FRONDA

się ciała może budzić zarówno awersję, jak i napawać egzystencjalną trwogą.Okazuje się jednak, iż abominację mogą w poecie generować również obrazkizgoła niewinne, codzienne, trywialne:Gawrony - skąd jesteście? Czego tu szukacie?Dlaczego wy nad domem moim w krąg latacie?Brzydkie wasze skrzeczenie piosenka niemiłaIstnienie to jest jakaś straszna i zła siła(Ogród w Milanówku, przelot gawronów)Oczywiście, zawsze można założyć, że kraczące gawrony są tutaj prognostykiemrychłej śmierci...Bergsonowska elan vital to zadziwiający dynamizm życiowy, niesamowitasiła, ewolucyjna moc twórcza, zdolna do permanentnego przezwyciężaniaoporu, jaki stawia materia. U Rymkiewicza - analogicznie, choć bardziej monstrualnie:„I pleni się istnienie - strasznie dzikie kłącze" (Ogród w Milanówku,kwitnące lewkonie). Adam Asnyk ironizował: „Zycie nad śmiercią przeważa, /Bo taka istnienia kolej". Rymkiewicz osiąga szczyty sarkazmu:Co na świecie? Co zawsze Psuło się i psujeA ile popsutego kto to porachuje(Gdybym mógt cię opisać)Na kartach Metafizyki Arystoteles, powtarzając za Platonem, stwierdzał, że„dzięki [...] dziwieniu się ludzie obecni, jak i pierwsi myśliciele, zaczęli filozofować".W wierszu Ogród w Milanówku, mysz przyniesiona przez koty napotykamybyć może aluzję do uwagi Stagiryty:Baśń półżywa - wychodzimy z niej półżywiTo zdziwienie - co się sobie samo dziwiCzłowiek w równym stopniu może się dziwić swemu istnieniu, jak i nieuchronnemujego finałowi. Przygłup istnieniowy jest zatem zdziwieniem, co106* FRONDA 41