bin-muhtesem-gunes

"Cenazeye bizzat katılmış. Mezarlarının başında dua okumuş. Bu nezaketine karşılık bir teşekkür armağanı
olacak." Katı yumurtalardan birini daha kırdı. "Düşünceli, asil biri olduğunu duydum; hoşuna gidecektir."
Çevrelerinde, kadınlar mutfağa girip çıkıyor, kurma kâseleri, masteva tabaklan, ekmek somunları taşıyor,
hepsini oturma odasının zeminine serilmiş olan sofra'yz yerleştiriyorlardı.
Arada bir, aylak aylak gezinen Tank görünüyordu. Şundan bir parça alıyor, bunun tadına bakıyordu.
"Erkekler giremez," dedi Çiti.
170
"Dışarı, dışarı, aışarı, cııyc uagnuı v^n.a.
Tank kadınların onu böyle tatlılıkla kışkışlamasına gülümsedi. Burada istenmiyor olmaktan, bu kadınsı
atmosferi yan sıntkan, erkeksi bıçkınlığıyla bozmaktan keyif alır gibiydi.
Leyla ona bakmamak için elinden geleni yapıyordu; bu kadınlara daha fazla dedikodu malzemesi vermeye
hiç niyeti yoktu. Gözlerini yerden kaldırmadı, Tank'la hiçbir şey konuşmadı, ama birkaç gece önce gördüğü
rüyayı anımsadı; ikisinin yüzleri, bir aynada, yumuşak, yeşil bir duvağın altında. Ve pirinç taneleri; erkeğin
saçlanndan dökülüyor, tıpır tıpır aynaya çarpıyor.
Tank patatesli tas kebabının tadına bakmak için tencereye uzandı.
Çiti onun eline vurdu. "Ho bapa!" Tank yine de bir parça aşırdı, güldü.
Artık Leyla'dan neredeyse bir baş uzundu. Tıraş oluyordu. Yüzü daha zayıf, daha köşeliydi. Omuzlan
genişlemişti. Pilili pantolon, siyah parlak mokasen ve son zamanlarda (bahçede her gün kaldırdığı bir çift,
eski, paslı halter sayesinde) iyice kaslanan kollannı gösteren, kısa kollu gömlekler giyiyordu. Yine son
zamanlarda, yüzüne şakacı bir kavgacılık, diklenmeye hazır bir ifade yerleşmişti. Konuşurken, başını
sıkılgan bir edayla hafifçe yana eğiyor, gülerken tek kaşmı kal-dınyordu. Saçlan uzamışa, alnına düşen
perçemleri sık sık, gereksizce geriye atmak gibi bir huy edinmişti. Bu bıçkın, ya-n-sırıtış da yeniydi.
Tank mutfaktan son kez kovalanırken, oğlanın annesi Leyla'yı çaktırmadan ona bakarken yakaladı. Kızın
yüreği hop etti, gözleri suçlu suçlu kırpışn. Hemen önüne eğildi, doğranmış salatalıklan sürahideki
sulandınlmış, tuzlu yoğurda katmaya koyuldu. Ama Tank'in annesinin onu izlediğini hissedebiliyordu;
dudaklannda hafif, bilen, onaylayan bir tebessümle.
171
Erkekler tabaklarını doldurdular, bahçeye götürdüler. Onlar alacağını aldıktan sonra, kadınlarla çocuklar yer
sof-r«Jsının etrafına dizilip, karınlarını doyurdular.
Sofra kaldırıldıktan, bulaşıklar mutfakta üst üste yığıldıktan, kimin yeşil kimin siyah istediğini anımsamaya
çalışarak çay demleme curcunası başladıktan sonra, Tank başıyla bir işaret yaptı, kapıdan dışarıya süzüldü.
Leyla beş dakika bekledi, sonra onu izledi.
Delikanlıyı üç ev ileride buldu; iki komşu evin arasındaki dar-ağızlı geçidin başında, duvara yaslanmıştı.
Üstat Eval Mir'den, eski bir Peştun şarkısı mırıldanıyordu:
Da ze ma ziba vatan, Da ze ma dada vatan. Bu bizim güzel vatanımız, Bu bizim sevgili vatanımız.
Sigara içiyordu; bu yeni alışkanlığı da Leyla'nın onu son günlerde birlikte gördüğü oğlanlardan kapmıştı.
Leyla onlara katlanamıyordu; Tarık'ın bu yeni arkadaşlarına. Hepsi de birörnek giyiniyordu; pilili pantolonlar,
kollarını, göğüslerini meydana çıkaran, dar tişörtler. Hepsi çok fazla tıraş losyonu sürüyor, hepsi sigara
içiyordu. Mahallede gruplar halinde, çalımlı çalımlı dolanır, şakalaşır, yüksek sesle güler, hatta bazen kızlara
laf atarlardı; suradannda hep o aynı, budala, kendinden hoşnut sırıtma. Bunlardan biri, Sylvester Stallone'yi
şöyle böyle, son derece uzaktan andırmasına dayanarak, kendisine ısrarla Rambo dedirtiyordu.
"Annen sigara içtiğini bilse, öldürür seni," dedi Leyla; geçide girmeden önce sağı solu güzelce kolaçan
ederken.
"Ama bilmiyor," dedi oğlan. Kıza yer açmak için yana kaydı.
172
"Her an öğrenebilir tabii."
"Kim söyleyecek? Sen mi?"
Leyla ayağıyla hafif hafif yere vuruyordu. "Sırrını rüzgâra fısıldarsan, ağaçlara söylediği için suçlayamazsın."
Tank gülümsedi; tek kaşı yine havalanmıştı. "Kim demiş bunu?" '
"Halil Cibran."
"Hava atmaya da bayılırsın."
"Bir sigara versene."
Delikanlı başını hayır anlamında salladı, kollarını kavuşturdu. Bu duruş, poz dağarcığına yeni girmişti: sırt
duvarda, kollar kavuşturulmuş, sigara ağzının bir köşesinden sarkıyor, sağlam bacağı umursamazca
kıvrılmış.
"Neden vermiyorsun?"
"Sana dokunur," dedi oğlan.
"Ama sana dokunmaz?"
"Ben kızlar için sigara içiyorum."
"Hangi kızlar?"