FRONDA

w świecie polityki i posiadają silne zaplecze intelektualne. Mają wszystko,czego potrzeba, żeby skutecznie realizować imperialną politykę USA.Konserwatywna krytyka neokonserwatyzmu jest nie mniej ostra. Staraprawica uznaje „neokonsów" za konia trojańskiego demoliberalizmu, którypod płaszczykiem obrony tradycyjnych wartości podważa od wewnątrz samąistotę konserwatywnego myślenia. Tak zwani paleokonserwatyści (nazwalisię tak, by odróżnić się od „neokonsów") uważają, że neokonserwatywniintelektualiści są tyleż błyskotliwi, co powierzchowni i nie dostrzegają fundamentalnejsprzeczności pomiędzy konserwatywnym ładem a poczętymiw czasie rewolucji francuskiej ideałami liberalnej demokracji.W Polsce te ciekawe dyskusje pozostałyby tematem politologicznychseminariów, gdyby nie to, że neokonserwatyzm przeniknął do naszego krajumniej więcej w tym samym czasie co pierwsze restauracje McDonaWs. Obaspotkały się z ciepłym przyjęciem, bo po okresie peerelowskiej przaśnościbyły czyste, schludne, łatwe w odbiorze, a w dodatku stanowiły odpowiedźna polskie fascynacje Ameryką.Tak jak grunt pod sukces McDonaldów położyły obskurne bary mleczne,tak neokonserwatyzm zyskiwał na wiarygodności dzięki niezłomnie antykomunistycznejpostawie. W czasie zimnej wojny neokonserwatyści uznalikomunizm za głównego wroga cywilizacji i zawzięcie zwalczali sowiety nacałym globie zarówno za pomocą pióra, jak i bomb, o ile uznali to za konieczne.Ostry antykomunistyczny kurs administracji Reagana był zasługą neokonserwatystówi choć upadek ZSRS był dla nich zaskoczeniem, to zwycięstwow zimnej wojnie Ameryka i Europa zawdzięczają w dużej mierze polityceneokonserwatywnej. Zgodnie ze słuszną zasadą, że każdy antykomunista jestprzyjacielem Polaków, neokonserwatyści zyskali wielki kredyt zaufania.W dodatku w drugiej połowie lat 80. pojawiły się grupy młodej opozycjiwyraźnie zafascynowanej ideami zachodniego liberalizmu. Podziemne wydawnictwawydawały prace Hayeka, von Misesa i inny klasyków liberalizmu,a Społeczeństwo otwarte i jego wrogowie Poppera było lekturą obowiązkową.Środowiska te łączyły fascynację Zachodem z programowym dystansemwobec wszelkiej rodzimej tradycji myślenia i jak się później okazało, miałykolosalny wpływ na krajowy pejzaż intelektualny po 1990 roku.W latach 90. realizowano politykę intelektualnego „wielkiego skoku",szybkiej modernizacji polskiego myślenia według zachodnioeuropejskichZIMA 200647*