FRONDA

Wyraz „mistyka" jest pokrewny biblijnemupojęciu tajemnicy i oznacza najgłębsząwięź między Bogiem a człowiekiem, ich komunięnatury oblubieńczej. To ostatnie zjednoczenie stanowi sekretBożej mądrości, tajemnicę przeznaczonego człowiekowi przez Bogażycia wiecznego.Można więc powiedzieć, że coraz więcej współczesnych badaczy„mistyki", przyjmując jej powyższą - zawężoną lub szerszą - definicję,powraca po latach błędów i wypaczeń swych poprzedników do dawnego,przyjmowanego od czasów Ojców Kościoła i zachowanego przez wiele wiekówtradycji chrześcijańskiej, rozumienia tego, co jest „mistyczne" i czegobiblijnym „archetypem" było porwanie do trzeciego nieba.Mistyka słabeuszyDlaczego jednak mistycy dostępują łaski „bezpośredniej wewnętrznej łącznościz Bogiem"? Jaki to wywiera wpływ na ich życie? Czy i na ile zmienia postrzeganieBoga, człowieka, świata? Dlaczego Bóg dopuszcza takie doświadczenie?Czy można je wywołać własnymi siłami? Czy jest jedna mistyka, czywiele mistyk? Myśliciele chrześcijańscy, szukając odpowiedzi na te pytania,często sięgali do pism tego, który jako pierwszy opisał porwanie do trzeciegonieba. Choć bowiem Paweł poza fragmentem z listu do Koryntian niewspomina nigdzie o swoich mistycznych przeżyciach, nie znaczy to wcale, iżwydarzenie sprzed czternastu lat nie wywierało wpływu na to, co i jak pisał.W niewysłowionej mistycznej ciszy porwania Paweł wiele usłyszał i zrozumiał.W konsekwencji jego pisma są wręcz przepojone mądrością płynącąz tego doświadczenia. Wypracowując więc zręby teologii chrześcijańskiej,zarazem kładł podwaliny pod chrześcijańską teologię mistyczną.Kwestia „obrazu i podobieństwa", unii duchowej, poznawaniatwarz w twarz, eschatologicznego pielgrzymowania i wieleinnych tematów będących w centrum zainteresowaniateologii mistycznej w ciągu wieków miałyswoje źródło, swój początek, swą inspiracjęwłaśnie w rozważaniach178*FRONDA 41