bin-muhtesem-gunes

Gülümsüyor. "Tabii senin aynlmak isteyeceğin zamana kadar. Genç bir erkeğe âşık olduğun, onunla
evlenmek isteyeceğin güne kadar."
401
Mürree'den ayrıldıkları gün, Zalmay'ı avutmak mümkün değil. Kollarını Alyona'nın boynuna doluyor, bir türlü
bırakmıyor.
"Onları ayıramıyorum, Anne," diyor Azize.
"Zalmay. Keçiyi yanımıza, otobüse alamayız," diyor Leyla bir kez daha.
Sonunda, Tank oğlanın yanına diz çöküp Kabil'de tıpatıp Alyona'ya benzeyen bir keçi alacağına söz verince,
Zalmay duraksayarak da olsa kollarını çözüyor.
Sayid'le de gözü yaşlı bir vedalaşma yaşanıyor. Yolculuğun hayırlı olması için, kapının eşiğinde durup bir
Kuran tutuyor, Tarık'a, Leyla ve çocuklara üç kez öptürüyor, sonra da altından geçmeleri için havaya
kaldırıyor. Tarık'la birlikte bavulları arabanın bagajına koyuyorlar. Sayid onları gara götürüyor, kaldırım
kenarında duruyor, sarsılarak hareket eden, uzaklaşan otobüsün arkasından el sallıyor.
Leyla geriye doğru uzanıp arka camda giderek küçülen Sayid'e bakarken, kafasının içinde kuşkunun
fısıldayan sesini duyuyor. Güvenli, huzurlu Mürree'den ayrılmakla aptallık mı ediyorlar? Ana-babasının,
ağabeylerinin öldüğü, bomba dumanlarının yeni yeni dağıldığı ülkeye geri dönmekle?
Sonra, belleğinin karanlık kıvrımlarından bir şiirin, Ba-bi'nin Kabil'e veda gazelinin iki dizesi yükseliyor:
Bu kentin ne patisini aydınlatan ayları sayabilirsin,
Ne de duvarlarının gerisine gizlenen bin muhteşem güneşi.
Koltuğunda geriye yaslanıyor, yaşlan savuşturmak için gözlerini kırpıştınyor. Kabil onları bekliyor. Onlara
gereksiniyor. Bu yuvaya dönüş yolculuğu, yapılacak tek doğru hareket.
Ama önce, onu son bir vedalaşma bekliyor.
** *
402
Afganistan'daki savaşlar Kabil, Herat ve Kandehar'ı bağlayan yollan mahvetmiş. Şimdi Herat'a ulaşmanın en
kolay yolu, İran'daki Meşat'tan geçmek; orada yalnızca bir gece kalacaklar. Geceyi bir otelde geçiriyorlar,
ertesi sabah başka bir otobüse biniyorlar.
Meşat kalabalık, capcanlı bir şehir. Leyla camdan, önünden kayan parkları, camileri, pelo kebap
lokantalarını seyrediyor. Otobüs sekizinci Şii imam İmam Rıza türbesinin önünden geçerken, Leyla hepsi de
kusursuzca, sevgiyle korunmuş ışıl ışıl çinilerini, minarelerini, görkemli, göz alıcı altın kubbesini daha iyi
görebilmek için boynunu uzatıyor. Kendi ülkesindeki Buda'ları düşünüyor. Onlar şimdi, rüzgâr estiğinde
Bamyan Vadisi'nde sağa sola uçuşan bir toz yığını.
Otobüsle İran-Afganistan sınınna ulaşmak, yaklaşık on saat sürüyor. Arazi Afganistan'a yaklaştıkça, giderek
ıssızlaşı-yor, çoraklaşıyor. Sının geçip Herat'a girmelerinin hemen ardından, bir Afgan mülteci kampına
rastlıyorlar. Leyla için bu, san tozdan, kara çadırlardan ve oluklu demir levhadan yapılmış birkaç binadan
oluşan, boz bulanık bir leke. Yan koltuğa uzanıyor, Tank'ın elini tutuyor.
Herat'ta caddelerin çoğu onanlmış, kenanna kokulu çamlar dikilmiş. Belediye parklan, inşaatı yan yanya
tamamlanmış kütüphaneler, çekidüzen verilmiş avlular, yeni boyanmış binalar var. Trafik ışıklan çalışıyor;
Leyla'yı en çok şaşırtansa, elektriğin sürekli olması. Herat'ın feodal savaş lordu İsmail Han'ın, Afgan-İran
sınınnda topladığı, hatın sayılır gümrük gelirleriyle kentin yeniden yapılanmasına katkı sağladığını duydu;
Kabil ise bu paranın ona değil, merkezi hükümete ait olduğunu ileri sürmekte. Onlan Muvaffak Otel'e götüren
403
taksinin şoförü, İsmail Han'dan hem saygılı hem de korkulu bir ses tonuyla bahsediyor.
Muvaffak'ta iki gece kalmak, birikmiş paralarının neredeyse beşte birine mal oluyor, ama Meşat'tan buraya
uzun, yorucu bir yolculuk yaptılar, çocuklar bitkin düştü. Resepsiyondaki yaşlıca görevli, anahtarı verirken
Tarık'a, Muvaffak'ın gazeteciler ve sivil toplum örgütü çalışanlarıyla dolup taştığını söylüyor.
"Bin Ladin bir keresinde burada kalmıştı," diye övünüyor.
Odada iki yatak var, bir de soğuk suyu akan bir banyo. Yatakların arasındaki duvarda, şair Hacı Abdullah
Ensari'nin bir resmi asılı. Leyla pencereden bakınca aşağıdaki işlek, kalabalık caddeyi ve yolun karşısındaki
parkı görebiliyor; soluk renkli, tuğla döşeli patikalar gür bitki örtüsünü, çiçek öbeklerini yarıyor. Televizyona
alışmış olan çocuklar, odada televizyon olmadığını görünce hayal kırıklığına uğruyor. Ama az sonra uykuya
dalıyorlar. Onların ardından, Leyla'yla Tank da yatağa seriliyor. Leyla erkeğin kollarında deliksiz bir uyku
çekiyor, yalnızca bir kez, gece yansı, anımsayamadığı bir rüyadan uyanıyor.
Ertesi sabah, çayla taze ekmek, ayva marmeladı ve haşlanmış yumurtadan oluşan kahvaltıdan sonra, Tank
ona bir taksi buluyor.
"Seninle gelmemi istemediğinden emin misin?" diye soruyor. Azize onun elinden tutmuş. Zalmay tutmamış,
ama Tank'ın yanında duruyor, omzunu onun baldınna yaslamış.
"Eminim."
"Kaygılanıyorum."