bin-muhtesem-gunes

"Alıp almaman umurumda değil."
"Bütün hikâyeyi buseydin, umursardın," dedi Raşit.
Bildiklerinden çok daha fazla borçlandığını, dükkândan gelen paranın beşine birden yetmez olduğunu
söyledi. "Endişelenmeyin diye-sizden saklamaya çalıştım."
"Ayrıca," diye ekledi, "ne kadar kazandıklarını bilsen, şaşarsın."
Leyla yine hayır dedi. Oturma odasındaydılar. Meryem'le çocuklar mutfaktaydı; Leyla tabak çanağın
şıngırtısını, Zal-may'ın tiz kahkahalarını duyabiliyordu. Azize o ciddi, mantıklı sesiyle Meryem'e bir şeyler
söylüyordu.
"Etrafında onun gibiler, hatta daha küçükleri de olacak," dedi Raşit. "Kabil'de herkes yapıyor bunu."
Leyla, başkalarının çocuklarına neler yaptırdığı beni ilgilendirmez, dedi.
"Ona göz-kulak olurum," dedi Raşit, çileden çıkmak üzere olduğunu belirten bir tavırla. "Güvenli bir köşe.
Tam karşısında da cami var."
Leyla kestirip ata: "Kızımı bir sokak dilencisi yapmana izin vermeyeceğim!"
Tokadın çıkardığı şaklama epeyce yüksekti; adamın dolma parmaklı eli Leyla'nın dolgun yanağının tam
ortasına inmişti. Şiddetiyle, kadının başını yana savurdu. Mutfaktaki sesleri kesti. Bir an için, eve mutlak bir
sessizlik çöktü. Sonra, koridorda telaşlı ayak sesleri; hemen ardından oturma odasına dalan Meryem'le
çocukların, Leyla'yla Raşit arasında mekik dokuyan gözleri.
Sonra, Leyla Raşit'e bir yumruk attı. Tarık'la birbirlerine şakacıktan indirdikleri yumruklar sayılmazsa,
hayatında ilk kez birine vuruyordu. Ama onlar sıkı-
306
h yumrukla değil, daha çok elin ayasıyla indirilen, sakıngan, dostça şaplaklardı; hem akıl karıştırıcı hem de
heyecan verici arzuların bir boşalımı, dışavurumuydu. Tarık'ın gayet öğret-mensi bir tavırla delta kası dediği
kası hedef alırlardı.
Leyla sıkılı yumruğunun havayı yırtan kavisini izledi; parmak boğumlarının hemen altında, Raşit'in tıraşı
uzamış, pütürlü derisinin kırıştığını hissetti. Çıkan ses, yere düşen bir pirinç çuvalından çıkana benziyordu.
Çok sert vurmuştu. Darbe, adamı geriye doğru iki adım sendeletti.
Salonun öteki yanından, bir soluma, bir inilti, bir de çığlık geldi. Leyla hangi sesin kimden çıktığını
anlayamamıştı. Şu an bunu ne ayrımsayacak ne de umursayacak haldeydi; hayretten donakalmış, zihninin,
elinin yaptığı şeye yetişmesini, olanı algılamasını bekliyordu. Algılayınca, tam emin olamasa da, galiba
gülümsedi. Raşit'in döndüğünü, sakin sakin odadan çıktığını görünce,gerpekten gülümsedi.
Ansızın, Leyla yaşamlarının -kendisinin, Azize'nin, Meryem'in- ortak çilelerinin, çektikleri bütün sıkıntıların
akıp gittiği, Zalmay'm televizyon ekranındaki avuç izleri gibi buharlaştığı duygusuna kapıldı. Sanki değmişti;
akıl alır gibi değildi, ama sanki her şeyi, onca şeyi sineye çekmek, katlanmak, sırf bu zafer ânına, bunca
aşağılanmanın acısına son veren bu meydan okumaya değmişti.
Raşit'in odaya geri döndüğünü fark etmedi. Ta ki, bir elin boynuna dolandığını hissedinceye kadar. Havaya
kaldırılıp duvara yapıştınlıncaya kadar.
Böyle yakından bakınca, adamın tiksintiyle kasılmış yüzü inanılmayacak kadar büyük görünüyordu. Leyla
yaşı ilerledikçe bu suratın nasıl daha da şiştiğini, çatlayan damarların burunda nasıl yeni, minik patikalar
açtığını aynmsadı. Raşit hiçbir şey söylemedi. Eh, ne söyleyebilir, sözcüklere ne gerek duyabilirdi ki,
tabancasının namlusunu karısının ağzına sokmuş bir adam?
307
Bahçeyi kazmalarının nedeni, ev baskınlarıydı. Bazen aylık, bazen de haftalık baskınlar. Son zamanlarda,
neredeyse günlük. Genellikle, Taliban mallara el koyuyor, birinin kıçına bir tekme indiriyor, birkaç enseyi
tokatlıyordu. Ama bazen de, meydan dayaklan, tabanlara ve avuç içlerine uygulanan falakalar oluyordu.
"Yavaş," dedi, çukurun kenarına diz çökmüş olan Meryem. Televizyonu sardıkları muşamba örtünün iki
ucuna yapıştılar, ağır ağır çukura indirdiler.
"Bu iş de halloldu."
Deliği yeniden doldurup işleri bitince, ayaklarıyla toprağı ezdiler. Toprağın birazını etrafa serptiler ki doğal
görünsün.
"Tamam," dedi Meryem, ellerini elbisesine silerken.
Ortalık yatışınca, Taliban bir ya da iki, ya da alta ay, belki daha da uzun bir süre sonra baskınları kesince,
çukuru açıp televizyonu çıkarmayı kararlaştırmışlardı. ^
Rüyasında, Leyla Meryem'le birlikte yine bahçedeki kulübenin arkasını kazıyor. Ama bu kez, deliğe Azize'yi
indiriyorlar. Azize'nin soluklan, onu sardıklan naylon örtüyü buğu-landınyor. Leyla onun dehşete kapılmış
gözlerini, örtüye vuran, iten avuçlannın beyazlığını görebiliyor. Azize yalvanyor. Leyla onun çığlıklannı
duyamıyor. Yalnızca bir süreliğine, diye bağmyor çukura, yalnızca bir süre. Baskınlar yüzünden, biliyorsun,
aşkım. Baskınlar sona erince, annenle Meryem Halan seni pıkaracak oradan. Söz veriyorum, birtanem. O
zaman oyunlar oynarız. İstediğin kadar oynarız. Küreği dolduruyor. İri taneli ilk toprak topaklan plastiğe
çarptığında, Leyla uyandı; soluk soluğa, ağzında toprak tadı.
308