu sıcaktan alev alev yanıyordu. Rüyasında Azize'yle birlikte, Tarık'a rastladıklarını
gördü. Kalabalık bir caddede, yolun karşı tarafındaydı, bir terzinin tentesinin altında. Yere oturmuş, bir
sandıktan aldığı incirleri yiyordu. Bu senin baban, dedi Leyla. Şuradaki adam, görüyor musun? O senin ger
pek baban. Tarık'a seslendi, ama sokaktaki gürültü sesini boğdu, Tank onu duymadı.
Evin üstünde uçuşan roketlerin ıslığına uyandı. Bir yerlerde, göremediği gökyüzü patlamalarla, makineli
tüfeklerin uzun, delicesine takırtısıyla deliniyordu. Leyla gözlerini kapadı. Sonra, Raşit'in koridoru döven,
güçlü ayak seslerine uyandı. Sürünerek kapıya gitti, avuçlarıyla vurdu.
"Yalnızca tek bir bardak, Raşit. Benim için değil. Kızım için. Kanı ellerine bulaşsın istemezsin, değil mi?"
Adam yürüyüp geçti.
Leyla yalvarmaya başladı. Bağışlanmak için yakardı, sözler verdi. Lanet okudu.
Raşit'in kapısı kapandı. Radyo açıldı.
Müezzin üçüncü kez ezan okudu. Sıcak yeniden bastırdı. Azize daha da güçsüz, halsizdi şimdi. Ağlamayı
kesmişti, hiç kıpırdamıyordu.
Leyla' kulağını onun ağzına yapıştırdı, soluklarının hafif hışırtısını duyamama korkusuyla, ödü koparak
dinledi. Bu kadarcık bir hareket bile, başının fırıl fini dönmesine yetmişti. Dalıp gitti, anımsayamadığı rüyalar
gördü. Uyanınca, Azi-
278
ze'yi kontrol etti, çatlamış dudaklarına, boynunda belli belirsiz atan nabza dokundu. Burada ölüp
gideceklerdi, Leyla arak bundan emindi, ama onu asıl dehşete düşüren şey, kızından, daha genç ve daha
narin olan Azize'den sonraya kalma olasılığıydı. Azize daha ne kadar dayanabilirdi? Azize bu sıcakta can
verecek, Leyla da onun katılaşan, küçük bedeninin yanında yatmak, kendi ölümünü beklemek zorunda
kalacaktı. Bir kez daha, dalıp gitti. Uyandı. Uyudu. Uykuyla uyanıklık arasındaki çizgi bulandı.
Bu kez onu uyandıran ezan ya da horozlar değil, sürüklenen ağır bir şeyin sesiydi. Bir çıngırtı duydu. Ansızın
odaya ışık doldu. Gözleri acı çığlıklar attı. Leyla başını kaldırdı, ir-kildi, eliyle gözlerini perdeledi.
Parmaklarının arasından, üçgen bir ışıkta duran iri, bulanık karaltıyı gördü. Siluet kıpırdadı. Şimdi, yanma
çömelen, ona doğru eğilen bir kütle, kulağına fısıldayan bir ses vardı.
"Bunu bir daha denemeye kalkarsan, seni bulurum. Peygamber üzerine yemin ederim ki, ne yapar eder seni
bulurum. Bulduğum zaman da, bu kahrolası ülkede, beni yapacağım şeyden sorumlu tutacak tek bir
mahkeme çıkmaz. Önce Meryem'i, sonra onu, en son da seni... Sana izlettiririm. Beni anlıyor musun? Önce
seyrettiririm sanar
Doğruldu, odadan çıktı. Ama çıkmadan önce böğrüne, Leyla'ya günlerce kan işetecek bir tekme yapıştırmayı
ihmal etmedi.
279
37
MERYEM
EYLÜL 1996
İki buçuk yıl sonra, 27 Eylül sabahı, Meryem büyük bir gürültüye uyandı; bağırışlar, ıslıklar, çatapatlar ve
müzik. Oturma odasına koştu, Leyla'yı çoktan gelmiş, omuzlarına aldığı Azize'yle birlikte pencereden
bakarken buldu. Kız döndü, gülümsedi.
"Taliban burada," dedi.
Meryem Taliban'm adını ilk, iki yıl önce, 1994 Ekimi'nde duymuştu: Raşit, Kandehar'daki savaş lordlannı
alaşağı ettikleri ve kenti aldıkları haberini getirdiğinde. Ailelen Sovyet savaşı sırasında Pakistan'a kaçan,
genç Peşrun erkeklerden olu-
280