FRONDA

Lewica, która powstała jako ruch mający reprezentować wykluczonych,„wyklęty lud ziemi" - prawie zupełnie porzuciła to zadanie. Stała sięreprezentantem kilku dziwacznych mniejszości, coraz bardziej tracączaplecze wśród „mas ludowych" [.,.].Znowuż prawica pozostaje ślepa na rozkładowe skutki turbokapitalizmu.Z właściwą sobie inercyjnością broni status quo - zapominając zarazemo swym poprzednim obiekcie westchnień, o zrujnowanym przez nowoczesnośćstatus quo ante.Współczesna prawica działa też wedle zasady „Na złość babci odmrozimysobie uszy". Jeśli zatem „lewacy" podejmują jakiś temat, to prawicabez refleksji zajmuje stanowisko przeciwne.(Dodajmy: nawet wtedy, gdy lewacy zbliżają się do pozycji dotąd zajmowanychprzez konserwatystów). Dotyczy to zarówno np. ekologii, jak i problemówsocjalnych, bagatelizowanych przez prawicę, choć to pozbawia jąpoparcia wyznającej tradycyjne wartości biedoty. W gruncie rzeczy wszystko,co współcześni konserwatyści potrafią obiecać, to skuteczniejsza obrona wartościliberalnych.Bycie „po stronie ludu" nie oznacza jednak, zastrzega manifest, wulgarnejdemagogii czy naiwnej ludomanii. Ma to być populizm uszlachetniony, poddanyswoistej rafinacji. Zachowuje klasyczną triadę: w imię ludu, dla ludu,przez lud - ale ludowi temu nakazuje kierować się Dobrem Wspólnym, a niepartykularnym, klasowym interesem. Lud jest zarazem zakreślony na tyleszeroko, by obejmował też drobnych posiadaczy oraz inteligencję -predestynowaną,jak się wydaje, do naturalnego przywództwa w tym wieloklasowymbloku.Opoką nowoczesnego populizmu miałaby być konwergencja tego, cozostało z tradycyjnej socjaldemokracji i chadecji w swego rodzaju - że użyjęokreślenia z własnego tekstu pt. Zbieżne prostopadłe 70- Nowe Centrum.Populizm powinien być za „socjalem" i ingerencją państwa w gospodarkę,ale przeciwko niszczeniu sektora prywatnego; za patriotyzmem,ale przeciwko szowinizmowi; za tradycją, ale przeciwko skansenowi; za80*FRONDA 41