evaluacija rada pet nacionalnih saveta u srbiji - Centar za ...

greškama urednika poput neadekvatnog izveštavanja sa događaja važnih za mađarsku zajednicu ineodazivanja novinara tog lista na neke konferencije za novinare. Ovakva odluka Nacionalnogsaveta izazvala je proteste brojnih uglednih novinara izmađarske zajednice koji su ocenili da je odlukaNacionalnog saveta neprimerena i da način na koji je tourađeno u mnogome podseća na devedesete godine. Itokom našeg istraživanja, predstavnici medija i mađarskiintelektualci su istakli da je u pitanju bila političkimotivisana odluka iza koje je stajao SVM. Intervjuisanisu istakli da je Magyar Szo nekada bio ugledan ikvalitetan list, oličenje slobodne i nezavisne štampe, svedo prenosa osnivačkih prava na Nacionalni savet odkada prerasta u „partijsko glasilo“.Zakon o zaštiti prava i slobodanacionalnih manjina, član 17.Pripadnici nacionalnih manjina imajupravo na potpuno i nepristrasnoobaveštavanje na svom jeziku,uključujući pravo na izražavanje,primanje, slanje i razmenuinformacija i ideja putem štampe idrugih sredstava javnogobaveštavanja.Ovde je iz više razloga važno pomenuti član 17.Zakona o zaštiti prava i sloboda nacionalnih manjina kojise odnosi na javno obaveštavanje na jezicimanacionalnih manjina.Prvo, ovaj član ukazuje na to da pripadnicinacionalnih manjina imaju pravo na potpuno inepristrasno obaveštavanje na svom jeziku iz čegaproizlazi na niko, pa ni nacionalni savet ne sme da utičena uređivačku politiku medija, niti mogu to da buduvažeće strategije koje pokušavaju da stave medije podsvoju kontrolu.Država će u programima radija itelevizije javnog servisa obezbeditiinformativne, kulturne i obrazovnesadržaje na jeziku nacionalnemanjine, a može da osniva i posebneradio i televizijske stanice koje biemitovale programe na jezicimanacionalnih manjina.Pripadnici nacionalnih manjina imajupravo da osnivaju i održavaju medijena svom jeziku.Drugo, stav 2. ovog člana obavezuje javni servis da obezbedi sadržaje na manjinskom jezikušto je, u slučaju Radio‐televizije Srbije izuzetno retko i u neadekvatnim terminima. S druge strane,Radio‐televizija Vojvodine ima nekoliko redakcija na manjinskim jezicima i obezbeđuje raznovrstanprogram na jezicima nacionalnih manjina.Treće, pomenuti stav 2. člana 17. Zakona o zaštiti prava i sloboda nacionalnih manjinapropisuje da država može da osniva i posebne radio i televizijske stanice koje bi emitovaleprograme na jezicima nacionalnih manjina što nije u saglasnosti sa Zakonom o informisanju kojipredviđa privatizaciju lokalnih medija. Neusaglašenost propisa dovodi do mogućnosti različitihinterpretacija i zloupotreba.Četvrto, iako pripadnici nacionalnih manjina imaju pravo da osnivaju medije na svomjeziku, ovakvi mediji nisu konkurentni na tržištu i nemaju mogućnost opstanka zbog brojnoograničene publike kojoj se obraćaju.65