FRONDA

chanizmy wymiany towarowej nie wystarczają, same z siebie, do ugruntowaniaporządku zbiorowego. Dlaczego tak jest, niech wyjaśni charakterystycznydialog z filmu Henry'ego Beana Fanatyk. Prawicowy ekstremista zostaje tamzałatwiony odmownie przez menedżera wielkiej korporacji, który tłumaczymu, że nie zamierza opłacać jego działalności. Wieszczenie o posłannictwiebiałej rasy przestało być potrzebne, ponieważ „rynek załatwia wszystko".Niespełniony prorok replikuje, że „ludzie muszą w coś wierzyć". Wreszciemenedżer ucina spór: „Najmądrzejsi nie muszą".Z natury rzeczy nie wszyscy należą do „najmądrzejszych", czyli - cow korporacyjnym slangu wychodzi na jedno - najbogatszych. Ci, którymnie powiódł się awans do tego wyróżnionego zbioru, bez ideologii się nieobejdą.Neokonserwatyści proponują, żeby „najmądrzejsi" w celu zaspokojeniareszty reanimowali stare mity, w które sami nie wierzą. Kultura trzeciegotysiąclecia po Chrystusie nie da się jednak zorganizować według recept pochodzącychz epoki Ramzesa II i Mojżesza. Współczesny spektakl medialnyniejako zawiera w sobie własną demaskację. Dość pomyśleć, jak prędko zdewaluowałsię mit 11 września. W jego rocznicowych obrzędach uczestniczystale zmniejszająca się publiczność, która w dodatku występuje coraz częściejz kłopotliwymi zarzutami wobec przewodzącego mu arcykapłana, to jest prezydentaGeorge'a W. Busha.Ideologowie neokonserwatywni mylą się nadto, zakładając, że formuły teoretycznei wartościujące powinny utrwalać rzeczywistość zastaną. Kto wie,czy nie należałoby obecnie postulować renesansu myślenia „utopijnego" czy„transcendującego", które rekomendowali, dla przykładu, Karl Mannheimoraz Herbert Marcuse.W tradycyjnym konserwatyzmie ważną rolę odgrywał pozytywny stosunekdo religii, zwłaszcza do chrześcijaństwa jako moralnego i cywilizacyjnegofundamentu społeczeństwa. Czy neokonserwatyzm jest kontynuatoremtej linii?Patroni i koryfeusze neokonserwatyzmu (jak wspominani tu Leo Straussi Allan Bloom) nierzadko deklarowali duchową sympatię raczej do judaizmuniż do chrześcijaństwa. Niewątpliwie jednak strategia neokonserwatywnaZIMA 200627*