FRONDA

Myślę, że jest wręcz odwrotnie. To przedtem przychodził lekarz z workiem,szybko zabierał szczątki dziecka, żeby ono znikło z oczu i z serc ludzkich. Towłaśnie wtedy rodzi się ból, bo rodzice nie mają pojęcia, co się z dzieckiemstało. Natomiast tu mają świadomość, że ono jest w grobie, że mogą z nimporozmawiać, zapalić znicz, przynieść kwiatek czy po prostu przy nim usiąść.W moich rozmowach z kobietami ten wątek wciąż powraca. To leczy ich rany.Dlaczego w takim razie w szpitalach mamy do czynienia z pełną chłodurutyną, brakiem zrozumienia, brakiem współczucia. Rodzice proszący o oddanieswoich dzieci są zbywani i traktowani jak osoby niepoczytalne, którenie wiedzą, o czym mówią?Odpowiedzią na to pytanie jest mentalnośćlekarzy. Oni są często chorymi duchowoludźmi, którzy jeszcze do niedawna zabijalidzieci na życzenie, bo tak było zapisanew ustawie. Słowem, głębszą przyczyną takiegostanu rzeczy jest „aborcyjna postawa"lekarzy i personelu medycznego. Należałobyprzede wszystkim zająć się problematykąszkolenia lekarzy. Do dziś jeszcze studencimówią mi często, że na studiach preferujesię typowo techniczne podejście do dzieckaw łonie matki. Po prostu nie uczy się ichszacunku do życia.Przez pięćdziesiąt lat kazano lekarzomzabijać.Zatem można powiedzieć, że to był rodzaj inicjacji?Tak. No i tacy lekarze potem wykładali, uczyli kolejnych ginekologów. I pięćdziesiątlat pracowało się na to, żeby sytuacja była taka, jaką mamy w tejchwili.Lekarz nie mógł zrobić specjalizacji ani kariery, jeśli nie miał za sobą„aborcyjnego doświadczenia". Oczywiście aborcję wykonywał specyficznyZIMA 2006 21