bin-muhtesem-gunes

"İşlerin kesat olduğunu söylemiştin," dedi Leyla. "Borç alabileceğim dostlanm var," diye kestirip attı adam.
"Nasıl ödeyeceksin borcunu?"
"İşler düzelecektir. Her zaman düzelir. Bak, ne kadar sevdi. Gördün mü?"
Çoğu günler, Leyla oğlundan mahrum kalıyordu. Raşit onu dükkana götürüyor, iş tezgâhının altında
emeklemesine, eski, kauçuk tabanlarla, deri parçalanyla oynamasına izin veriyordu. Fakat çivileri, mıhlan
ortadan kaldınr, zımpara çarkını kullanırken gözünü oğlundan ayırmazdı. Zalmay ayakkabıların dizildiği
raflardan birine çarpıp devirdiğinde, Raşit tatlılıkla paylardı onu; sakin, hoşgörülü bir gülümsemeyle. Bir daha
yaparsa, elindeki çekici bırakır, oğlanı tezgâhın üzerine oturtur, yumuşak bir sesle nasihat ederdi.
Zalmay'a karşı sabn çok derine inen, asla kurumayan bir kuyuydu.
Akşam olunca, birlikte eve dönerlerdi; Zalmay'ın başı babasının omzunda, ikisi de buram buram zamk ve
deri kokarak. Bir sırn paylaşanlar gibi, birbirlerine manidarca, kurnazca gülümserlerdi, sanki o loş dükkânda
bütün günü ayakkabı yaparak değil de gizli planlar kurarak geçirmişçesine. Zalmay akşam yemeklerinde
babasının yanına oturmaktan hoşlanırdı; Leyla, Meryem ve Azize sofraty kurarken, baba-oğul aralann-da,
özel oyunlar oynardı. Birbirlerini gıdıklar, kıkırdaşır, bir-
303
birlerine ekmek kırıntıları atar, diğerlerinin duyamayacağı biçimde fisıldaşırlardı. Leyla onlara bir şey
söylediğinde, Raşit'in şuran asılır, bu davetsiz müdahaleden ekşirdi. Leyla Zalmay'ı kucağına almak -ya da,
daha kötüsü, Zalmay onun kucağına gelmek- istediğinde, Raşit'in ateş saçan gözleriyle karşılaşırdı. Leyla bir
yerine iğne batırılmışçasına, uzaklaşırdı.
Sonra bir akşam, Zalmay'ın ikinci yaş gününden birkaç hafta sonra, Raşit eve bir televizyon ve video
aygıtıyla geldi. Gündüz ılık, nemli olan hava akşam serinlemişti, yerini soğuk, yıldızsız bir geceye bırakmaya
hazırlanıyordu.
Televizyonu oturma odasına yerleştirdi. Karaborsadan aldığını açıkladı.
Leyla dayanamadı: "Yine borç parayla mı?"
"Bu bir Magnavox."
Azize içeriye girdi. Televizyonu görünce, ona doğru koştu.
"Dikkatli ol, Azize co," dedi Meryem. "Dokunma."
Azize'nin saçlarının rengi, annesininkiler kadar açılmıştı.. Leyla kendi gamzelerini onun yanaklarında da
görüyordu. Azize sakin, düşünceli bir küçük kız olup çıkmıştı; hali tavrı, Leyla'nın altı yaşındaki bir çocuktan
beklemeyeceği kadar olgun, aklı başındaydı. Leyla kızının konuşma biçimine, sesindeki ahenk ve ritme,
bilinçli duraklamalanna ve vurgulanna hayrandı; hepsi de, sesin çıktığı küçük, çelimsiz bedenle çelişen, öyle
yetişkin şeylerdi ki.
Azize olay haline getirmeden, şen bir yetkeyle, Zalmay'ın bakımını üstlenivermişti; her sabah çocuğu
kaldınyor, giydiriyor, saçını tarayıp kahvaltısını yediriyordu. Öğleden sonra-lan onu uykuya yatıran da oydu,
ne zaman ne yapacağı kestirilemeyen, fevri kardeşinin her daim sakin, aklı başında arabulucusu rolünü
üstlenen de. Oğlanın yaramazlıklanna kız-
304
gın, çokbilmiş bir ciddiyetle kafa sallamak gibi, yaşına yaraşmayan bir alışkanlık edinmişti.
Azize televizyonun POWER düğmesine bastı. Raşit kaş-lannı çattı, kızın bileğine yapıştı, sertçe çekip
sehpanın üzerine koydu.
"Bu televizyon Zalmay'ın," dedi.
Azize Meryem'in yanına gitti, kucağına tırmandı. İkisi artık aynlmaz olmuşlardı. Son zamanlarda, Leyla'nın
da onayıyla, Meryem ona Kuran'dan sureler öğretmeye başlamıştı. Azize daha şimdiden, Mas suresini,
fatihamı ezberden söyleyebiliyor, sabah namazındaki dört rekat\ kılabiliyordu.
Ona verebileceğim tek sey bu, demişti Meryem Leyla'ya, bu bilgi, bu dualar. Sahip olduğum tek ger fek
hazine, bunlar.
Tam o sırada, Zalmay göründü. Raşit beklenti dolu gözlerle (sokak sihirbazının basit numaralannı bekleyen
seyirciler gibi) onu izlerken, oğlan kabloları çekti, düğmelere bastı, avuçlannı boş ekrana yapıştırdı. Ellerini
çekince, camda buğulu, minik el izleri belirdi, sonra da silindi. Raşit avuçlannı ekrana bastıran, sonra geri
çeken, bunu defalarca tekrarlayan Zalmay'ı gururla izliyordu.
Taliban televizyonu yasaklamıştı. Toplanan video kaseder halkın önünde kınldı, çekilip çıkarılan şeritler
çitierin üstüne fırlatıldı. Sökülen uydu antenleri, sokak lambalarından sarkıyordu. Ama Raşit'in dediği gibi, bir
şeyin yasaklanması onun bulunamayacağı anlamına gelmiyordu.
"Yann birkaç çizgi film bulurum," dedi. "Zor olmayacaktır. Pazarlarda el altından satılmayan şey yok."
"O zaman bize yeni bir kuyu bul," dedi Leyla; karşılığında da nefret dolu bakışlara hedef oldu.
Daha sonra, yine sade pilavdan oluşan yemek bitince (çaydan, susuzluk nedeniyle bu akşam da
vazgeçilmişti), Raşit sigarasını tellendirdi, Leyla'ya karanndan bahsetti.
305
"Olmaz," dedi Leyla.
Senden izin almıyorum ki, dedi adam.