bin-muhtesem-gunes

Anne, Ahmet'le Nur'un fotoğrafını havaya, başının üstüne kaldırmıştı. Armut ağacının altında, sırt sırta
oturdukları
158
resimdi. Onun gibi başka kadınlar da vardı, şehit kocalarının, oğullarının, erkek kardeşlerinin resimlerini
tutan kadınlar.
Biri Leyla'yla Hasena'nın omuzlarına dokundu. Tarık'tı.
"O şeyi de nerden buldun?" diye çığırdı Hasena.
"Duruma uygun giyineyim dedim." Başında Rus işi, kocaman bir kalpak vardı; kulaklıklarını indirmişti.
"Yakışmış mı?"
Leyla güldü. "Komik olmuş."
"Amaç da bu zaten."
"Annenler bu kılıkta sana eşlik mi etti?"
"Yo, onlar evde," dedi oğlan.
Geçen sonbahar, Tarık'ın Gazne'deki amcası kalp krizinden ölmüş, birkaç hafta sonra da babası kalp krizi
geçirmişti; epeyce sarsılan, bitkin düşen adam, bazen haftalarca süren bunalımlara, moral çöküntülerine
giriyordu. Tarık'ı böyle, yine eskisi gibi görmek Leyla'nın hoşuna gitti. Babasının rahatsızlığını izleyen
haftalarda, yüzünden düşen bin parça, gamlı gamlı dolanıp durmuştu.
Anne'yle Babi durmuş Sovyeder'i seyrederken, üç genç sıvıştı. Tarık bir sokak satıcısından herkese bir
tabak, üzerine bol kişnişli turşu eklenmiş, haşlanmış fasulye aldı. Kapalı bir halı dükkânının tentesinin altında
yediler, sonra Hasena ailesini bulmaya gitti.
Otobüsle eve dönerlerken, Tank'la ikisi yan yana oturdu; Leyla'nın ebeveyni ön koltuktaydı. Anne cam
kenarındaydı, dı-şanya bakıyordu; fotoğrafi göğsüne bastırmıştı. Onun yanındaki Babi sakin, kayıtsızdı;
hararede konuşan bir adamı dinliyordu; adam Sovyetler'in gidiyor olabileceğini, ama Kabil'e, Ne-cibullah'a
silah göndermeyi sürdüreceklerini iddia ediyordu.
"Adam onların kuklası. Savaşa onun aracılığıyla devam edecekler, emin olabilirsiniz."
Koridorun öteki tarafında oturan biri, ona katıldığını belirtti.
159
Anne fısıl fisıl dua okuyordu; mırıltıları sürdükçe sürdü, ta ki nefessiz kalıncaya, son birkaç sözcüğü ince, tiz
bir fısıltıyla, zar zor tamamlayıncaya kadar.
Leyla'yla Tank aynı gün, daha sonra Cinema Park'a gittiler, dublajlı bir Sovyet filmi izlediler; konuşmaların
Farsça olması istemeyerek de olsa gülünç bir etki yaratıyordu. Film bir ticaret gemisinde geçiyordu; ikinci
kaptan, kaptanın kızına âşıktı. Kızın adı Alyona'ydı. Sonra şiddedi bir firtına patladı; yıldırımlar, sağanak,
gemiyi havaya kaldıran, azgın dalgalar. Çılgına dönmüş bir denizci, bir şey haykırdı. Absürd denecek kadar
sakin bir Afgan ses, "Sayın bayım, lütfen şu halatı uzatabilir misiniz?" dedi.
Bunun üzerine Tank makaraları koyuverdi. Az sonra, ikisi birden önlenemez bir gülme krizine girdiler. Tam
biri yorgun düştüğünde, öteki burnundan bir horultu salıyor ve yeni bir kahkaha tufanı başlıyordu. İki sıra
önde oturan adam döndü, onları susturdu.
Sonlara doğru bir düğün sahnesi vardı. Kaptan baba sonunda yumuşamış, Alyona'nın ikinci kaptanla
evlenmesine razı olmuştu. Yeni evliler birbirine gülümsemekteydi. Herkes votka içiyordu.
"Ben asla evlenmeyeceğim," diye fısıldadı Tank.
"Ben de," dedi Leyla, ama anlık, gergin bir duraksamanın ardından. Sesinin, duyduğu hayal kırıklığını ele
vermediğini umuyordu. Yürek atışları hızlanırken, daha güçlü bir sesle ekledi: "Hiçbir zaman."
"Düğünler aptalca."
"Bütün o yaygara."
"Harcanan onca para."
"Hem de ne uğruna?"
160
"Bir daha hiç giymeyeceğin kıyafetlere."
"Hah!"
"Olur a, evlenirsem," dedi Tarık, "nikâhın kıyıldığı sahnede üç kişilik yer hazırlamaları gerekecek. Ben, gelin,
bir de başıma tabanca dayayan adam için."
Öndeki seyirci bir kez daha dönüp uyaran bir bakış fırlattı.
Perdede, Alyona'yla taze kocasının dudakları kenetlenmişti.
Öpüşen çifti seyrederken, Leyla birden, duyularının garip bir biçimde keskinleştiğini duyumsadı. Yüreğinin
güm güm attığını, kanın kulaklarında zonkladığını, yanındaki bedenin gerildiğini, sonra kıpırtısız kaldığını
inanılmaz bir yoğunluk, keskinlikle hissediyordu. Öpüşme sürüyordu. Ansızın, kıpırdamamak ya da ses
çıkarmamak, Leyla için büyük bir önem kazanmış, âdeta bir zorunluluk olup çıkmıştı. Tarık'ın onu gözlediğini
sezdi -bir gözü perdede, öteki gözü kızdaydı-tıpkı kendisinin de onu gözlediği gibi. Soluk alıp verirken
Leyla'nın burnundan çıkan tıslamayı dinliyor, belli belirsiz bir değişiklik, kızın aklından geçenleri ele verecek
bir düzensizlik duymayı mı bekliyordu?