bin-muhtesem-gunes

Doktor burka'smm alt kısmını kaldırdı, koni biçiminde, madeni bir alet çıkardı. Leyla'nın çarşafını sıyırdı,
aletin geniş ucunu onun karnına, dar ucunu da kendi kulağına dayadı. Bir dakika kadar dinledi, aletin yerini
değiştirdi, tekrar dinledi, bir daha değiştirdi.
"Şimdi bebeği ellemem gerekiyor, hemşire."
Lavabonun üstündeki ipe mandallanmış elUivenlerden birini alıp eline geçirdi. Bir eliyle Leyla'nın karnına
bastınr-ken, diğerini içine soktu. Leyla inledi. İşi birince, doktor eldiveni bir hemşireye verdi, o da sudan
geçirip yeniden ipe tutturdu.
296
"Kızına sezaryen gerekiyor. Ne olduğunu biliyor musun? Rahmini açıp bebeği çıkarmak zorundayız, çünkü
ters gelmiş"
"Anlamıyorum," dedi Meryem.
Doktor, bebeğin duruş biçimi yüzünden, dışarıya kendiliğinden, doğal yoldan çıkamayacağını açıkladı.
"Aynca, fazlasıyla vakit kaybedilmiş zaten. Hemen ameliyathaneye almalıyız."
Yüzü acıyla kasılmış olan Leyla başını onaylarcasına salladı, sonra başı bir yana düştü.
"Size söylemem gereken bir şey var," dedi doktor. Meryem'e yaklaştı, eğildi, daha alçak, daha mahrem bir
sesle bir şeyler söyledi. Sesinde şimdi belli belirsiz bir utanç vardı.
"Ne diyor?" diye inledi Leyla. "Bebekte bir sorun mu var?"
"İyi de, nasıl dayanacak?" diye sordu Meryem.
Doktor bu sorudaki suçlamayı duymuş olmalı ki, savunmaya geçti.
"Ben böyle olmasını ister miyim sanıyorsun? Ne yapmamı bekliyorsun, peki? İhtiyaç duyduğum şeyleri
vermiyorlar. Bir röntgen cihazım bile yok; ne vantuz, ne oksijen, ne de en basit antibiyotikler. Sivil Toplum
Örgütleri para yardımı öneriyor, Taliban geri çeviriyor. Ya da parayı erkek aşevlerine aktarıyor."
Meryem sordu: "Ama Doktor sahip, ona verebileceğiniz hiçbir şey yok mu?"
"Neler oluyor?" diye inildedi Leyla. "İlacı kendiniz satın alabilirsiniz, ancak..." "Adını yazın," dedi Meryem.
"Siz yazın, ben bulurum." Doktor burkahnm altından başını sertçe salladı. "Vakit yok. Dahası, yakınlardaki
eczanelerde bulamazsın. Bu trafikte oradan oraya koşturacaksın, hatta belki de kentin öteki ucuna; üstelik
bulma ihtimalin de çok düşük. Saat neredeyse
297
sekiz buçuk oldu; sokağa çıkma yasağını d'eldiğin için tutuklanabilirsin de. İlacı bulsan bile, muhtemelen
paran yetmeyecektir. Ya da, senin kadar çaresiz biriyle kapışman gerekecek. Vakit yok. Bu bebeğin derhal
çıkarılması lazım."
"Neler olduğunu söylesenize!" dedi Leyla. Dirseklerinin üzerinde doğrulmuştu.
Doktor derin bir soluk aldı, açıkladı: Hastanede narkoz yoktu.
"Ama gecikirsek, bebeği kaybedebilirsin."
"Öyleyse kesin beni," dedi Leyla. Yatağa geri devrildi, dizlerini karnına çekti. "Kesin karnımı ve bebeğimi
verin bana."
Eski, iç karartıcı ameliyathanede Leyla'yı bir yatağa yatırdılar, doktor lavaboya gidip ellerini yıkamaya
koyuldu. Leyla tir tir titriyordu. Hemşire onun karnını, sanmsı-kahverengi bir sıvıya batırdığı elbeziyle her
silişinde, sıkılı dişlerinin arasından havayı emdi. Bir başka hemşire, kapıda bekliyordu. Arada bir aralıyor,
dışarıya göz atıyordu.
Doktor şimdi burkanını çıkarmıştı; Meryem onun kabarık, kır saçlarını, etli, dolgun gözkapaklarını, ağzının iki
yanındaki küçük yorgunluk keselerini gördü.
"Ameliyatı burkanla, yapmamızı istiyorlar," diye açıkladı kadın, başıyla kapıdaki hemşireyi göstererek.
"Nöbet tutuyor. Geldiklerini, görecek, ben de örtüneceğim."
Bunları doğal, neredeyse kayıtsız bir ses tonuyla söylemişti; Meryem öfkeyi, hıncı çoktan aşmış bir kadınla
karşı karşıya olduğunu anladı. Bu kadın, diye düşündü, salt çalışabildiği için bile kendini şanslı sayıyor;
çünkü elinden alabilecekleri bir şey, başka bir şey daha olduğunu biliyor.
Leyla'nın omuz hizasında, iki yanında iki dikey, madeni çubuk vardı. Onun karnını dezenfekte eden hemşire,
bir çar-
298
«afi mandallarla bu çubuklara tutturdu. Böylece, Leyla'yla doktor arasında bir perde oluştu.
Meryem Leyla'nın başının arka tarafına geçti, yüzünü onunkine yaklaştırdı; yanakları dokunacak kadar.
Leyla'nın dişlerinin takırdadığını duyabiliyordu. Elleri buluştu.
Perdenin arkasından, doktorun gölgesinin Leyla'nın soluna, hemşirenin de sağa kaydığını gördü. Leyla'nın
dudakları son raddeye kadar gerilmişti. Kenetlenmiş dişlerinin yüzeyinde tükürük baloncukları oluşuyor,
sonra patlıyordu. Ağzından tıslamayı andıran kısa, kesik sesler dökülüyordu.
Doktor, "Yürekli ol, kardeşim," dedi.
Leyla'nın üzerine eğildi.
Kızın gözleri ardına kadar açılıverdi. Sonra, ağzı açıldı. Bu şekilde kala kaldı; titreyerek, ürpererek, boyun
damarları gerilmiş; yüzünden terler akıyor, parmaklan Meryem'in par-maklannı eziyor.