FRONDA

doświadczają błogosławieni w staniechwalebnego szczęścia. Przeżył więcdokładnie to, co tradycja chrześcijańska będzieokreślać mianem doświadczenia mistycznego.Mistycy Starego i Nowego PrzymierzaZastanawiające jednak jest, dlaczego tradycja ta właśnie w opisie Pawłaupatrywała biblijny archetyp tego typu doświadczenia. Czyżby na kartachPisma Świętego nie było innych świadectw życia mistycznego, a przedśw. Pawłem innych porwanych do trzeciego nieba?Tak twierdzą niektórzy współcześni bibliści i badacze religii. W wadze,jaką tradycja chrześcijańska przywiązywała do świadectwa Pawła, widzą onidowód potwierdzający ich pogląd o braku opisów tego typu przeżyć na wcześniejszychkartach Biblii, a więc w duchowym doświadczeniu Izraela. Uznająoni bowiem mistykę za pewien szczególnie wysublimowany wyższy stopieńrozwoju ludzkiej religijności. Tym samym zaś odmawiają istnienia tego typudoświadczeń w religiach pierwotnych, zaliczając do nich również judaizm biblijny.Inni z kolei w ogóle uznają mistykę za doświadczenie z gruntu obce duchowościbiblijnej i uważają, iż mogło się ono pojawić wpierw w judaizmie,a następnie w chrześcijaństwie z powodu skażenia kulturą grecką, w którejtego typu doświadczenie jak najbardziej się mieściło.Bardziej złożone omówienie tych teorii oraz próby ich definitywnego zanegowaniazaprowadziłyby nas na mielizny współczesnych niekończących siędysput o naturę i historię mistyki (np. duża część współczesnych biblistóww ogóle nie jest pewna istnienia najważniejszych bohaterów Biblii, trudno 'więc z nimi się spierać, czy mieli oni doświadczenie mistyczne). Ponieważproblematykę tę chcemy powoli i stopniowo rozważać, na razie kwestiętę rozwiążemy, odwołując się do autorytetu. Skoro zaś polemnaszego zainteresowania jest mistyka wczesnochrześcijańska,posłużymy się autorytetem Ojców Kościoła, którzy mistykę tętworzyli i rozwijali. Oni zaś nie mieli w tej sprawie wątpliwości.To bowiem właśnie Biblia była najgłębszymźródłem ich mistyki. Codzienna jejlektura stanowiąca podstawę169*ZIMA 2006