bin-muhtesem-gunes

parmaklarının sert derisi. Dolmakalem. Yazmıyor. Yeni kalem arayışı. Nikâh akti. İmzalar; adamınki sabit,
kendininki titrek. Dualar. Aynada, Raşit'in kaşlarını makasla kırpıp düzelttiğini ayrımsamak.
Ve odanın bir köşesinde, seyreden Meryem. Hoşnutsuz-luğuyla dolan, boğucu hava.
Leyla kendini ne kadar zorladıysa da, başını kaldırıp daha büyük olan kadının gözlerine bakamadı.
O gece, erkeğin soğuk çarşaflarının arasında yatarken, onun perdeleri kapatışını izledi. Kalın parmaklar
daha bluzunun düğmelerine uzanmadan, pijamasının uçkurunu çekiştirmeden önce, Leyla zangır zangır
titremeye başlamıştı bile. Adam heyecanlıydı. Parmaklan, kendi gömleğinin düğmele-riyle, deri kemeriyle
boğuşup duruyordu. Leyla onun sarbk göğüslerini, fırlak göbek deliğini, tam ortasındaki mavi daman,
göğsündeki sık, kırlaşmış kıl yumaklarını, omuzlannı, kollannı açık seçik görebildi. Adamın gözlerinin de
kendi bedeninde gezindiğini hissedebiliyordu.
"Tann yardımcım olsun, galiba sana âşık oldum," dedi Raşit.
Kız takırdayan dişlerinin arasından, ışığı söndürmesini istedi.
224
Daha sonra, onun uyuduğundan emin olunca, usulca döşeğin altına, önceden gizlediği bıçağa uzandı.
Bıçağın ucunu işaretparmağının etli kısmına batırdı. Sonra örtüyü kaldırdı, parmağındaki kanı çarşafa,
birlikte yattıklan yere sürdü.
225
31 MERYEM
Gündüzleri, kız üst katta gıcırdayan somyadan, pıtır pıtır ayak seslerinden ibaretti. Banyoda şarıldayan su,
yatak odasında, bardağa değen kaşığın şıngırûsıydı. Arada bir, şöyle bir göründüğü de oluyordu: Meryem'in
göz ucuyla seçebildiği, bulanık, dalgalanan bir elbise; kollarını kavuşturmuş, basamakları bir çırpıda
tırmanan bir leke; topuklara çarptıkça şaplayan sandaletler.
Yüz yüze gelmeleri de kaçınılmazdı elbette. Meryem merdivende, dar koridorda, mutfakta, bazen de
bahçeden içeriye girerken rastlıyordu ona. Böyle karşılaştıklarında, aralarındaki boşluğa tedirgin, beceriksiz
bir gerginlik doluveriyordu. Kız bir-iki özür mırıldanır, eteklerini toplar, aceleyle uzakla-
226
sırdı. Meryem onu yandan, çaktırmadan süzer, yanaklarının kızardığını görürdü. Bazen kızdan Raşit'in
kokusunu alırdı. Teninden erkeğin teri, tütünü, cinsel iştahı yayılırdı. Cinsellik, çok şükür ki, kendi hayatında
kapanmış bir sayfaydı. Bi-teli epeyce olmuştu, fakat şimdi bile, Raşit'in altında geçirdiği o yorucu, tatsız
anları düşündükçe, midesi kalkar gibi oluyordu.
Ancak, her iki tarafın da elbirliğiyle sahnelediği bu kaçınma, uzak durma dansını akşamlan sürdürmek
mümkün değildi. Raşit bir aile olduklarını söylemişti. Bunu ısrarla yinelemiş, aileler hep birlikte yer, demişti.
"Bu da ne böyle?" dedi, parmaklan kemikteki eti sıyınr-ken - çatal-kaşıklı pantomim, nikâhtan bir hafta sonra
terk edilmişti. "Bir çift heykelle mi evlendim ben? Hadi, Meryem, gap bezan, konuş onunla. Seni görgülü,
terbiyeli bilirdim."
Kemiğin iliğini emdikten sonra, kıza döndü: "Ama onu suçlama. Oldu bitti sessizdir. Aslında Tanrı'nın bir
lütfü, vallahi; kişinin söyleyecek fazla sözü yoksa, susması evladır. Biz şehirliyiz, seninle ben, ama o dehati.
Köy kızı. Hatta köylü bile değil. Hayır. Köyün dışında, çamurdan yapılma bir kulübemde büyümüş. Oraya
babası yerleştirmiş bunlan. Leyla'ya söyledin mi, Meryem, harami olduğunu? Evet, haram bir çocuk. Fakat
her şeye rağmen, meziyetleri olan biridir. Kendin de göreceksin, Leyla can. Öncelikle, sağlam bünyeli, güçlü
kuvvetlidir; sıkı çalışır, hem de gık demeden. Şöyle söyleyeyim: Bir araba olsaydı, Volga olurdu."
Meryem şimdi otuz üç yaşındaydı, ama şu sözcük, harami, hâlâ canını yakıyordu. Onu her duyduğunda
kendini bir böcek, bir karafatma gibi hissediyordu. Nana'nın bileğinden tutup çektiği günü anımsadı. Seni
küpük, sakar harami. Katlandığım onca şeyin ödülü bu, iste. Aile yadigârlarını kıran, sakar bir harami.
227
"Sen," dedi Raşit kıza, "sense bir Benz olurdun. Yepyeni, birinci sınıf, gıcır gıcır bir Benz. Vay vay. Ama.
Ama..." Yağlı işaretparmağını kaldırdı. "İnsan bir Benz'e... bayağı özen göstermeli. Güzelliğine ve işçiliğine
duyduğu saygıdan, anlıyor musun? Gözü gibi bakmalı. Ah, bu araba laflanna bakıp deli olduğumu
düşünüyorsundur, divane olduğumu. Sizin otomobil olduğunuzu söylemiyorum, elbette. Yalnızca bir noktayı
vurguluyorum."
Bir sonraki noktayı vurgulamak içinse, yaptığı pirinç topunu gerisin geri tabağına bıraktı. Ciddi, düşünceli bir
yüzle önüne bakarken, ellerini tabağın üstüne sarkıtmışü.
"Bırakın sehit\en, ölünün bile arkasından konuşulmaz, biliyorum. Şimdi söyleyeceğim şey... amacım
kesinlikle hürmetsizlik değil, bilmeni isterim, ama bazı çekincelerim var. Yani ebeveyninin -Allah onları
affetsin, mekânları cennet olsun- sana olan tutumu... sana gösterdikleri hoşgörü konusunda. Kusura
bakma."
Kızın burada Raşit'e fırlattığı buz gibi, nefret dolu bakış Meryem'in gözünden kaçmadı, ama adam önüne
bakıyordu, aynmsamamıştı.
"Her neyse. Söylemeye çalıştığım şu ki, ben artık koçanım, salt senin değil, hepimizin onurunu korumak,
evet, nanjjvc namussuzumu kollamak benim görevim. Bu sorumluluk, kocaya aittir. Onunla ben ilgilenirim,